Ο Ουίσταν Ώντεν κάποτε είχε πει: <<Μάθε από τα όνειρα αυτό που σου λείπει>>. Ο Άρης ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια με φιλοδοξίες και ελπίδες για επιστροφή στην διεκδίκηση τίτλων. Οι δυο χαμένοι τελικοί κυπέλλου με Παναθηναϊκό έδειχναν πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Όμως σύντομα, τα όνειρα έγιναν εφιάλτης. Η ομάδα βρίσκεται σε δύσκολο σημείο και παρά την έλευση του Παναγιώτη Γιαννάκη, το μπασκετ της ομάδας είναι πολλές βραδιές αποκρουστικό. Θα μπορούσε να δομηθεί καλύτερα ο "Αυτοκράτορας" του ελληνικού μπάσκετ; Ο John Constantine ντύνεται Μπακαλό-GM και παρουσιάζει στο παρκέ του Fifty Shades of Basketball την δική του οπτική για το πως θα "έχτιζε" τον Άρη το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Ομολογώ πως όταν μιλούσαμε πέρσι για την στελέχωση του Άρη, δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Η ομάδα για άλλη μία φορά τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε αδιεξοδικές καταστάσεις. Μπορεί να μην είναι ορατός ο κίνδυνος του υποβιβασμού αλλά η χρονιά έχει κυλίσει βασανιστικά για τους φιλάθλους. Φτωχές επιλογές ξένων και κακή στελέχωση, με ακόμη φτωχότερο μπάσκετ και γενικώς μια σεζόν με πολλά ναδιρ και ελάχιστα ζενιθ. Το Αλεξάνδρειο είναι η μεγάλη δύναμη του "Θεού του Πολέμου" καθώς τέλειωσε τον πρώτο γύρο σε Ελλάδα με ρεκόρ 3-4 ενώ στην Ευρώπη αποχαιρέτισε με ρεκόρ 3-3 (νικώντας Αβελίνο, Ζιελόνα Γκόρα και Ναντέρ). Όλα και όλα, η ομάδα μετράει 3 διπλά με 2 εξ αυτών εντός συνόρων με Λαύριο και του Πανιωνίο ενώ στην Ευρώπη κέρδισε μόνο στην Ζιελόνα Γκόρα. Υπάρχει αγωνιστικός λόγος για αυτήν την καθίζηση; Αν ναι, ποίος είναι;
Το τεράστιο πρόβλημα του φετινού Άρη είναι αδιαμφισβήτητα, η αναποτελεσματική επίθεση του. Πιο συγκεκριμένα, στο Champions League, η ομάδα σκοράρει 66.4 πόντους (31η από τις 32) με το απογητευτικό 40.2% στα εντός παιδειάς. Στην Basket League δεν αλλάζουν πολύ τα πράγματα, καθώς η ομάδα ανεβάζει ελάχιστα την παραγωγή της με 66.6 πόντους (14η από τις 14) και 40.6 % στα εντός παιδιάς. Με 66 πόντους στο σύγχρονο μπάσκετ, δύσκολα νικάς.
Τα προηγμένα στατιστικά μας προσφέρουν μια πιο εις βάθος ανάλυση του προβλήματος. Ο "Αυτοκράτορας" πετυχαίνει 96.3 πόντους ανά 100 κατοχές εντός συνόρων (τελευταίος στο πρωτάθλημα) και 95.1 στο Champions League. Που οφείλεται αυτό; Μα φυσικά, στην έλλειψη ενός floor general στο παρκέ, κάτι που είχα τονίσει και μέσω της σελίδας. Πράγματι, το 18.8 % των κατοχών στο CL και 16.6 % αυτών στο Πρωτάθλημα καταλήγουν σε λάθος με την ομάδα να είναι στον πάτο της βαθμολογίας όσον αφορά την διαφύλαξη της μπάλας. Όχι ότι αν μετρήσουμε τις κατοχές ανά 40' (pace) , η ομάδα δείχνει καλύτερη... Στην Ελλάδα έχει μόλις 69.0 ενώ στις 69.3 σταματάει στην διοργάνωση της FIBA. Αυτό δηλαδή που προκύπτει είναι πως ο Άρης είναι μία αργή και άσχημα χτισμένη επίθεση η οποία δεν είναι ούτε αποτελεσματική αλλά ούτε και εύστοχη. Με μία λέξη; Αποκρουστική... Και δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ αυτό τον όρο.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, το σύνολο του Παναγιώτη Γιαννάκη είναι μια "συμπαθητική" ομάδα και τίποτα παραπάνω. Ο Άρης κάνει μέτρια δουλειά στα ριμπάουντ, κατεβάζοντας το 50.5 % των διαθέσιμων (6ος στο Πρωτάθλημα) και το 49.7 % στο Champions League (18ος από τις 32 ομάδες). Όσον αφορά την αμυντική αποτελεσματικότητα, οι Κιτρινόμαυροι πάλι δεν ξεφεύγουν από την μετριότητα. Οι αντίπαλοι τους στην Ευρώπη σκοράρουν 106.3 πόντους στις 100 κατοχές (11η στην διοργάνωση), με τα νούμερα να μην αλλάζουν δραματικά εντός συνόρων (107.2 Defensive Rating). Το πρόβλημα όμως για τους Θεσσαλονικείς στην άμυνα είναι η διάρκεια. Τί εννοώ; Δεν είναι λίγα τα παιχνίδια που βλέπουμε σκαμπανεβάσματα στο αμυντικό performance της ομάδας. Παράδειγμα: Στο τριήμερο 11-14 Οκτωβρίου, ο Άρης κράτησε ΑΕΚ και Ζιελόνα Γκόρα στους 64 πόντους. Στις 17 του μήνα, ταξιδεύει με ανεβασμένη ψυχολογία στην Τσεχία να αντιμετωπίσει την Νίμπουργκ. Το αποτέλεσμα; Συντριβή με 29 πόντους διαφορά και για την επιστροφή 99 πόντοι στο κεφάλι. Έναν μήνα μετά, η ομάδα πετυχαίνει σημαντικές νίκες με Ναντέρ και Φάρο Λάρισσας έχοντας για παθητικό 58 πόντους κατά μέσο όρο. Στο Δημήτρης Τόφαλος απέναντι στον Προμηθέα, είναι σαν να μην κατεβαίνει ποτέ και δέχεται 70 πόντους σε εκείνο το εφιαλτικό 70-40. Η άμυνα είναι αποτέλεσμα διάθεσης και ο Άρης δεν έχει πολλούς παίκτες που να "γουστάρουν" να παίζουν άμυνα, για να το πω απλά.
Σε αυτήν την προσπάθεια ανοικοδόμησης του Άρη, κατά τα δικά μου πρότυπα, δεν αμελώ τα οικονομικά προβλήματα του Άρη, ούτε ξεχνώ το τι κορμό παρέλαβε ο κόουτς Γιαννάκης όταν ανέλαβε. Έτσι, το "πείραμα" θα ήταν όχι μόνο αδύνατο αλλά και μη ρεαλιστικό. Πάντα πρέπει να λαμβάνουμε τις πραγματικές καταστάσεις ως δεδομένα για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Όσοι διαβάσατε το άρθρο μου για την παρουσίαση ταλέντων από το NCAA, θα είδατε πως υπάρχουν παιδιά ανάλογα με την τσέπη του καθενός. Πάντα, όταν κοιτάζω για ταλέντα από το κολεγιακό πρωτάθλημα, φροντίζω να υπάρχουν και παίκτες από μικρές περιφέρειες, οι οποίοι ερχόμενοι στην Ευρώπη θα μπορούν να παίξουν με μικρότερα συμβόλαια. Ενδεικτική περίπτωση ο 'Ερικ ΜακΚόλουμ ο οποίος παίζοντας στο μικρό κολέγιο του GoShen, έκανε πρώτο συμβόλαιο στην 2η κατηγορία του Ισραήλ έναντι 4 χιλιάδων δολαρίων το χρόνο (οι απολαβές του ήταν 330 $ τον μήνα).
Ας δούμε τι κορμό είχε ο Άρης στην αρχή της σεζόν, δίχως τις προσθήκες.:
PG: Δημήτρης Φλιώνης
PG/SG: Νίκος Δίπλαρος
SG/SF: Σπύρος Μούρτος (αρχ.)
PF/C: Μιχάλης Τσαϊρέλης, Βασίλης Χρηστίδης
Το μπάτζετ του Άρη φέτος είναι κοντά στις 500 χιλιάδες ευρώ, οπότε η αποστολή είναι ναι μεν δύσκολη, αλλά όχι ανέφικτη. Έτσι κι αλλιώς, πάντα με δελέαζαν τα πρότζεκτ δίχως πολλά χρήματα, καθώς σε βάζουν σε μεγαλύτερη διαδικασία ψαξίματος και αναζήτησης. Αν μου δίνονταν η ευκαιρία να δουλέψω σε τέτοιο πρότζεκτ όπως αυτό του φετινού Άρη, μπορεί να γκρίνιαζα για την πιέση και το στρες αλλά πιστεύω θα το χαιρόμουν. Όχι μόνο για το μέγεθος του club αλλά γιατί μου αρέσει να τεστάρω τον εαυτό μου, να του βάζω δύσκολα και να μην μένω στα εύκολα που ξέρω ότι μπορώ να κάνω.
Αρκετά με εμένα... Τι λέτε; Ξεκινάμε;
BACKCOURT
Το Α σε μία ομάδα είναι ο Point Guard. Η προέκταση του προπονητή στο παρκέ. Ο άνθρωπος που θα βάλει σε μία τάξη την επίθεση της ομάδας και θα σπρώξει το τρένο στις ράγες. Όπως είπα πιο πάνω, από τον Άρη, φέτος λείπει ένας floor general, ένας παίκτης δηλαδή που θα κοιτάξει να ικανοποιήσει τους συμπαίκτες του.
Η σκέψη μου πήγε απευθείας στον Kenneth "Speedy" Smith. Ο απόφοιτος του Louisiana Tech έχει κάποια ευρωπαϊκή εμπειρία παίζοντας 11 παιχνίδια στην Ρίγα το 2015 αλλά δεν στέριωσε. Φέτος, όπως οι περισσότεροι ξένοι της λίστας, βγάζει το ψωμί του στην Αναπτυξιακή Λίγκα. Αν και αποφοτώντας είχε workouts με αρκετές ομάδες, δεν άκουσε το όνομα του. Ίσως επειδή τον ταλαιπωρούσε ένας τραυματισμός. Όσον αφορά τις απολαβές του, οι πρωταθλητές Λετονίας τα τελευταία χρόνια έχουν ένα budget που κυμαίνεται κοντά στις 600,000 ευρώ για μισθούς παικτών. Χοντρικά, υπολογίζω να πήρε ένα συμβόλαιο της τάξης των 30 με 40 χιλιάδων ευρώ.
Μην σας ξεγελάει το όνομα. Δεν θα δείτε κανέναν ταχυδύναμο guard όπως ο Jerel McNeal αλλά θα δείτε έναν εκπληκτικό πασέρ. Ή έναν κακό σκόρερ... Πείτε το όπως θέλετε αλλά ο Smith είναι από τους καλύτερους passing guards που θα βρείτε εκεί έξω. Αποφοίτησε έχοντας αναλογία ασίστ - πόντων πολύ κοντά στην μονάδα (869 πόντοι έναντι 858 ασίστ). Οι συμπαίκτες του θα είναι πιο ευτυχισμένοι καθώς θα έχουν έναν PG που δεν "κολλάει" την μπάλα στα χέρια του αλλά την μοιράζει δεξιά και αριστερά με την πρώτη ευκαιρία. Σουτ δεν έχει σχεδόν καθόλου ενώ δεν έχει ούτε και αξιόπιστο floater. Επιθετικά, δηλαδή, δεν έχει τίποτα να τον ξεχωρίζει. Αν και έχει καλό ποσοστό στις βολές (71.9 % πέρσι), μου κάνει εντύπωση πως δεν έχει τόση ευστοχία εν ώρα παιχνιδιού (15/47 πέρσι, 14/40 φέτος σε σουτ μέσης απόστασης). Αμυντικά είναι αρκετά καλός, βάζοντας πίεση στην μπάλα χάρη στα μακρά του και γρήγορα άκρα. Στο Louisiana Tech είχε ευκαιρία να μαρκάρει παίκτες διαφόρων θέσεων και έτσι φέρει αρκετά παράσημα. Μόνο αρνητικό που μπορώ να επισυνάψω είναι η διάθεση του να υπερβάλλει εαυτόν και να ρισκάρει αλλά δεν γίνεται να παραβλέψεις την ανταγωνιστική του φύση.
Με την προσθήκη του Speedy Smith, η κίνηση για Αθηναΐου δεν έχει τόσο λογική, μιας και ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού, θέλει την μπάλα στα χέρια του για να δημιουργήσει είτε για τον εαυτό του είτε για άλλους. Έτσι, θα δέσμευε αρκετά τις επιθέσεις και με έναν non-shooter στην περιφέρεια, η επίθεση μισού γηπέδου θα ήταν αρκετά προβληματική. Επομένως, σοφό θα ήταν να γίνει κίνηση για έναν bomber από την περιφέρεια, ο οποίος θα έδενε ιδανικά με τον Smith αλλά και με τον Φλιώνη.
Μην με βρίσετε, φίλοι μου Αρειανοί, αλλά ο Maverick Rowan (για τους νεότερους, ο πατέρας του, Ron, πέρασε από τον ΠΑΟΚ την σεζόν 1997-1998) είναι ο κατάλληλος μπόμπερ για το backcourt που σκέφτομαι. Μπορεί o πατέρας του να μην τον έκανε γιατρό αλλά ο μικρός κληρονόμησε τα καλύτερα γονίδια. Δεν ολοκλήρωσε βέβαια τις σπουδές του (Μάνατζμεντ) καθώς έφυγε τον δεύτερο χρόνο αλλά δεν δήλωσε το όνομα του στο Draft ελπίζοντας βέβαια φέτος. Το καλοκαίρι υπέγραψε τριετές συμβόλαιο στην FMP Βελιγραδίου αλλά έφυγε μετά από 4 μόλις αγώνες. Οι καθορισμένες απολαβές του δεν πρέπει να ήταν παραπάνω από 30 χιλιάδες ευρώ δεδομένου του πόσο φθηνή αγορά είναι η ABA Liga.
Παίκτης με άρτια μηχανική και γρήγορο μηχανισμό απελευθέρωσης (γονίδια είπαμε...), θα δέσει ιδανικά πλάι στο non shooter Smith. Σπάνια θα δημιουργήσει για τον εαυτό του μετά από ντρίπλα αλλά έχει το στοιχειώδες IQ να τιμωρήσει τα close-out. Δεν έχει το εκρηκτικό πρώτο βήμα για να βάζει συνέχεια στο πάτωμα, κάτι που αντανακλάται και στον χαμηλό αριθμό βολών που εκτελεί ανά αγώνα. Σίγουρα, υπάρχουν ερωτηματικά αν μπορεί να βρει άλλον τρόπο να μένει παραγωγικός σε περίπτωση που δεν είναι άμεσα συνδεδεμένος με το καλάθι. Στην άμυνα, καταθέτει προσπάθεια και δεν είναι αμελητέα ποσότητα, αν και δεν είναι ο elite αμυντικός που θα βρεις εκεί έξω. Τέλος, το μέγεθος του τον καθιστά ικανό να παίξει σε 2 θέσεις στο παρκέ.
Οι πιτσιρικάδες, Φλιώνης και Δίπλαρος θα είχαν αυξημένο χρόνο συμμετοχής . Ο πρώτος πλέον δίχως ως τρίτο γκαρντ τον Ξανθόπουλο έχει τον χώρο και τον χρόνο να εξελιχθεί ως playmaker από την second unit. Σημαντικό για τον "γιατρό" θα είναι αν θα μπορέσει ποτέ να βάλει σουτ με συνέπεια στο παιχνίδι του. Φέτος έχει 11/28 (39.2%), κάτι που δείχνει πρόοδο, αν μη τι άλλο. Δεν έχω δει αρκετά αλλά θα ήθελα να τον δω να επιχειρεί περισσότερα floater στο παιχνίδι του, κάτι που στο άμεσο μέλλον, θα τον ξεκλειδώνει επιθετικά. Αμυντικά, είναι καλός on ball αμυντικός με παίκτες στα κυβικά του. Ο δεύερος θα μπορούσε να φέρνει ενέργεια προερχόμενος από τον πάγκο ως 5ος γκαρντ. Δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τον Φλιώνη στην άμυνα αλλά με έλλειψη προσοχής σε κάποια σημεία και αδυναμία να ελέγξει τον υπερ-ενθουσιασμό του καμιά φορά. Με έναν κόουτς σαν τον Παναγιώτη Γιαννάκη, είμαι σίγουρος πως θα μπορούσε να τα διορθώσει αυτά. Επιθετικά, έχει καλό σουτ, θα πρέπει όμως να το βελτιώσει όταν μαρκάρεται. Με την φανέλα του Ιστορικού, έχει 4/18 σουτ από μακριά (22.2 %), κάτι που πρέπει να βελτιώσει άμεσα για να "ανοίξει" το παιχνίδι του στην επίθεση.
Ο Πουλιανίτης τώρα, επέστρεψε φέτος μετά από το πέρασμα του στα Τρίκαλα. Δεν ήταν μέλος του κορμού που παρέλαβε ο κόουτς Γιαννάκης και το επιτελείο του. Εγώ ίσως έκανα αυτήν την κίνηση με το δεδομένο ότι δεν θα στοίχιζε πολύ από το μεταγραφικό σχεδιασμό να έχω ένα επιπλέον κορμί στα γκαρντ σε περίπτωση τραυματισμού. Είναι Έλληνας παίκτης, προϊόν των ακαδημιών της ομάδας, οπότε σε κρίσιμα παιχνίδια όπως πχ αυτά με τον ΠΑΟΚ, θα έχει ευεργετική παρουσία γνωρίζοντας τι σημαίνει ντέρμπι. Βέβαια, με την αποχώρηση του Δίπλαρου αρχές της χρονιάς, ο Θεσσαλονικιός combo guard βρήκε ρόλο και με την απομάκρυνση των Αμερικάνων περισσότερο χρόνο. Οπότε, δεν βλέπω κάτι κακό, να έχεις ένα επιπλέον σώμα στην περιφέρεια...
Για να δέσει όλο το backcourt, έχοντας ήδη έναν δυνατό σουτέρ να απασχολεί τις άμυνες και έναν αρκετά καλό δημιουργό στην περιφέρεια, το μόνο που λείπει είναι ένας slasher για να συμπληρώσει τους δύο Αμερικάνους στην περιφέρεια.
Η αλήθεια είναι πως το σκέφτηκα πολύ πριν καταλήξω στην περίπτωση αλλά ο Marquese Coleman θα ταίριαζε ιδανικά στο "μεταγραφικό μνημόνιο" του Άρη. Τον προτίμησα από άλλες περιπτώσεις, μιας και έχει ήδη ευρωπαϊκή εμπειρία (έχει παίξει στην B' Κατηγορία Γερμανίας με τα χρώματα της Δρέσδης. Αρχικά, είχε υπογράψει στην Wurzburg που παίζει στην Α' Κατηγορία αλλά ένας τραυματισμός τον πήγε πίσω), κάτι που λογικά θα έκανε πιο εύκολη την προσαρμογή του στην Ελλάδα. Φέτος, ο απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Νεβάδα, βγάζει το ψωμί του στην Πορτογαλία, οπότε μιλάμε για μία φθηνή λύση, εναρμονισμένη με την σύγχρονη πραγματικότητα της ομάδας.
Για να φέρουμε τους αριθμούς στην συζήτηση, ο μέσος μπασκετμπολίστας στην Β' Γερμανίας έχει μηνιάτικο κοντά στα 1,000 ευρώ, κάτι που ετησίως είναι περίπου ίσο με 12,000 ετησίως. Στην Πορτογαλία, δεν νομίζω ο Coleman να βρήκε παραπάνω χρήματα. Άρα ας πούμε συμβατικά πως στις Αζόρες (εκεί όπου εδρεύει η Terceira) θα λάβει ένα ποσό που με το ζόρι να ξεπερνάει τις 15,000 ευρώ συνολικά.
Επειδή βλέπω κάποιους με την απορία. Ο παίκτης της Terceira είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελα με την υπάρχουσα κατάσταση στην περιφέρεια. Ένας slasher που μπορεί να παίξει και άμυνα, αν χρειαστεί. Χάρη στα μακρά του άκρα, μπορεί να μαρκάρει guards αλλά και κοντά forwards. Δεν έχει πάντα υψηλή συγκέντρωση αλλά σε ένα πλαίσιο όπου θα υπάρχουν αμυντικές αρχές και στεγανά, ο Coleman θα ακολουθήσει το παράδειγμα. Το δυνατό του σημείο είναι τα κλεψίματα, καθώς του δίνουν την ευκαιρία να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο και να τελειώσει με καρφώματα. Μπορεί να κλέψει την μπάλα είτε σε καταστάσεις set άμυνας είτε όντας ο πρώτος παίκτης που θα πιέζει τον αντίπαλο στο κατέβασμα της μπάλας. Δίπλα σε έναν καλό PG δεν θα χρειαστεί να κουβαλάει και πολύ την μπάλα για να δημιουργεί. Ο κόουτς Γιαννάκης θα μπορούσε άνετα να εντάξει cuts στο playbook του για να βάλει τον Καλιφορνέζο γκαρντ στην εξίσωση του σκορ.
FORWARDS
Εδώ, θέλει δουλειά το πράγμα. Οι Rowan και Μούρτος μπορούν υπό συνθήκη να κατέβουν στο "3", όπως και οι Τσαϊρέλης, Χριστίδης να παίζουν και στο "4" αλλά και στο "5". Επομένως, θα χρειαστεί προσεκτική στελέχωση για να μην "καπελωθεί" κάποιος από τους υπάρχοντες παίκτες στο ρόστερ. Σίγουρα χρειάζεται ένας defensive wing για τις δύσκολες αποστολές (ο Coleman είναι πιο πολύ slasher παρά prooven αμυντικός) και ένα καλύτερο αθλητικό PF από ότι ο Πέτγουει, ο οποίος στα περισσότερα παιχνίδια ήταν αρκετά αδιάφορος και δίχως ενέργεια, απόρροια ίσως των χρόνιων τραυματισμών που είχε στην πλάτη.
Νομίζω σε αυτό το υποθετικό πλαίσιο, δεν θα άλλαζα την κίνηση για τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Ένα παιδί που στο πρώτο μισό έφερε αρκετή δόση σκληράδας στην περιφέρεια, παρά το ότι η σχέση του με την ομάδα έληξε άδοξα. Το leadership του στα αποδυτήρια, αδιαπραγμάτευτο και με ικανότητα να πάρει το τελευταίο σουτ, αν χρειαστεί. Δεν ξέρω αν ήταν οικονομικό το θέμα ή αν έχουν βάση τα σενάρια που λένε πως ο 34χρόνος φόργουορντ είχε πολλά νεύρα με τους συμπαίκτες του αλλά εγώ θα τον ήθελα στο παρκέ. Μπορεί να παίξει είτε στο "3" είτε στο "4", οπότε δίνει και ευελιξία όσον αφορά τα σχήματα τα οποία μπορεί να κατεβάσει η ομάδα στο παρκέ. Ο Βασιλόπουλος, πιστεύω πως στον Άρη είχε ένα συμβόλαιο κοντά στις 40 χιλιάδες ευρώ ετησίως.
Στο "4", είμαι σίγουρος πως ο Derek Willis θα έδινε όλα αυτά τα στοιχεία που λείπουν από την θέση "4" στον φετινό Άρη. Ο απόφοιτος του Kentucky είχε την ατυχία να παίζει σε γεμάτες ομάδες των Wildcats και έτσι μετά τον δεύτερο του χρόνο βρήκε σταθερό χρόνο συμμετοχής, κυρίως ως ρολίστας. Κάτι τέτοιο τον κάνει πολύ προσιτό οικονομικά. Αν και αρχικά τον είχαν υπογράψει οι Pistons (27/7), τερμάτισαν το συμβόλαιο του λίγο πριν το jumpball του NBA (11/10). Στην Αναπτυξιακή Λίγκα το συμβόλαιο του κυμαίνεται μεταξύ 16,000 και 21,000 ευρώ. Προσιτό, οικονομικό συμβόλαιο και εναρμονισμένο με την μισθολογική πολιτική του Άρη.
Στο αγωνιστικό προφίλ, στην επίθεση o Wills θα δώσει σταθερό σουτ από απόσταση. Ενδεικτικά, έκλεισε τις δύο τελευταίες χρονιές με 44.2% και 37.7 % από το τρίποντο έχοντας 3.8 και 3.4 προσπάθειες αντίστοιχα. Εξαιρετικός σε καταστάσεις Pick & Pop, στάζει δηλητήριο αν τον αφήσεις μόνο στην περίμετρο. Η αθλητικότητα του φαίνεται πιο πολύ στην άμυνα παρά στην επίθεση. Αρκετά γρήγορος παίκτης για το ύψος του, καλά αντανακλαστικά και κυρίως με υψηλή συγκέντρωση. Το motor του είναι υψηλότατο (όπως κάθε ψηλός που πέφτει στα χέρια του κόουτς Calipari, άλλωστε), έχει wingspan στα 214 εκατοστά και φέρνει το απαιτούμενο αθλητικό πακέτο για να γίνει αρκετά καλός αμυντικός στο επαγγελματικό επίπεδο.
FRONTCOURT
Αν ο Point Guard είναι το Α της ομάδας, τότε ο ψηλός, το "5" δηλαδή, είναι το Ω. Γι' αυτό είναι αναγκαίο να κλειδώσει η γραμμή των ψηλών με ποιοτικούς -στα μέτρα του δυνατού- παίκτες. Ο Άρης επέλεξε τους Keith Benson και Demetris Morant. Ο μεν πρώτος, είναι ένας ντελικάτος ψηλός που βασίζεται στο σουτ του και στην δύναμη του παρά στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη και στα αθλητικά του προσόντα. Ο Morant έμοιαζε ως η απάντηση σε αυτήν την έλλειψη αθλητικότητας στην θέση "5" αλλά έπαιξε ελάχιστα. Ο απόφοιτος του Florida Gulf Coast έπαιξε μόνο 9 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη με μέσον όρο σκάρτα 6 λεπτά ανά αγώνα. Ένα πειθαρχικό παράπτωμα στην Οστάνδη ήταν αρκετό για να τον εξαφανίσει από το rotation και μοιραία να ετοιμάσει βαλίτσες για άλλες πολιτείες. Ο Χρηστίδης από το καλοκαίρι προορίζονταν για τον ρόλο του τρίτου ψηλού στο κιτρινόμαυρο ρόστερ, παίρνοντας τα λεπτά που άφησε ο -κατά τα άλλα συμπαθής- Βασίλης Σίμτσακ. Για να είναι πλήρως λειτουργική η frontline, η ομάδα πρέπει να στελεχωθεί με μία ισχυρή post presence για να αποτελεί σημείο αναφοράς στο σετ παιχνίδι. Απαραίτητη κρίνεται και η προσθήκη ενός ψηλού-σκούπα που θα "καθαρίζει" την στεφάνη, θα δίνει πόντους από επιθετικά ριμπάουντ και θα μπορεί να παίζει Pick & Roll με τα γκαρντ που έχει η ομάδα. Oι δύο ψηλοί πρέπει να είναι φθηνοί αλλά να μην στερούνται ποιότητας.
Δεν ξεφεύγω πολύ από το πνεύμα της απόκτησης Benson αλλά νομίζω ο Landen Lucas θα ήταν πιο "διψασμένος" από το draft pick των Γερακιών το 2011. Πιστεύω δηλαδή πως αλλιώς θα έπαιζε ένα παιδί στο πρώτο του συμβόλαιο και αλλιώς ένας γυρολόγος όπως ο ψηλός από το Κλίβελαντ. Όταν είσαι μία ομάδα με τέτοια σφιχτή μεταγραφική πολιτική, θες παιδιά τα οποία να βγάλουν ενθουσιασμό και ενέργεια στο παρκέ. Παίκτες που έχουν παίξει σε πολλές χώρες μην έχοντας βρει κάποιο καλό συμβόλαιο, θα είχα δεύτερες σκέψεις, αν είχαν το motor να προσφέρουν σε μία τέτοια περίοδο. Άποψη μου, βέβαια.
Ο Lucas προέρχεται από 4 χρόνια στο Kansas και με σπουδαία γονίδια. Ο πατέρας του, Richard, έπαιξε 4 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Oregon στην ίδια θέση με τον γιο του. Ο Landen θυμίζει περίπτωση παρόμοια με τον Willis μιας και όντας σε ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο, είχε ελάχιστες ευκαιρίες να βρει λεπτά βασικού. Συνήθως μπροστά του είχε παιδιά όπως o Joel Embiid, Tarick Black, Perry Ellis και Cheick Diallo, Jeff Withey αλλά ήταν αρκετά ικανοποιητικός σε συμπληρωματικό ρόλο, ιδίως μετά την πρώτη του χρονιά στο πρόγραμμα. Ο απόφοιτος του Kansas υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στην Ιαπωνία (μιλάει γιαπωνέζικα και έχει ζήσει εκεί ως έφηβος), παρακαλώ. Οι απολαβές του λογικά θα κινούνται γύρω στις 20 με 25 χιλιάδες ευρώ, αν όχι λιγότερα.
Ο Lucas κάνει συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ και τα κάνει καλά. Αυτά είναι άμυνα και ριμπάουντ, ικανότητες που μεταφέρονται σε οποιοδήποτε επίπεδο και μεταφράζονται σε κάθε Λίγκα. Τα fundamentals του σε αυτήν την πλευρά του γηπέδου είναι εξαιρετικά. Μπορεί να μην είναι ο rim protector αλλά βάζει σωστά το σώμα του, "απορροφά" επαφές και είναι τρομερός post defender. Οι ομάδες της Α1 χρησιμοποιούν παίκτες που παίζουν με πλάτη στο καλάθι (ενδεικτικά, θυμηθείτε την ζημιά που είχε κάνει ο Δημήτρης Κακλαμανάκης στο ματς με το Λαύριο) , οπότε η χρησιμότητα ενός κορμιού όπως ο Lucas είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Επιθετικά, δεν είναι o post-heavy παίκτης αλλά μπορεί να συνεισφέρει και μέσα από κοψίματα στην ρακέτα και θα τελειώσει την πλειονότητα των φάσεων που θα του φτιάξουν οι συμπαίκτες του. Δεν έχει ούτε το mid-range game ούτε το παιχνίδι με πλάτη που έχει ο Benson αλλά έχει απαλό άγγιγμα και καλό footwork το οποίο του επιτρέπει να τελειώνει αρκετά καλές τις φάσεις, κυρίως με hook είτε δεξίο είτε αριστερό.
Από την ιδεατή μου στελέχωση, απομένει ο ψηλός που θα θωρακίσει την στεφάνη και θα δώσει την ένεση αθλητικότητας στην frontline και νομίζω έκλεισε το ρόστερ. Είναι αλήθεια πως ο Άρης φέτος, δεν έχει ψηλό που να μπορεί να "μένει" με τους αθλητικούς γκαρντ που συναντάει τόσο εντός συνόρων, όσο και στην Ευρώπη. Το Pick & Roll είναι βασικό play για οποιαδήποτε επίθεση και αν δεν έχεις τον τρόπο να το αναχαιτήσεις, τότε τα προβλήματα που ανακύπτουν είναι πάρα πολλά. Γι' αυτό πιστεύω πως περισσότερο από έναν prooven shot blocker, ένας παίκτης με τα προσόντα του Jamelle Haggins θα μπορούσε να βρει consistent λεπτά σε ένα project όπως αυτό στην Θεσσαλονίκη.
Ο Sidy Djitte είναι αυτός. Ο Καμερουνέζος το καλοκαίρι είχε προταθεί και για τον Φάρο Λάρισσας (πελάτης του Γιώργου Σφαιρόπουλου, βλέπετε) αλλά η υπόθεση του δεν προχώρησε. Ο παίκτης έμεινε στην Αμερική, βρήκε θέση στην θυγατρική ομάδα της Utah Jazz αλλά πριν από μερικές μέρες αφέθηκε ελεύθερος καθώς στην Salt Lake κατέφτασε το άλλοτε πικ των Πελεκάνων, Diamond Stone. Ακόμα και τώρα, αν οι Κιτρινόμαυροι τον επέλεγαν να πλαισιώσει τους Maras και Duvier, πιστεύω πως ο απόφοιτος του Clemson θα ήταν ένα ιδανικό φιτ.
Επιθετικά, δεν έχει την μεγάλη ποικιλία αλλά είναι ιδανικός P/R ψηλός για γκαρντ όπως ο Φλιώνης και ο Smith. Θα σκουπίσει την στεφάνη με τεράστια ενέργεια (από τους καλύτερους επιθετικούς ριμπάουντερ στην τελευταία του χρονιά σε ολόκληρο το κολεγιακό μπάσκετ) και θα τελειώσει ό,τι του φτιάξουν τα γκάρντ. Εκεί που θα κάνει απόσβεση του συμβολαίου του είναι στην άμυνα. Ιδανικός παίκτης για να κάνει switch στον περιφερειακό, καθώς έχει γρήγορα πόδια και κινείται εξαιρετικά στα πλάγια βήματα. Δεν είναι rim protector αλλά τις περισσότερες φορές κάνει καλή δουλειά βάζοντας σωστά το κορμί και το μάκρος του (221 εκ. wingspan) για να αλλοιώσει προσπάθειες. Σίγουρα τα fundamentals του θέλουν δουλειά καθώς ξεχνιέται μακριά από την μπάλα αλλά μπορεί κάποιος να δει το ωμό potential που έχει σε αυτήν την πλευρά του παρκέ.
Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται η δική μου στελέχωση του "Αυτοκράτορα". Νομίζω δεν ξέφυγα πολύ από το δεδομένο μπάτζετ που είχε ο κόουτς Γιαννάκης και οι συνεργάτες του το καλοκαίρι. O πιο ακριβός παίκτης του Άρη φέτος ήταν ο Πέτγουει με 75-80 χιλιάδες καθαρές απολαβές, επομένως φρόντισα τα ονόματα που έγραψα να μην εκτινάσσουν τον προϋπολογισμό στα ύψη. Με έναν πολύ χοντρικό υπολογισμό, το μπάτζετ μαζί με την φορολογία (45% επί του συνολικού μισθού) θα ήταν κοντά στις 400,000 ευρώ. Ίσως και λιγότερα, αν υπήρχε σκόντο σε κάποια συμβόλαια λόγω της καλής σχέσης του ατζέντη με τον οργανισμό. Αυτά είναι λεπτά γράμματα και δεν τα ξέρω.
Η αλήθεια τρέχει και αναφέρει για καθυστέρηση πληρωμών. Κάθε μέρα σχεδόν, διαβάζω για παίκτη ή παίκτες που φεύγουν προκειμένου η ομάδα να γλιτώσει κάποια μερικά δολλάρια. Επιμένω όμως πως η Αναπτυξιακή Λίγκα, ακόμα και για τα τωρινά δεδομένα της ομάδας είναι μια φθηνή λύση. Σίγουρα υπάρχει ρίσκο καθώς οι περισσότεροι αθλητές θα έρχονταν για το πρώτο τους συμβόλαιο και με ελάχιστη ευρωπαϊκή εμπειρία αλλά όταν έχεις προϋπολογισμό κοντά στις 500,000 ευρώ, κάποια ρίσκα είναι δεδομένα οτι θα πάρεις.
Ελπίζω αυτό το ιδεατό recruiting να ανταποκρίνεται όσο το δυνατόν γίνεται στην υπάρχουσα πραγματικότητα και να βρήκατε την διαδικασία αναζήτησης και ανίχνευσης των παιδιών αυτών όσο ενδιαφέρουσα βρήκα εγώ. Περιμένω τα σχόλια σας είτε εδώ είτε στην σελίδα για να σχολιάσουμε μαζί την υπάρχουσα κατάσταση για τον "Αυτοκράτορα". Δεν υποστηρίζω τους κιτρινόμαυρους μιας και δεν έχω καμία σχέση με την όμορφη συμπρωτεύουσσα. Όμως από μικρός στο δίπλο Άρης ή ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ ή Άρης (όπως προτιμάει κανείς), δεν μπορούσα να αντισταθώ στην... μπασκετίλα που σου βγάζει το Αλεξάνδρειο...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
Υ.Γ. 1: Εννοείται πως θα ήθελα να έβλεπα τον Nigel Williams-Goss στα κιτρινόμαυρα. Ο περσινός MVP του Γκονζάγκα στην τρελή τους πορεία στο παιχνίδι τίτλου απέναντι στην Βόρεια Καρολίνα, θα έκανε πράγματα και θαύματα στην επίθεση του Άρη. Εδώ σε μία μέτρια Παρτίζαν ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα, στον Άρη των χιλίων δύο προβλημάτων δεν θα ξεχώριζε; Ο Ντέιβιντ Πικ ανέφερε το καλοκαίρι πως ο Point Guard από το Oregon θα λάβει 130,000 $ ή ένα ποσό κοντά στα 106,000 ευρώ σύμφωνα με τον λόγο ισοτιμίας που ισχύει την ημέρα δημοσίευσης του άρθρου. Κάτι που πρακτικά σημαίνει απλησίαστο συμβόλαιο για τα δεδομένα της ομάδας. Δεν παύει όμως να είναι στα δικά μου ραντάρ (όσο και της Utah... σιγά μην τον άφηναν έτσι) για τις εκπροσώπους μας στην Ευρώπη και όχι μόνο...
Υ.Γ. 2: Βγήκε ο κόουτς Σάκοτα πριν από 1 μήνα περίπου και έλεγε πως <<Ψάχνουμε σουτέρ και δεν βρίσκουμε...>>. Ω Θέε!! Να τραβάς τα μαλλιά σου!!! Να μην ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις... Τι λέγαμε πιο πάνω; ΑΚΡΙΒΩΣ. Παίρνεις ή δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο στην ΚΑΕ ΑΕΚ, και τους πετάς ονόματα από 5-6 σουτέρ, έτσι για πλάκα; Λέω εγώ τώρα... Ψάξατε κύριε Σάκοτα ή περιμένετε κανένα ατζέντη να σας ρίξει κανα όνομα; Μάλλον το δεύτερο κάνετε. (Ο Πάντερ εκπροσωπείται από ατζέντη που μεταξύ άλλων, έχει φέρει πολλούς παίκτες σε ομάδες της δεύτερης ταχύτητας στην χώρα μας) Γι' αυτό η ΑΕΚ δεν κάνει βήματα πρόοδου στην Ευρώπη. Γιατί αντί να δημιουργήσει ένα σωστό πλαίσιο επιλογής ξένων (έστω ρε άνθρωπε, ψάχνε τι σου προτείνουν οι ατζέντηδες, αν δεν γουστάρεις να πληρώνεις scouts), κοιτάζει μόνο και μόνο να μαζεύει παίκτες για να λέει ότι μαζεύει. Αμ δεν γίνεται δουλειά, έτσι.. Αμ δε...
Υ.Γ. 2.1: Απογοητευτική η εικόνα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ στον "Τελικό" με Μπαϊρόιτ. Ενδεικτικό του ότι ο κόσμος της Ένωσης έχει καταλάβει πως η ομάδα τα τελευταία χρόνια έχει μείνει στάσιμη. Η συμμετοχή στον Τελικό Κυπέλλου ήταν ένα βήμα μπροστά αλλά η οριακή πρόκριση από τον όμιλο του Champions League σε συνδυασμό με την επαναπρόσληψη του Ντράγκαν Σάκοτα στην τεχνική ηγεσία, δείχνουν πως η ομάδα έμεινε -στην καλύτερη- στάσιμη. Αν η φιλοδοξία του κ. Μάκη Αγγελόπουλου είναι να ξοδέυει τα χρήματα του, η κατάσταση αυτή βολεύει. Αν όμως θέλει να δει τον Δίκεφαλο Αετό να κυνηγάει τίτλους και να σπάσει το δίπολο, θα χρειαστεί ριζικές τομές. Διοικητικά και αγωνιστικά. Δεν είναι δικά μου τα λεφτά, ας τα κάνει ο,τι θέλει ο άνθρωπος, αλλά εγώ οφείλω να πω την άποψη μου.
Υ.Γ. 3: Ο Παναθηναϊκός δείχνει λίγο σκασμένος αυτό το διάστημα και η διακοπή έρχεται στο κατάλληλο σημείο. Οι προσθήκες των Πέιν και Τζέιμς (εφόσον οριστικοποιηθεί) δίνουν επιπλέον βενζίνη στο ντεπόζιτο και γεμίζουν το ρεζερβουάρ ενόψει της πιο δύσκολης συνέχειας. Πλέον είναι ευθύνη του Καταλανού να εντάξει τους δύο νέους παίκτες στο πλάνο του και να βρει χώρο στα συστήματα του για την wildcard που λέγεται Μάικ Τζέιμς. Οι προσθήκες για την εποχή κρίνονται πολύ καλές και πλέον θέλω να δω πως θα δέσει το όλο σύνολο. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για την κατανομή των ρόλων στην περιφέρεια (ο πυραυλοκίνητος Τζέιμς δεν ταιριάζει τόσο με Καλάθη αλλά ούτε και με Λεκαβίτσιους) αλλά ο Τσάβι Πασκουάλ δεν είναι και χθεσινός. Επιφυλάσσομαι και κρατάω την όποια κριτική μου εφόσον δω 2-3 πράγματα παραπάνω.
Υ.Γ. 4: Μεγάλη νίκη - απόδραση του Ολυμπιακού μέσα στην Μαδρίτη. Δεν ήταν ωραίο το θέαμα προς το τέλος και ο Ολυμπιακός έπαιξε κορώνα - γράμματα την τύχη του καθώς πέταξε πολλές ευκαιρίες να πάρει και διαφορά στο τέλος. Όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση μετράει η νίκη και το αποτέλεσμα. Οι Ερυθρόλευκοι φέτος μέσα στις ατυχίες των τραυματισμών, έχουν και φοβερή τύχη στο φινάλε οριακών παιχνιδιών. Σε ματς που κρίνονται στο σουτ έχει ρεκόρ 5-1 (!) και αν αναλογιστεί κανείς πως σε 4 από αυτά οι αντίπαλοι είχαν να πάρουν το τελευταίο σουτ αλλά αστόχησαν, καταλαβαίνει κανείς πως η θέση των περσινών Φιναλίστ να ήταν πολύ χειρότερη αν δεν είχαν βγάλει τις άμυνες ή οι αντίπαλοι τους ήταν πιο εύστοχοι. Ευκαιρία για ανασύνταξη τώρα με την διακοπή και να βρει η ομάδα το χαμένο mojo της.
Υ.Γ. 5: Πρώτο Ντάμπλ - Nτάμπλ για τον Ματίας Λεσσόρτ με 15 πόντους και 10 ριμπάουντ (6 επιθετικά κιόλας!) απέναντι στην Μιλάνο. Η draft & stash επιλογή των Σίξερς μετά από ένα μικρό διάστημα προσαρμογής, έχει κάνει καλή παρθενική σεζόν μετρώντας 9 πόντους και 5.9 ριμπάουντ. Βέβαια, ακόμα κάνει τα λάθη του και δεν μπορεί να μείνει πάνω σταθερά πάνω από 20 λεπτά (5.3 προσωπικά φάουλ ανά 40') αλλά είναι ωραίο να τον βλέπω να ωριμάζει και να παίρνει εμπειρίες.
Υ.Γ. 6: Τρομερή κολλεγιομαχία στο Breslin Center ανάμεσα στο Νο 3 Purdue και Νο 4 Michigan State. Οι Boilermakers έχουν μέγεθος στην frontline με Isaac Haas (2.18 μ.) και Matt Haarms (2.20 μ.) και defensive minded guards με αρκετή δόση toughness (Carsen και Vincent Edwards, Dakota Mathias) για να τεστάρουν τους Spartans του Izzo. Για τους die hard fans των college hoops, το παιχνίδι είναι must watch. Με την εξεταστική μου να έχει τελειώσει και να περιμένω βαθμούς, να είστε σίγουροι πως θα κάτσω να το δω...Το jumpball είναι στις 11 μ.μ, ώρα Ελλάδος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου