<<Μην κλαίς επειδή τελείωσε. Χαμογέλα επειδή συνέβη>>. Η απόλυση του Andrea Trinchieri φέρνει το τέλος στα πιο πετυχημένα χρόνια της ομάδας της Brose Baskets, η οποία από εργοστάσιο παραγωγής Αμερικάνων έγινε ένας international οργανισμός με παραγωγή παικτών από όλες τις άκρες του κόσμου. Ο John Constantine αποχαιρετά μέσω του Fifty Shades of Basketball τον δάσκαλο από το Μιλάνο, του εύχεται καλή τύχη και εξηγεί σύντομα τους λόγους της καθίζησης ενός από τα ωραιότερα μπασκετικά project που είδαμε στην Γηραιά Ήπειρο.
Τέλος εποχής για τον Andrea Trinchieri και το όμορφο project της Μπρόζε Μπάμπεργκ. Ο Ιταλός κόουτς κατέρρευσε σωματικά και πνευματικά, οι Βαυαροί βρίσκονται εκτός playoff στην Bundesliga (10-11) ενώ στην Ευρωλίγκα έχουν ένα αξιοσέβαστο ρεκόρ 8-14, το οποίο όμως και πάλι δεν είναι αρκετό. Νίκη μακριά από την Βαμβέργη αναζητείται από τον Νοέμβρη. Οι Πρωταθλητές Γερμανίας είχαν πολλά ναδίρ φέτος στην σεζόν και ελάχιστα ζενίθ. Φλεβάρη μήνα και δεν μπορείς να βρεις ένα θετικό να κρατήσουν από την σεζόν. Ίσως την πρόοδο του Maodo Lo αλλά δεν νομίζω να φτάνει...
Η αγωνιστική καθίζηση εν πολλοίς οφείλεται στην απώλεια των 5 βασικότερων συντελεστών (Darius Miller, Nicolo Melli, Daniel Theis, Janis Strelieks, Fabian Causeur) αυτής της πορείας και η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να αντικαταστήσεις τέτοιες απώλειες. Ο Darius Miller αντικαταστάθηκε από τον Augustine Rubit ο οποίος όμως παρά την παραγωγική του χρονιά (10.3 πόντοι, 4.7 ριμπάουντ, 52% FG), δεν έχει το impact του συμπατριώτη του που επέστρεψε στην Νέα Ορλεάνη. Οι Γερμανοί αντί του Nicolo Melli πλήρωσαν την ρήτρα των 220,000 € στον Ερυθρό Αστέρα για να αποκτήσουν τον Luka Mitrovic αλλά ο Σέρβος έχει να αγωνιστεί από τον Νοέμβρη (5.3 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 0.8 τελικές, 47.6% FG) λόγω τραυματισμού στο γόνατο. Το κενό του Daniel Theis επί της ουσίας δεν καλύφθηκε την καλοκαιρινή περίοδο μιας και ο Quincy Miller δεν έπεισε τους ανθρώπους της γερμανικής ομάδας. Αντ' αυτού ήρθε ο Dorrell Wright από τo Aleksandrovac της Βοσνίας (KK Igokea) ο οποίος είναι ή του ύψους ή του βάθους (11 πόντοι, 5.6 ριμπάουντ, 1.5 τελικές, 39.3% FG). Το κενό του Strelieks θα καλυπτόταν εκ των έσω με τον προβιβασμό του Maodo Lo στο rotaion, ο οποίος σταδιακά δικαιώνει τις προσδοκίες (7.5 πόντοι, 2 τελικές, 41.4 % 3π) ενώ ο έμπειρος Ricky Hickman προορίζονταν να καλύψει το κενό του Fabian Causeur αλλά ο συμπαθής Αμερικάνος είναι πνιγμένος στην συνολική μετριότητα (11.5 πόντοι, 2.2 τελικές, 1.1 κλεψίματα, 36.2 % FG).
Πέρσι, μπορεί οι Γερμανοί Πρωταθλητές να τερμάτισαν με ρεκόρ 10-20 αλλά αυτό είναι αρκετά πλασματικό. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η ομάδα έχασε 7 παιχνίδια με διαφορά 1-3 πόντων. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, αν είχε κερδίσει αυτά τα παιχνίδια, θα ήταν στην 8άδα, κάπου μεταξύ 6ης και 8ης θέσης. Μπορεί να μην χτύπαγε F4 αλλά για έναν οργανισμό με το τρίτο χαμηλότερο budget στην Διοργάνωση (8.5 εκατομμύρια €), θα ήταν τεράστιο επίτευγμα και διαπραγματευτικό χαρτί η είσοδος στην νοκ-άουτ φάση. Η αλήθεια είναι πως της έλειπε ένας closer, ένας Brad Wanamaker, ο οποίος κατηφόρισε στην Κωνσταντινούπολη και στην Darussafaka. Ο Trinchieri το κατάλαβε και περίμενε το καλοκαίρι μήπως του καθόταν η ευκαιρία που έψαχνε. Ο Jerel McNeal ήρθε με δίμηνο συμβόλαιο τον Δεκέμβρη αλλά δεν ήταν ο closer που ακριβώς έλειπε από το σύνολο του Ιταλού και να οδηγήσει την ομάδα στην post-season.
Εντός των συνόρων, το "γαλατικό χωριό" (μιλάμε για μία πόλη 75,000 κατοίκων) του γερμανικού μπάσκετ, σάρωνε τον έναν τίτλο μετά τον άλλον. Ναι, οκ, είχε το υψηλότερο budget εντός της χώρας αλλά δεν είναι λίγο όταν ανταγωνίζονταν έναν κολοσσό όπως η Μπάγερν Μονάχου. Πέρσι, τα σάρωσε όλα εντός συνόρων. Τρίτο σερί πρωτάθλημα, SuperCup Γερμανίας και Κυπελλούχος (το μόνο που έλειπε σε αυτά τα 3.5 χρόνια της παρουσίας του κόουτς). Τόσο δυνατή ήταν η Brose από τους υπόλοιπους εγχώριους μνηστήρες που ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση της. Κι ας της έλειπε ένας closer στην Ευρωλίγκα...
Ο Trinchieri δεν είχε χτίσει απλά ένα ιδανικό ρόστερ για τον προϋπολογισμό που είχε στα χέρια του αλλά μπορούσε να πάρει το maximum ακόμα κι από τον 12ο παίκτη του. Η επίθεση του ήταν αριστουργηματική. Στο transition πετούσε σπίθες έχοντας καταπληκτικό spacing που μπορούσε να δημιουργήσει όχι μόνο πρωτεύοντες αιφνιδιασμούς αλλά και δευτερεύοντες μέσα από συνεχή player και ball movement. Στο σετ παιχνίδι η Μπάμπεργκ κοίταζε να δημιουργεί πλαίσια για επιθέσεις μέσα από συνεχή screen πάνω και μακριά από την μπάλα. Το pick & roll αποτελούσε την ναυαρχίδα του κόουτς και μέσα από αυτό δημιουργούσε το πλέγμα μέσα στο οποίο εκδήλωνε την πλειονότητα των επιθέσεων της. Όταν πέρα από τα δημιουργικά σου γκαρντ (Strelieks με 3.5 τελικές, Ζήσης με 4.5 τελικές, Causeur με 2.2 και Nikolic με 1.8) , έχεις στην διάθεση σου φόργουορντ με την ικανότητα στην πάσα όπως ο Melli (2.3 τελικές) και Darius Miller (2 τελικές), καταλαβαίνεις πως μπορείς να έχεις δημιουργία από 2 και 3 διαφορετικούς παίκτες κάθε φορά, έχοντας μια unselfish ομάδα η οποία δεν σταματάει να επιτίθεται και να παράγει καταστάσεις στις οποίες μπορεί να σκοράρει.
Τα plays του Trinchieri ήταν ότι πιο κοντινό είχα δει στην Ευρώπη από το περίφημο Beautiful Game των San Antonio Spurs. Συνεχής δημιουργία, η μπάλα να μην κολλάει δευτερόλεπτο, screen με και δίχως την μπάλα, weak side, cuts, drives. Η πεμπτουσία του μπάσκετ δίχως έναν καταιγισμό από τρίποντα, ούτε με συνεχή καρφώματα σαν να είμαστε σε τσίρκο. Εμένα, προσωπικά, μου αρέσει να βλέπω ομάδες που ξέρουν να κάνουν τα βασικά αλλά ξέρουν να τα κάνουν εξαιρετικά. Ειδικά, αν μιλάμε για ένα σύνολο με διακριτούς ρόλους και με χημεία, τότε παθαίνω μπασκετικό οργασμό.
Το scouting των Γερμανών ήταν απίστευτο. Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του ο coach Trinchieri έφερε και στην Βαυαρία ένα φοβερό μυαλό, τον Daniele Baiesi. Για τους μη γνώστες, ο νυν αθλητικός διευθυντής της Μπάγερν Μονάχου, μπορεί να μην λέει τίποτα αλλά για τον Andrea Trinchieri, ο 43χρόνος ήταν ότι είναι ο Luigi για τον Mario στο περίφημο βιντεοπαιχνίδι της Nintendo. Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο της Bologna, ο Baiesi ξεκίνησε να ασχολείται με πολιτικές σπουδές και οικονομικά (αυτό σπούδασε άλλωστε) μέχρι που τον κέρδισε το μπάσκετ. Πρώτη του δουλειά ήταν στην Angelico Biella, αρχικά ως team manager και στην συνέχεια ως επικεφαλής του τμήματος scouting (2005-2007). Κατά την παρουσία του στο πόστο αυτό, παίκτες όπως ο Thabo Shefolosha, J.R. Bremmer (2005-06), Pascal Roller, Reece Gaines, Erick Daniels (2006-07). Η δουλειά του δεν πέρασε απαρατήρητη και προβιβάστηκε σε αθλητικό διευθυντή με καθήκοντα General Manager. Οι καλοί παίκτες συνέχιζαν να περνάνε από τον Πεδεμόντιο με αυτούς που ξεχωρίζουν να είναι ο James Gist (2007-08) και αποκορύφωμα ο Jonas Jerebko (2007-09). Ο τελευταίος με την επιλογή του στο #39 του Draft το 2009 από τους Pistons, επικυρώνει και το εισιτήριο του Baiesi για τον μαγικό κόσμο του NBA. Από το 2009 ως το 2014 αποτελεί τον επικεφαλής του International scouting της ομάδας του Detroit με τους Viacheslav Kravtsov και Luigi Datome να μεταβαίνουν -έστω για λίγο- στον μαγικό κόσμο χάρη στην υπογραφή του. Με τον άνεμο του Stan Van Gundy να έρχεται στην Motor City, έγιναν ριζικές αλλαγές στο οργανόγραμμα των Pistons και έτσι ο Baiesi επιστρέφει στην Ευρώπη ως Αθλητικός διευθυντής της Μπάμπεργκ.
Για εκείνον, το κομμάτι που καμιά φορά μπορεί να λείπει από το παζλ, μπορεί να είναι κάποιο που προστέθηκε λάθος. Πρέπει ενίοτε να αφαιρέσεις το κομμάτι για να βρεις το σωστό. Στο scouting δεν είναι μόνο η αναφορά που θα λάβει από τους συνεργάτες του. Θα περάσει ώρες σκεπτόμενος, αν ο παίκτης που εξετάζει έρθει αύριο και κάνει προπόνηση, αν θα δέσει με την υπόλοιπη ομάδα. Όλοι οι παίκτες μπορούν να βοηθήσουν, πρακτικά όμως λίγοι μπορούν. Εστιάζει πολύ στον χαρακτήρα του παίκτη, προσπαθεί να μάθει τις φιλοδοξίες του και να δει ποίοι παίκτες μπορούν να ταιριάξουν με την φιλοσοφία του οργανισμού. Ένα οργανωμένο δίκτυο συνεργατών για εκείνον με σωστή επικοινωνία, είναι το παν για ένα ανεπτυγμένο και εδραιωμένο σύστημα scouting.
Νομίζω behind the scenes, ο Baiesi έλειψε από την φετινή Brose. Οι επιλογές της στο φετινό recruiting ήταν διαφορετικές από τις άλλες φορές. Όχι αγωνιστικά αλλά σαν τρόπο αναζήτησης. Αντί δηλαδή να βρει παίκτες από "παρθένες" αγορές (Ενδεικτικά, ο Strelieks ήρθε από την Budivelnyk του Κιέβου και ο Wanamaker από την Pistoia στην Ιταλία), πήγε σε πιο επιφανείς παίκτες που κρίθηκαν πλεονάζοντες από τις ομάδες τους και από την εσωτερική και φθηνή αγορά. Ίσως και τελικά αυτός να ήταν ο λόγος που κατέρρευσε φέτος η Πρωταθλήτρια Γερμανίας. Δίχως το μυαλό πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, το οικοδόμημα διαλύθηκε και μοιραία ήρθε το τέλος του Trinchieri από την Βαυαρία.
Τα κάστρα τελικά, όντως, πέφτουν από μέσα. Αυτό όμως δεν μπορεί να πάρει από τον αγνό μπασκετόφιλο, Βαυαρό ή μη, Γερμανό ή όχι, τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισε ο κόουτς Trinchieri, η αρμάδα του Μπάμπεργκ και την μπασκετική ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν 6,300 Βαυαροί κάθε βράδυ στην υπέροχη Brose Arena.
 |
| Ομαδική φωτογραφία της Μπάμπεργκ στο ξεκίνημα της περσινής προετοιμασίας |
Πέρσι, μπορεί οι Γερμανοί Πρωταθλητές να τερμάτισαν με ρεκόρ 10-20 αλλά αυτό είναι αρκετά πλασματικό. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η ομάδα έχασε 7 παιχνίδια με διαφορά 1-3 πόντων. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, αν είχε κερδίσει αυτά τα παιχνίδια, θα ήταν στην 8άδα, κάπου μεταξύ 6ης και 8ης θέσης. Μπορεί να μην χτύπαγε F4 αλλά για έναν οργανισμό με το τρίτο χαμηλότερο budget στην Διοργάνωση (8.5 εκατομμύρια €), θα ήταν τεράστιο επίτευγμα και διαπραγματευτικό χαρτί η είσοδος στην νοκ-άουτ φάση. Η αλήθεια είναι πως της έλειπε ένας closer, ένας Brad Wanamaker, ο οποίος κατηφόρισε στην Κωνσταντινούπολη και στην Darussafaka. Ο Trinchieri το κατάλαβε και περίμενε το καλοκαίρι μήπως του καθόταν η ευκαιρία που έψαχνε. Ο Jerel McNeal ήρθε με δίμηνο συμβόλαιο τον Δεκέμβρη αλλά δεν ήταν ο closer που ακριβώς έλειπε από το σύνολο του Ιταλού και να οδηγήσει την ομάδα στην post-season.
 |
| Αυτό εκεί το τρόπαιο το βλέπεις; Το έχω πάρει ήδη ! |
Εντός των συνόρων, το "γαλατικό χωριό" (μιλάμε για μία πόλη 75,000 κατοίκων) του γερμανικού μπάσκετ, σάρωνε τον έναν τίτλο μετά τον άλλον. Ναι, οκ, είχε το υψηλότερο budget εντός της χώρας αλλά δεν είναι λίγο όταν ανταγωνίζονταν έναν κολοσσό όπως η Μπάγερν Μονάχου. Πέρσι, τα σάρωσε όλα εντός συνόρων. Τρίτο σερί πρωτάθλημα, SuperCup Γερμανίας και Κυπελλούχος (το μόνο που έλειπε σε αυτά τα 3.5 χρόνια της παρουσίας του κόουτς). Τόσο δυνατή ήταν η Brose από τους υπόλοιπους εγχώριους μνηστήρες που ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση της. Κι ας της έλειπε ένας closer στην Ευρωλίγκα...
 |
| "Dani, sveglia! Tu devi essere più aggresivo e passare all'uomo aperto! Vai!" από ... υποθετικό time out της φετινής Μπάμπεργκ |
Ο Trinchieri δεν είχε χτίσει απλά ένα ιδανικό ρόστερ για τον προϋπολογισμό που είχε στα χέρια του αλλά μπορούσε να πάρει το maximum ακόμα κι από τον 12ο παίκτη του. Η επίθεση του ήταν αριστουργηματική. Στο transition πετούσε σπίθες έχοντας καταπληκτικό spacing που μπορούσε να δημιουργήσει όχι μόνο πρωτεύοντες αιφνιδιασμούς αλλά και δευτερεύοντες μέσα από συνεχή player και ball movement. Στο σετ παιχνίδι η Μπάμπεργκ κοίταζε να δημιουργεί πλαίσια για επιθέσεις μέσα από συνεχή screen πάνω και μακριά από την μπάλα. Το pick & roll αποτελούσε την ναυαρχίδα του κόουτς και μέσα από αυτό δημιουργούσε το πλέγμα μέσα στο οποίο εκδήλωνε την πλειονότητα των επιθέσεων της. Όταν πέρα από τα δημιουργικά σου γκαρντ (Strelieks με 3.5 τελικές, Ζήσης με 4.5 τελικές, Causeur με 2.2 και Nikolic με 1.8) , έχεις στην διάθεση σου φόργουορντ με την ικανότητα στην πάσα όπως ο Melli (2.3 τελικές) και Darius Miller (2 τελικές), καταλαβαίνεις πως μπορείς να έχεις δημιουργία από 2 και 3 διαφορετικούς παίκτες κάθε φορά, έχοντας μια unselfish ομάδα η οποία δεν σταματάει να επιτίθεται και να παράγει καταστάσεις στις οποίες μπορεί να σκοράρει.
Τα plays του Trinchieri ήταν ότι πιο κοντινό είχα δει στην Ευρώπη από το περίφημο Beautiful Game των San Antonio Spurs. Συνεχής δημιουργία, η μπάλα να μην κολλάει δευτερόλεπτο, screen με και δίχως την μπάλα, weak side, cuts, drives. Η πεμπτουσία του μπάσκετ δίχως έναν καταιγισμό από τρίποντα, ούτε με συνεχή καρφώματα σαν να είμαστε σε τσίρκο. Εμένα, προσωπικά, μου αρέσει να βλέπω ομάδες που ξέρουν να κάνουν τα βασικά αλλά ξέρουν να τα κάνουν εξαιρετικά. Ειδικά, αν μιλάμε για ένα σύνολο με διακριτούς ρόλους και με χημεία, τότε παθαίνω μπασκετικό οργασμό.
 |
| Scouting κύριοι, μην τα ξαναλέμε... |
Το scouting των Γερμανών ήταν απίστευτο. Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του ο coach Trinchieri έφερε και στην Βαυαρία ένα φοβερό μυαλό, τον Daniele Baiesi. Για τους μη γνώστες, ο νυν αθλητικός διευθυντής της Μπάγερν Μονάχου, μπορεί να μην λέει τίποτα αλλά για τον Andrea Trinchieri, ο 43χρόνος ήταν ότι είναι ο Luigi για τον Mario στο περίφημο βιντεοπαιχνίδι της Nintendo. Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο της Bologna, ο Baiesi ξεκίνησε να ασχολείται με πολιτικές σπουδές και οικονομικά (αυτό σπούδασε άλλωστε) μέχρι που τον κέρδισε το μπάσκετ. Πρώτη του δουλειά ήταν στην Angelico Biella, αρχικά ως team manager και στην συνέχεια ως επικεφαλής του τμήματος scouting (2005-2007). Κατά την παρουσία του στο πόστο αυτό, παίκτες όπως ο Thabo Shefolosha, J.R. Bremmer (2005-06), Pascal Roller, Reece Gaines, Erick Daniels (2006-07). Η δουλειά του δεν πέρασε απαρατήρητη και προβιβάστηκε σε αθλητικό διευθυντή με καθήκοντα General Manager. Οι καλοί παίκτες συνέχιζαν να περνάνε από τον Πεδεμόντιο με αυτούς που ξεχωρίζουν να είναι ο James Gist (2007-08) και αποκορύφωμα ο Jonas Jerebko (2007-09). Ο τελευταίος με την επιλογή του στο #39 του Draft το 2009 από τους Pistons, επικυρώνει και το εισιτήριο του Baiesi για τον μαγικό κόσμο του NBA. Από το 2009 ως το 2014 αποτελεί τον επικεφαλής του International scouting της ομάδας του Detroit με τους Viacheslav Kravtsov και Luigi Datome να μεταβαίνουν -έστω για λίγο- στον μαγικό κόσμο χάρη στην υπογραφή του. Με τον άνεμο του Stan Van Gundy να έρχεται στην Motor City, έγιναν ριζικές αλλαγές στο οργανόγραμμα των Pistons και έτσι ο Baiesi επιστρέφει στην Ευρώπη ως Αθλητικός διευθυντής της Μπάμπεργκ.
Για εκείνον, το κομμάτι που καμιά φορά μπορεί να λείπει από το παζλ, μπορεί να είναι κάποιο που προστέθηκε λάθος. Πρέπει ενίοτε να αφαιρέσεις το κομμάτι για να βρεις το σωστό. Στο scouting δεν είναι μόνο η αναφορά που θα λάβει από τους συνεργάτες του. Θα περάσει ώρες σκεπτόμενος, αν ο παίκτης που εξετάζει έρθει αύριο και κάνει προπόνηση, αν θα δέσει με την υπόλοιπη ομάδα. Όλοι οι παίκτες μπορούν να βοηθήσουν, πρακτικά όμως λίγοι μπορούν. Εστιάζει πολύ στον χαρακτήρα του παίκτη, προσπαθεί να μάθει τις φιλοδοξίες του και να δει ποίοι παίκτες μπορούν να ταιριάξουν με την φιλοσοφία του οργανισμού. Ένα οργανωμένο δίκτυο συνεργατών για εκείνον με σωστή επικοινωνία, είναι το παν για ένα ανεπτυγμένο και εδραιωμένο σύστημα scouting.
Νομίζω behind the scenes, ο Baiesi έλειψε από την φετινή Brose. Οι επιλογές της στο φετινό recruiting ήταν διαφορετικές από τις άλλες φορές. Όχι αγωνιστικά αλλά σαν τρόπο αναζήτησης. Αντί δηλαδή να βρει παίκτες από "παρθένες" αγορές (Ενδεικτικά, ο Strelieks ήρθε από την Budivelnyk του Κιέβου και ο Wanamaker από την Pistoia στην Ιταλία), πήγε σε πιο επιφανείς παίκτες που κρίθηκαν πλεονάζοντες από τις ομάδες τους και από την εσωτερική και φθηνή αγορά. Ίσως και τελικά αυτός να ήταν ο λόγος που κατέρρευσε φέτος η Πρωταθλήτρια Γερμανίας. Δίχως το μυαλό πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, το οικοδόμημα διαλύθηκε και μοιραία ήρθε το τέλος του Trinchieri από την Βαυαρία.
 |
| Freak City: Από τις πιο μπασκετικές ατμόσφαιρες τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα |
Τα κάστρα τελικά, όντως, πέφτουν από μέσα. Αυτό όμως δεν μπορεί να πάρει από τον αγνό μπασκετόφιλο, Βαυαρό ή μη, Γερμανό ή όχι, τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισε ο κόουτς Trinchieri, η αρμάδα του Μπάμπεργκ και την μπασκετική ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν 6,300 Βαυαροί κάθε βράδυ στην υπέροχη Brose Arena.
 |
auf Wiedersehen, sweetheart...
|
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Για να μην πολυλογούμε, λίγα λογάκια στα σύντομα και για να μην παρεξηγηθούμε.
Εφόσον βγήκε προς τα έξω πως ο Ολυμπιακός ψάχνει γκαρντ, αντί να αντικαταστήσει κάποιον από τους υπάρχοντες, (πράγμα που διαφωνώ αλλά οκ...) θεωρώ πως ο Phil Pressey έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται και για να μην καπελώσει κάποιον από τους υπάρχοντες αλλά και για να δέσει αρμονικά με το ήδη σύνολο. Ο παίκτης της Barca δίνει την άμυνα στα γκαρντ που αυτήν την στιγμή λείπει (παίζει άμυνα ο Roberts ή μήπως ο φετινός Μάντζαρης; ), δίνει την αθλητικότητα γιατί έχει μέσα του κάθετο παιχνίδι και μπορεί να δημιουργήσει. Δεν ξέρω αν μπορεί να δηλωθεί και να παίξει άμεσα γιατί έχει και μερικά παιχνίδια στο α'μισό αλλά είναι νομίζω μια καλή περίπτωση παίκτη που έχει στοιχεία που λείπουν από την υπόλοιπη ομάδα. Δεν ξέρω αν ένας σκόρερ τύπου Keith Langford ή Bobby Brown μπορεί να δέσει αρμονικά με την υπόλοιπη ομάδα. Γιατί όταν έχεις επιθέσεις που βασίζονται στο attention που δημιουργεί ο αρχηγός με την μπάλα στα χέρια, αμφιβάλλω αν ο κάθε scorer μπορεί να παράξει μέσα από στατικό σουτ. Τότε θα έπρεπε να scan-άρεις την αγορά για shooter όχι για scorer. Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά η ομάδα θέλει κίνηση και έναν παίκτη που να της δώσει αυτήν την έξτρα δόση αθλητικότητας στην επίθεση και στην άμυνα (κυρίως αυτήν... είδαμε όλοι τι ζημιά έκανε στα 1v1 η ΑΕΚ στον Τελικό). Αυτά...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου