Και εγένετο... John Constantine

Η στήλη <<Μια φορά και ένα καιρό>> επιστρέφει στo Fifty Shades of Basketball μετά την διακοπή λόγω εξεταστικής με μία προσωπική ιστορία. Ο John Constantine βάζει σε λειτουργεία την μπασκετοχρονομηχανή που κρύβει στο πατάρι του σπιτιού. Ταξιδεύει στο παρελθόν και φέρνει στο φως την "ιδρυτική διακύρηξη" της σελίδας και καταθέτει την άποψη του για τον θεσμό του Κυπέλλου και όχι μόνο.

Καλημέρα σε όλους,

Σήμερα, δυστυχώς είναι μία μέρα δίχως πολύ μεγάλη μπασκετική δραστηριότητα. Ευρωλίγκα έχουμε από τις 22/2 και μετά, NBA σήμερα δεν έχει κάποια μεγάλη αναμέτρηση, NCAA δεν βλέπω κάποιο ματς να αξίζει για ξενύχι. Βέβαια, έχουμε τα εγχώρια Κύπελλα αλλά αυτό το αφήνω για το υστερόγραφο. Οπότε είπα να σας διηγηθώ μια ιστορία που ελάχιστοι φίλοι μου γνωρίζουν και ζήτημα αν την έχω πει σε 1-2 (κι αν...) άτομα μέσω της σελίδας.

Όπως γνωρίζετε και σας έχω πει, έχω ζήσει στην Ιταλία. Τα Σαββατοκύριακα μου, για να ξεπεράσω την ανία μου, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ το φοιτητικό πάσο (υπήρχε μια μικρή έκπτωση για τους φοιτητές του πανεπιστημίου) και την παρουσία μου στην εκεί χώρα και να κάνω εκδρομές. Σε μία από αυτές, είχα βρεθεί στο γειτονικό Ρέτζιο Εμίλια (περίπου 30 χλμ - 15 λεπτά με το περιφερειακό τρένο), για να δω την τότε "ιταλική" Ρετζιάνα με Αμαντέο Ντέλλα Βάλε, Στέφανο Τζεντίλε, Ακίλε Πολονάρα, Ρικάρντο Τσέρβι, Αντρέα Ντε Νικολάο και Πιέτρο Αραντόρι στην σύνθεση της.

Επειδή ήταν η πρώτη μου φορά, είπα να κάτσω κεντρικά να το απολαύσω καλύτερα. Όλως τυχαίως, είχα άθελα μου βρεθεί δίπλα σε παράγοντα της φιλοξενούμενης ομάδας. Ως κοινωνικό ον, του είχα πιάσει την κουβέντα για να περάσει η ώρα πριν αρχίσει το παιχνίδι (είχα πάει και κοτζάμ 40' πριν το jumpball ο αθεόφοβος...) αλλά και για να εξασκήσω τα ιταλικά μου. Δεν το ήξερα όμως. Θεωρούσα πως απλός ήταν ένας τυχαίος οπαδός που ήταν στην δίπλα θέση με εμένα και απλά είχε διάθεση για κουβέντα.

Το παιχνίδι άρχισε, μου εξηγούσε κάποια πράγματα για το τελετουργικό μιας και λίγη ώρα πριν το jumpball ακούγεται και ο εθνικός ύμνος της χώρας κ.τ.λπ. Με το ματς σε εξέλιξη και εγώ να θέλω να μιλάω με κάποιον (ειπαμε... κοινωνικό ον ο admin) του έλεγα για το σύστημα, κάποιες go-to κινήσεις που είχα παρατηρήσει κ.λπ. Με κοίταζε καλά καλά αλλά δεν έλεγε κάτι. Στο ημίχρονο, είπα να σηκωθώ λίγο και να ξεπιαστώ. Πάνω που πήγα να πάω στην καντίνα να πάρω ένα μπουκάλι νερό με ρωτάει <<Παλικάρι, δεν μου λες; Δουλεύεις για την Tραμπζονσπόρ;>> Για τους μη γνώστες, η γηπεδούχος συμμετείχε τότε στο EuroCup σε όμιλο με Καρσίγακα, Τραμπζονσπόρ, Τρέντο και μέσα στην εβδομάδα ταξίδευε στην Τραπεζούντα. <<Όχι, γιατί ρωτάτε;>> του αποκρίθηκα. Με επαίνεσε για την "ανάγνωση" του παιχνιδιού και πως <<μόνο ένας scout αγώνων θα μπορούσε να ήταν τόσο ενημερωμένος>>. Όταν του είπα ότι είμαι Έλληνας και δεν έχω καμία σχέση με την τουρκική ομάδα, ένα αίσθημα σιγουριάς φάνηκε στο πρόσωπο του. Σαν να ήθελε να μου πει <<εμ τι άλλο θα ήσουν; Φαίνεται...>>. Στα time-out και τις διακοπές, με ρώταγε την άποψη μου για την Μιλάνο, πως βλέπω να πηγαίνουν οι ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα και άλλα.

Το παιχνίδι τελειώνει, η Regianna τελικά με τα 1000 ζόρια, θα πάρει την νίκη με 77-72 και μένει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Στο τέλος της σεζόν, η ομάδα θα βρεθεί για δεύτερη φορά στους Τελικούς. Όμως, όπως και την πρώτη φορά απέναντι στην Σάσαρι, η ομάδα θα ηττηθεί με 4-2 από την Μιλάνο με τον Ρακίμ Σάντερς να βγαίνει MVP των Τελικών. Η Τορίνο θα σωθεί στην τετραπλή ισοβαθμία που θα ρίξει όμως την πάλαι ποτέ κραταιά Βίρτους Μπολόνια.

Γυρνώντας με το τρένο στην πόλη και ακολούθως στο διαμέρισμα μου, άρχιζα να σκεφτόμουν τα λόγια του παράγοντα της ομάδας. Μετά από ζυμώσεις και διάφορες σκέψεις, αποφάσισα να δημιουργήσω την σελίδα στην οποία είστε μέλος. Η αλήθεια είναι πάντως δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση, τόσο γρήγορα και είμαι πραγματικά ευγνώμων. Ελπίζω στο άμεσο μέλλον να δημιουργηθεί κάτι πραγματικά όμορφο και ξεχωριστό. Έχω κάποιες σκέψεις αλλά θα τις μοιραστώ όταν έρθει η ώρα. Προηγείται το πτυχίο και το φανταριλίκι, ε!!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

Και δεν περνάμε στα αγαπημένα μου υστερόγραφα;

Υ.Γ. 1: Σκυλομαχία στην Πόλη με νικητή την Εφές και είσοδο στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου. Η γνωστή κόντρα μεταξύ Αταμάν και Ομπράντοβιτς συνεχίστηκε (δεν αντάλλαξαν πάλι χειραψία) για τα καλά. Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης ξύπνησε μετά το ημίχρονο αλλά στις τελευταίες επιθέσεις το άλλοτε δίδυμο της Μπάμπεργκ (Ουαναμέικερ, Μέλι) ήταν άστοχοι . Στον άλλον ημιτελικό, η ομάδα του Μπλατ είχε εύκολο έργο απέναντι στην Εσκίσεχιρ. Αύριο, η Μπεσίκτας του "φίλου" Σαρίτσα κοντράρεται με Μπάνβιτ και η έκπληξη της σεζόν Τοφάς με την άλλη έκπληξη (Σακάρια). 

Jumpball και στο Λας Πάλμας με Βαλένθια - Τενερίφη (8 μ.μ.) με τον κόουτς Βιντορέτα να καλείται να αντιμετωπίσει την παλιά του ομάδα. Στις 10:30 μ.μ,  η κάτοχος του τροπαίου Ρεαλ Μαδρίτης θα ξεκινήσει την υπεράσπιση του θρόνου απέναντι στην Ουνικάχα Μάλαγα. Την σκυτάλη θα πάρουν Γκραν Κανάρια - Φουενλαμπράδα και Μπαρτσελόνα - Μπασκόνια, προτού προχωρήσουμε στα ημιτελικά. 

Τελειώνοντας το πανόραμα του κυπέλλου από τα μεγάλα ευρωπαϊκά παρκέ, ταξιδεύουμε στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Φλορεντία όπου αύριο στις 7 μ.μ. έχουμε Αβελίνο - Κρεμόνα και ακολούθως στις 9:45 μ.μ. η Βενέτσια θα κονταροχτυπηθεί με την Τορίνο. Την επομένη θα δούμε Μιλάνο - Καντού και Μπρέσια - Μπολόνια. 

Αυτά για όποιον θέλει να τα δει..

Υ.Γ. 2: Πριν κλείσετε το παράθυρο, θα ήθελα να αφιερώσω 2-3 λεπτά για να εκφράσω την γνώμη μου για τον υποτιμημένο θεσμό που λέγεται <<Κύπελλο Ελλάδας>> στο ελληνικό μπάσκετ. 

Προς οποιονδήποτε υπεύθυνο,

Είναι αλήθεια κύριοι πως πρέπει να αλλάξουμε πολλά πράγματα για να κάνουμε και πάλι ανταγωνιστικη - θελκτική, αυτήν την διοργάνωση που λέγεται <<Κύπελλο Ελλάδας>>.

Αρχικά, μου είναι ανεξήγητο γιατί πρέπει να έχουμε τα πρώτα παιχνίδια τον Σεπτέμβριο, δίχως καλά καλά οι ομάδες να έχουν αγωνιστικό ρυθμό και έτσι βλέπουμε παιχνίδια χαμηλού θεάματος και με σκορ... γυναικείου μπάσκετ; Οκ, το καταλαβαίνω ότι έχουμε το πιο... αντι-μπασκετικό σύστημα διεξαγωγής κυπέλλου σε ολόκληρη την Ευρώπη για να αποφύγουμε τα επεισόδια. Το μπάσκετ είναι γιορτή αλλά μόνο εδώ το βλέπουμε ως ευκαιρία να δείρουμε τον άλλον, να σπάσουμε βιτρίνες, να κάνουμε ένα γήπεδο μπουρδέλο και να κάψουμε 3-4 σειρές από αυτοκίνητα. Κάτι όμως πρέπει να γίνει όχι μόνο από τις ομάδες αλλά και από την ίδια την ΕΟΚ. Δεν γίνεται να αφήνουμε αυτήν την νοσηρή κατάσταση να διαιωνίζεται. Σε οποιοδήποτε σπορ. Όχι μόνο στο μπάσκετ. Δεν γίνεται κάθε που πέφτουν τιμωρίες από την υπεύθυνη αρχή, ο κάθε οργανισμός αντί να ψάχνει και να βρίσκει τους υπαίτιους, η πρώτη του πράξη να είναι η έφεση της τιμωρίας. Εμένα στα μάτια μου φαίνεται σαν επιβράβευση σε αυτούς τους ανεγκέφαλους. Οι ομάδες - Ναι εσείς κύριοι με τα κουστούμια και τις γραβάτες -  δυστυχώς  θρέφετε αυτά τα φαινόμενα. Όταν σε παιχνίδια με προσκλήσεις, οι "προσκλήσεις" δίνονται σε συγκεκριμένα άτομα και όχι σε κόσμο που γουστάρει το άθλημα και το αποδεικνύει εμπράκτως (αναφέρομαι στους κατόχους διαρκείας, προφανώς), τότε καταλαβαίνει κανείς ποία είναι η απαρχή του όλου προβληματισμού.

Δεν θέλω όμως ούτε να βλέπω παιχνίδια μεταξύ άδειων καθισμάτων ή με παιδάκια στις κερκίδες. Κάποια στιγμή, κάποιος πολιτικός θα πρέπει να παραβλέψει προσωπικές σκοπιμότητες και να απαιτήσει την οριστική λύση του ζητήματος από τις ίδιες τις ΚΑΕ, ΠΑΕ, ότι είναι τέλος πάντων και όποια νομική μορφή ή μη ενδύονται. Με οποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Αλλά ξέχασα... Σε μία χώρα όπου εσείς ως πολιτευτής κοιτάζετε να διαφυλάξετε και να αγκιστρωθείτε στην καρέκλα σας, σιγά μην κοιτάξετε να βάλετε το μαχαίρι στο κόκκαλο. Οι οπαδικοί στρατοί μπορούν να γίνουν κάλλιστα και κομματικοί στρατοί. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Το ξέρετε πολύ καλά εσείς στα διάφορα υπουργεία. Και γι αυτό δεν κάνετε κάτι, προφανώς. Πέρα από ότι, σας συμφέρει να βλέπετε κόσμο να "σφάζεται" για την φανέλα παρά να είναι συσπειρωμένος και να είναι εναντίον σας. Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να πηγαίνω ήσυχα με τον γιο μου και να βλέπουμε ένα παιχνίδι δίχως να φοβάμαι για την σωματική ακεραιότητα μας. Αλλά πολύ φοβάμαι πως ούτε ο εγγονός μου δεν θα μπορέσει να το ζήσει αυτό...

Για να επιστρέψω στο αρχικό ζητούμενο (Κύπελλο Ελλάδας), αγαπητή ΕΟΚ θα πρέπει να σκεφτείς έναν τρόπο να το κάνεις πιο ανταγωνιστικό και να μην επιτρέψεις την περαιτέρω απαξίωση του. Θα μου άρεσε πολύ η διεξαγωγή διπλών αγώνων στα πρότυπα του Champions League της FIBA με μονό τελικό. Εφόσον από τους προημιτελικούς ως τους ημιτελικούς, υπάρχει ένα κενό... μηνών (άλλο ανεξήγητο) , είμαι σίγουρος πως μπορεί να βρεθεί κάποια φόρμουλα για να χωρέσουν οι διπλοί αγώνες. Ίσως και ένα ξεχωριστό πλαίσιο για επιλογή ξένων και εγχώριων, θα έδινε άλλη διάσταση και θα έδινε ευκαιρίες σε κάποιον από τους μικρότερους να διεκδικήσει με αξιώσεις την είσοδο στον Τελικό. Πόσο μάλλον αν ο Κυπελλούχος ή ο φιναλίστ εξασφαλίζει κάποιο ευρωπαϊκό εισιτήριο. Η διαρκής εναλλαγή τίτλων πιστεύω κάνει καλό στον ανταγωνισμό και μπορεί να δώσει κίνητρα σε μικρότερες ομάδες να πρωταγωνιστήσουν, να προσελκύσουν χορηγούς και γιατί όχι να ανεβάσουν αισθητά τον ετήσιο προϋπολογισμό τους. Με στεναχωρεί, μικρομεσσαίες ομάδες να αντέχουν μάξιμουμ 3-4 χρόνια στην μεγάλη κατηγορία και μετά να πέφτουν υπό το τεράστιο βάρος των οικονομικών υποχρεώσεων.

Θα ήθελα πολύ, ένα Final 8 όπως στις άλλες χώρες αλλά ξέρω πως εκ των πραγμάτων, αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους προαναφερθέντες λόγους. Το ομολογώ... Ζηλεύω αφάνταστα αυτά που βλέπω σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Ζηλεύω γιατί θυμάμαι όταν πήγαινα στο γήπεδο στην Ιταλία έβλεπα γονείς με παιδάκια, έβλεπα ηλικιωμένους και ένιωθα τριγύρω μου μια μπασκετική ατμόσφαιρα. Όχι ΚΑΦΡΙΛΑ. Αρκετά με αυτήν. Τελειώστε την.

Με εκτίμηση,

Κάθε αληθινός φίλαθλος του μπάσκετ