Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020

Margotu Ezazu, Beltzez !


Το "Paint it, Black" είναι το διάσημο τραγουδί των Rolling Stones που εκφράζει την θλίψη και τον πόνο για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Το τραγούδι έκτοτε έχει εκτελεστεί από πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες ενώ έχει διασκευάστει στα ιταλικά. Στα Βάσκικα όμως δεν έχει διασκευαστεί ακόμα αν και ο τίτλος αυτολεξεί θα ήταν "Margotu esazu, Beltrez". Πού κολλάει όμως το χρώμα μαύρο και η Χώρα των Βάσκων; Μα φυσικά στην ομάδα μπάσκετ του Μπιλμπάο η οποία έχει κλέψει τις εντυπώσεις φέτος στην ACB! Ας βάλουμε τα μαύρα μας, φορέσουμε το txapela μας και ταξιδέψουμε παρέα με το Fifty Shades of Basketball στην Μπισκάγια για να γνωρίσουμε την αναγεννημένη Μπιλμπάο Μπάσκετ. 



Καλημέρα! Καλημέρα και καλή Εβδομάδα!

Η αλήθεια είναι πως λόγω στρατιωτικής θητείας, έχει πάει καιρός από την τελευταία φορά που είχα γράψει πιο αναλυτικά για κάποια ομάδα που να με έχει εντυπωσιάσει για την προπονητική δουλειά ή/και την οργανωτική της δομή. Κάνοντας ένα γρήγορο διάβασμα των προηγουμένων άρθρων μου και μπορώ να πω πως βλέπω τον εαυτό μου να έχει αλλάξει. Δηλαδή από εκεί που με τράβαγε μια καλή προπονητική δουλειά (όπως π.χ ο Άρης του Πρίφτη) ή το εξαιρετικό scouting (βλ. η Μπεσίκτας του Σαρίτσα), πλέον απαιτώ από τον εαυτό μου μια οργανωτική δομή, ένα σωστό περιβάλλον και μια σταθερή προπονητική φιλοσοφία. Δηλαδή ένα πλήρες πακέτο όπως αυτό είδαμε στην Μπάμπεργκ του Αντρέα Τρινκιέρι και την Βαλένθια του Τσους Βιδορέτα. Ίσως τα διαβάσματα μου να με έχουν επηρεάσει προς αυτή την κατεύθυνση. Ίσως και ότι είμαι ένας άνθρωπος δίχως ακραίες εκδηλώσεις συναισθημάτων, έτσι προτιμώ να βλέπω τα πράγματα από μία πιο... ρομποτική πλευρά των πραγμάτων.

Ίσως...


Όπως και να έχει... Αυτή την φορά θα ταξιδέψουμε στην Ιβηρική Χερσόνησο. Οι Ισπανοί έχουν εδώ και αρκετό καιρό οργάνωση και εκπληκτικό coaching στην πλειονότητα των ομάδων τους. Ένας λόγος που είναι τόσο μπροστά από τον ανταγωνισμό στην Ευρώπη και αντικατοπτρίζεται στην πορεία τους σε όλες τις Ηπειρωτικές Διοργανώσεις. Πέρα από ότι το scouting τους είναι top-notch και δεν συγκρίνεται με κανένα τόσο στην επαγγελματική του διάσταση (μεθοδολογία, προσέγγιση) όσο και στο πόσο επιτυχημένο είναι. Αντικείμενο μας αυτή την φορά, μία ομάδα αρκετά... αγαπημένη και συνάμα ιδιαίτερη. Ο λόγος για την Μπιλμπάο Μπάσκετ. Δεν σχετίζεται καθόλου με την περίφημη Αθλέτικ Μπιλμπάο αλλά ο αθλητικός πολιτισμός των Βάσκων πάντα με γοήτευε. Κι αν η φετινή Μπασκόνια είναι ένα προπονητικό έκτρωμα και με διοικητικές αποφάσεις που σε κάνουν να δυσανασχετείς, η Μπιλμπάο Μπάσκετ είναι ακριβώς το αντίθετο. Οι "μαύροι" του Μπιλμπάο κάνουν την επάνοδο φέτος στην μεγάλη κατηγορία μετά από ένα σύντομο πέρασμα στην LEB Oro και πλέον γλυκοκοιτάζουν την επιστροφή στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ας τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα...

Αρχιτέκτονας του όλο οικοδομήματος είναι ένας από ίσως τους κορυφαίους εκπροσώπους της νέας ισπανικής σχολής, ο Άλεξ Μουμπρού. Ως παίκτης είχε μια άκρως πετυχημένη καριέρα φορώντας τα χρώματα των  Μπαδαλόνα (1997-2002 και 2004-2006), Ρεαλ Μαδρίτης (2002-2004 και 2006-2009) και Μπιλμπάο (2009-2018) ενώ ήταν και μέλος της χρυσής γενιάς της Φούρια Ρόχας έχοντας κρεμάσει στο στήθος του Ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο, Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ιαπωνία κόντρα στην Εθνική μας και Ευρωπαϊκό Τίτλο στο Κατοβίτσε της Πολωνίας. Για όσους δεν τον θυμούνται/τον έχουν προλάβει ως παίκτη, ο Καταλανός (γεννημένος στην Βαρκελώνη) ήταν ένας πανέξυπνος Small Forward με υψηλή αίσθηση του παιχνιδιού και καλό μακρινό σουτ ενώ ήταν και ικανοποιητικός σκόρερ παίζοντας με πλάτη στο καλάθι.

Ο Άλεξ Μουμπρού έπαιξε σε 113 αγώνες με την Εθνική Ισπανίας, πέτυχε 541 πόντους και κατέκτησε τα πάντα όντας ένα χρήσιμο εργαλείο για κάθε προπονητή της Φούρια Ρόχα.



Στο Μπιλμπάο λατρεύτηκε (και λατρεύεται ακόμα) ως επίγειος Θεός συνδυάζοντας το όνομα του με τις ελάχιστες επιτυχίες του συλλόγου. Συμμετοχή στους Τελικούς της ACB την σεζόν 2010-2011 με την φοβερή ομάδα του Φώτη Κατσικάρη και μέσα παίκτες όπως ο Άξελ Ερβέλ, ο Δημήτρης Μαυροειδής, ο Άαρον Τζάκσον, ο Γιάνις Μπλουμς, ο Κώστας Βασιλειάδης, ο Μάρκο Μπάνιτς. Παρών και στην μοναδική συμμετοχή του συλλόγου στην Ευρωλίγκα όπου στον υπάρχον κορμό προστέθηκε ο Ντ'ορ Φίσερ απο την Ρεαλ Μαδρίτης, ο Ραούλ Λόπεθ (μετά το αποτυχημένο πάντρεμα των Ισπανοαμερικανών στην Χίμκι Mόσχας) και ο αμυντικογενής Ρότζερ Γκριμάου που είχε αποχωρήσει από την Μπαρτσελόνα. Η ομάδα έφτασε τα Προημιτελικά προτού αποκλειστεί από την μετέπειτα φιναλίστ, ΤΣΣΚΑ με σκορ 3-1. Εκεί και την επόμενη σεζόν όπου η ομάδα έφτασε το ταβάνι της παίζοντας στον Τελικό του Γιούροκαπ έχοντας μέσα παίκτες όπως ο Νίκος Ζήσης, ο Αντριέν Μοερμάν, ο Μίλοβαν Ράκοβιτς και ο Λαμόντ Χάμιλτον. Ο τίτλος δυστυχώς πήγε στην Λοκομοτίβ Κουμπάν και το συμβόλαιο του Κατσικάρη ήταν πλέον δύσκολο να ανανεωθεί.

Η σεζόν 2013-2014 βρήκε την ομάδα με τεράστιες αλλαγές στο ρόστερ και τερμάτισε με το απογοητευτικό 12-22 (14η). Το γεγονός όμως της χρονιάς είχε συμβεί τον Δεκέμβρη όταν ο πρόεδρος του συλλόγου ανακοίνωσε πως έπρεπε να βρεθεί σύντομα ένα ποσό κοντά στο 1.5 εκατομμύριο €, προκειμένου να πληρωθούν οι παίκτες και οι προμηθευτές για τον Ιανουάριο. Οι Βάσκοι παίρνουν την απόφαση να μειώσουν τις οφειλές προς παίκτες και προπονητές, σε ποσοστό κάτω από το 15%. Μαζεύοντας χρήματα από τον κύριο χορηγό, την ελβετική εταιρία WISeKey, και τους υπόλοιπους χορηγούς το χρέος μειώνεται στο 50%, δηλαδή ένα ποσό στα 3.6 εκατομμύρια €. Το καλοκαίρι, η τοπική κοινοπραξία της Dominion Global ήταν πρόθυμη να "επενδύσει" στον σύλλογο ένα ποσό της τάξης του 1.5 εκατομμυρίου €. Το 2016 η ομάδα εξασφάλισε δάνειο ύψους 1 εκατομμυρίου € από την Caja Rural de Navarra ενώ η RETAbet υπέγραψε συμφωνία χορηγίας με τους Βάσκους μέχρι το 2023. Την σεζόν 2016-2017 ενώ οικονομικά φάνηκε πως έβρισκε τα πατήματα της, στο παρκέ δεν ήταν η ίδια ιστορία με αποκορύφωμα, φυσικά, τον αποκλεισμό από την πρώτη φάση του Γιούροκαπ. Το βαρέλι βρίσκει τον πάτο του το καλοκαίρι του 2018 όπου ο σύλλογος υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην LEB Oro μετά την άνοδο του το 2004 (με προπονητή τον Τσους Βιδορέτα). Ο Άλεξ Μουμπρού σίγουρα θα μπορούσε να βρει καλύτερα χρήματα σε άλλη Ισπανική ομάδα. Όμως έμεινε στην Χώρα των Βάσκων για 9 χρόνια, έγινε σύμβολο της ομάδας και στο "Eskerrik asko" που εξέφρασαν οι Βάσκοι στο πρόσωπο του η ατμόσφαιρα ήταν σίγουρα γεμάτη από συγκίνηση.

Ο Άλεξ Μουμπρού υπηρέτησε τον βασκικό σύλλογο και ως αρχηγός του ενώ το 2016 ψηφίστηκε μάλιστα και στην καλύτερη πεντάδα της ACB παρά το ότι η Μπιλμπάο τερμάτισε 10η στο Πρωτάθλημα. 

Με τον υποβιβασμό, οι άνθρωποι του συλλόγου δεν έχασαν στιγμή. Βρίσκονταν σε κρίσιμο σημείο αλλά μεταξύ μας, δεν είχαν και τίποτα να χάσουν. Οπότε ρίσκαραν ζητώντας από τον Άλεξ Μουμπρού να οδηγήσει τον σύλλογο στα δύσβατα μονοπάτια της LEB Oro. Ο πληθωρικός φόργουορντ αποδέχθηκε την πρόταση, ρίχνοντας εαυτόν στα βαθιά μην έχοντας θητεύσει ούτε καν ως βοηθός!  Στόχος η γρήγορη επάνοδος φυσικά αλλά δεν ήθελαν να κάψουν και το πολύτιμο χαρτί που μόλις είχαν "τραβήξει" από την τράπουλα. Αν και η ομάδα έκανε αρκετά καλή σεζόν, η Μπέτις δεν πιάνονταν ούτε με ... (Πάμπλο) λάσο παίρνοντας την αυτόματη άνοδο με τους Βάσκους να πρέπει να προκριθούν μέσα από τα πλεί-οφ . Στα προημιτελικά, ίδρωσε αλλά τελικά απέκλεισε την Παλέντσια (3-2). Ο δρόμος όμως από εδώ και μπρος ήταν με μονό αγώνα νοκ-άουτ και οποιοδήποτε στραβοπάτημα θα ισοδυναμούσε με άλλον έναν χρόνο - μαρτύριο. Στα ημιτελικά, εύκολα - δύσκολα, προσπέρασε την Μελίγια  (75-68) πριν αντιμετωπίσει την Πάλμα σε ματς με φόντο τα σαλόνια της ACB. Έχοντας πάρει την 2η θέση στην Κανονική Περίοδο, η Μπλιλμπάο είχε το πλεονέκτημα να παίξει σπίτι της. Το ματς δεν υπήρχε περίπτωση να χαθεί και χάρη σε μεγάλο καλάθι του Τόμας Σρεΐνερ λίγο πριν το τέλος, η ομάδα νίκησε με το νευρικό 62-55 και πήρε εν τέλει την άνοδο για την ACB, αφότου πήρε (και) την έγκριση της Ισπανικής Ομοσπονδίας.


Η Μπιλμπάο τερμάτισε 2η με ρεκόρ 24-10 κάνοντας σταθερά καλή σεζόν ενώ ηττήθηκε στον Τελικό του Κυπέλλου της LEB Oro από την ασταμάτητη Μπέτις

Οι Βάσκοι δεν είχαν δυνατότητα για μεγάλα ανοίγματα το καλοκαίρι. Οι εποχές της σχεδόν χρεοκοπίας είναι νωπές ακόμα στον σύλλογο. Το budget τους είναι το χαμηλότερο στην ACB καθώς ο σύλλογος διατήρησε έναν σεβαστό κορμό από τους παίκτες που συμμετείχαν στην LEB Oro. Οι περιφερειακοί Τζέιλον Μπράουν και Τόμας Σρεΐνερ μαζί με τον αμυντικογενή ψηλό Μπεν Λάμμερς καθώς και οι Τομέου Ρίγκο και Ιβάν Κρούθ (που δεν παίζουν και πολύ) παρέμειναν στο ρόστερ. Ήθελε μόνο μερικές διακριτικές πινελιές ώστε να εξασφαλισθεί τουλάχιστον η παραμονή. Ο pass-first Τζόναθαν Ρουσέλ ήρθε να δώσει έναν εξαιρετικό Pick and Roll handler ενώ ο άλλοτε αρχηγός της Βαλένθια, Ράφα Μαρτίνεθ μετακόμισε στο Μπιλμπάο στα 37 του για να δώσει εμπειρία και ωριμότητα στην μάχη για την παραμονή. Τα φτερά της επίθεσης γέμισαν σουτέρ καθώς ο Λιθουανός φέρελπις combo Forward Αρνόλντας Κουλμπόκα έψαχνε να βάλει την καριέρα του στον σωστό δρόμο μετά την αποτυχία του στο Μπάμπεργκ καθώς και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ Φέμπλες από την Ουρένσε της LEB Oro. Την ώρα που στην γραμμή των ψηλών, το προϊόν των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, Εμίρ Σουλεϊμάνοβιτς θα έδινε λεπτά και στις δύο θέσεις μαζί με τον Τσέχο Οντρέι Μπάλβιν να λειτουργεί ως η κολόνα στην μέση της επίθεσης. Αυτός που κάνει όμως την μεγάλη διαφορά σε αυτό το σύνολο που διαφορετικά θα πάλευε για την σωτηρία, είναι ο  Γάλλος sniper, Αξέλ Μπουτέιλ.

"Beltzezko Gizonak" ή αγγλιστί "Men in Black", το παρατσούκλι της ομάδας


Ο Αξέλ Μπουτέιλ ήδη έχει συγκεντρώσει τα βλέμματα της Ρεαλ Μαδρίτης και όχι άδικα μιας και "πυροβολεί" φέτος με 17.7 πόντους έχοντας το εκκωφαντικό 47.8% από την περίμετρο με σε περίπου 5.5 προσπάθειες ανά αγώνα, όντας παράλληλα ο 2ος σκόρερ της ACB σε συνολικούς πόντους, πίσω μόνο από τον δαιμόνιο Κλέμεν Πρέπελιτς. Ο Γάλλος είχε και πέρσι στην Λιμόζ πολύ καλά νούμερα μιας τέλειωσε την σεζόν με 11.7 πόντους και 49.4% από την περίμετρο σε κάτι παραπάνω από 3 απόπειρες. Αλλά ο 24χρονος G/F δεν είναι μόνο ένας απλά "καλός σουτέρ". Είναι ένας ολοκληρωμένος σκόρερ τριών επιπέδων (βαμμένο, μέση απόσταση, τρίποντο) με αρκετά efficient νούμερα. Στα ξεκινήματα της καριέρας του, το τρίποντο δεν ήταν το δυνατό του σημείο αλλά η βελτίωση της εκτελεστικής δεινότητας του από αυτό το σημείο του παρκέ δείχνει τον χαρακτήρα του ως παίκτης. Έχει αρκετά καλή αίσθηση του παιχνιδιού συνεισφέροντας στην σωστή δημιουργία ενώ δεν είναι τόσο μονοδιάστατος όσο νομίζεις καθώς είναι εξαιρετικός team defender. Δεν θα γεμίσει την στατιστική με κλεψίματα και μπλοκ αλλά σίγουρα θα δώσει το απαιτούμενο effort.


Η φάτσα σου όταν έχεις ρίξει 20άρα μέσα στο Παλαού Μπλαουγκράνα και παίρνεις την νίκη εξασφαλίζοντας συμμετοχή στο Copa del Rey
Προς έκπληξη πολλών, αυτό που αποτελεί τον κύριο μοχλό της ομάδας είναι η άμυνα. Οι Βάσκοι έχουν το χαμηλότερο eFG% στην ACB μετά την Ρεάλ Μαδρίτης (το νούμερο τους είναι μόλις 48.4%) μιας και η άμυνα τους στο ζωγραφιστό πραγματικά τσακίζει κόκαλα (9% των σουτ καταλήγουν σε μπλοκ) με τους Μπεν Λάμμερς και Οντρέι Μπάλβιν να τα πηγαίνουν περίφημα σε αυτό το κομμάτι. Στην περιφέρεια, αν και επιτρέπουν αρκετά σουτ (29.1 ανά αγώνα) εντούτοις μόλις το 34.3% αυτών βρίσκει στόχο, νούμερο που τους κατατάσσει 6ους  στην Λίγκα. Όπως είναι φυσιολογικό, μια τέτοια ομάδα θα είναι στις πρώτες θέσεις στα προσωπικά φάουλ (21.6 ανά αγώνα). Όμως η αδυναμία της να ελέγξει πλήρως το ριμπάουντ (μόλις 14η με 48.9%  Rebound Ratio) είναι αυτό που τις στερεί μια ολοκληρωμένα καλή άμυνα (10η με 111.2 πόντους παθητικό στις 100 κατοχές).


Για τον Άλεξ Μουμπρού, ο προπονητής δεν χρειάζεται να φωνάζει για να επιβληθεί αλλά πρέπει να τους ενθαρρύνει και να τους καθοδηγεί σαν ένας δάσκαλος. 


Θα είναι ενδιαφέρον αν οι Βάσκοι της Μπιλμπάο παραμείνουν στην 8άδα των πλέι-οφ (13-8 και 5η θέση για την ώρα) καθώς απομένουν 13 στροφές ακόμα. Όμως όταν είσαι μία ομάδα που έχει νικήσει στο Παλαού Μπλαουγκράνα και έχεις κερδίσει εντός έδρας την Ρεαλ Μαδρίτης, τίποτα δεν είναι απίθανο. Ο Άλεξ Μουμπρού έχει θέσει τις βάσεις ως ένα δυνατό όνομα για υποψήφιος κόουτς της χρονιάς στην ACB (μαζί με τον Πορφίριο Ισάκ της Θαραγόθα κάνουν φοβερή δουλειά φέτος)  και σίγουρα είμαι ευχαριστημένος να παρακολουθώ την εξέλιξη που θα έχει από εδώ και μπρος η προπονητική του καριέρα...







Και στα δικά μας...


Κακός ο δικός μας τελικός Κυπέλλου από άποψη θεάματος αλλά σίγουρα είχε το ενδιαφέρον του από τακτικής σκοπιάς. Η ΑΕΚ, αναμενόμενα, μίκρυνε το γήπεδο και προσπάθησε να πάρει την inside μάχη, περιορίζοντας (με επιτυχία) τον Λουκά. Τζεράι Γκραντ και Μάρκους Σλότερ έβγαλαν μεγάλες άμυνες στο post, την ώρα που ο "μαστρό-Νικόλας" έβαλε μεγάλα σουτ και έκανε φοβερή δουλειά στο κουμάντο της επίθεσης. Ο Προμηθέας δεν βρήκε ποτέ τον No2 πυλώνα πέραν του συγκινητικού Λεωνίδα Κασελάκη, βραχυκύκλωσε στο κρίσιμο σημείο ελέω απειρίας και μοιραία έχασε τον τελικό. Ο Προμηθέας οφείλει να δει τα κέρδη από αυτή την εμπειρία ώστε να ξαναφτάσει εκεί τα επόμενα χρόνια. Γιατί μεγάλη ομάδα γίνεσαι μέσα από τις "σφαλιάρες" και παίρνοντας τα μαθήματα από τις ήττες. Συγχαρητήρια στην ΑΕΚ για την κατάκτηση του Κυπέλλου και να είστε σίγουροι πως θα επανέλθουμε σε  αυτές τις δύο ομάδες πολύ σύντομα.




Διπλό μεταγραφικό χτύπημα λοιπόν για τον Ολυμπιακό που πήρε και Σακίλ Μακίσικ και Ντουάιτ Μπάικς. Κανείς από τους δύο δεν με ξετρελαίνει ιδιαίτερα σε επίπεδο Ευρωλίγκας και δεν θα τους έπαιρνα αν ήταν π.χ 17 Ιουλίου αντί 17 Φλεβάρη αλλά οκ, καταλαβαίνω το σκεπτικό. Έχω μια ιδέα πως θα έχτιζα την ομάδα του κόουτς Μπαρτζώκα, αν κάποιος μου έδινε αύριο την δυνατότητα να έμπαινα στο γραφείο των Ερυθρολεύκων. Περισσότερα τους καλοκαιρινούς μήνες...

Ήρεμα, κόουτς... Το έχω σου λέω!
 Τελειώνω με Παναθηναϊκό μιας και είδα σε αργότερο χρόνο το παιχνίδι του Nick Galis Hall. Για τον Άρη δεν χρειάζεται να σχολιάσω κάτι, τα έχω χιλιοπεί που τα έχω βαρεθεί. Αν και προς τιμήν του, έβγαλε τσαγανό και πείσμα. Για τους Πράσινους πάντως φαίνονται για άλλη μία φορά τα προβλήματα του στην άμυνα (81 πόντοι από αυτόν τον Άρη των περιορισμένων λύσεων είναι υπερβολικά πολλοί) ενώ για άλλη μια φορά ο Άντι Ράουτινς δείχνει πως δεν είναι το "σωστό κομμάτι" που έλειπε από το παζλ. Ακατανόητη επιλογή και δεν ξέρω με τι κριτήριο έγινε. Και μετά ακούω να μου λένε πως αυτό είναι "δουλειά των προπονητών". Ασχολίαστο...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου