Το Λιμάνι της Αγωνίας

Στο αριστούργημα του Elia Kazan, ο Marlon Brado υποδύεται τον Terry Malloy, έναν πρώην μποξέρ ο οποίος καταλήγει να δουλεύει ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του New Jersey. Εκεί θα πάει κόντρα στην μαφία όπου ελέγχει την περιοχή με ολέθριες συνέπειες για τον ίδιο. Ο οργανισμός της Βαλένθια δεν απέχει πολύ από αυτήν την περιγραφή. Ιδρυμένος σε μια πόλη με παράδοση στον αθλητισμό, πολλές φορές ένιωθε ως ο φτωχός συγγενής ανάμεσα στο δίπολο της Μαδρίτης - Βαρκελώνης. Τον τελευταίο χρόνο έχει σηκώσει το κεφάλι της απέναντι στο "κατεστημένο" των δύο μεγάλων. Θα έχει την τύχη του Malloy ; Το Fifty Shades of Basketball παρουσιάζει την ομάδα που έχει καταπλήξει τους περισσότερους στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, την Valencia Basket.



Είναι η καθιερωμένη εποχή όπου αποφασίζω να σας παρουσιάσω τα αγαπημένα μου πρότζεκτ από το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πέρσι ήταν ο Άρης και η Besiktas, φέτος είναι η Valencia. Η ομάδα του Ισπανικού νότου μόνο τυχαία δεν είναι καθώς πέρσι ήταν πρωταθλήτρια Ισπανίας. Φέτος έχει κάνει ένα ιλιγγιώδες ξεκίνημα σε Ευρωλίγκα και ACB (αθροιστικά έχει ρεκόρ 8-2) κατακτώντας το Super Cup στο ξεκίνημα της σεζόν.

Οι Πρωταθλητές Ισπανίας έχουν ξεκινήσει χρόνια αυτή την προσπάθεια αναρρίχησης στην ελίτ του Ισπανικού μπάσκετ. Στην πορεία έχουν καταθέσει την δική τους πρόταση όσον αφορά την στελέχωση του ρόστερ. Σε μια λίγκα όπου οι περιορισμοί στην απόκτηση ξένων παικτών είναι ελάχιστοι (βλ. Baskonia με μόνους γηγενείς τους Ilimane Diop και τον Ivan Martinez), η ομάδα εστιάζει στην δημιουργία ενός εγχώριου κορμού με την προσθήκη μετρημένων μεν, ποιοτικών δε ξένων. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν φέτος η Ρεαλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα έχουν αθροιστικά 7 εγχώριους παίκτες στο ρόστερ τους, η Valencia έχει  6.

Ο οργανισμός έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην δημιουργία ενός κορμού γηγενών παικτών. Με εξαίρεση τον αρχηγό Rafa Martinez που παίζει στην ομάδα από το 2008, οι υπόλοιποι Ισπανοί παίκτες αποτελούν αποκτήματα από ομάδες - φυτώρια του Ισπανικού μπάσκετ. Οι Vives, Abalde έρχονται από τα τμήματα υποδομής της Jovenut και σε νεαρή ηλικία πήραν την μεταγραφή στην Βαλένθια. Αμφότεροι μαζί με τον Joan Sastre αποτελούσαν μέλη των νεανικών ομάδων της Furias Roja. Βέβαια, οι Vives και Sastre ήταν μάλιστα στην τελική 12άδα της Εθνικής Ομάδας (ο Abalde ήταν στην προεπιλογή) που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ. Αν ο 24χρόνος γκάρντ από την Καταλονία έπαιξε ελάχιστα, δεν ισχύει το ίδιο για τον φόργουορντ από την Μαγιόρκα ο οποίος έπαιζε περίπου 19 λεπτά σημειώνοντας 4.4 πόντους ανά παιχνίδι σε ελάχιστες όμως προσπάθειες (2.6 σουτ κατά μέσον όρο). Στην εξίσωση αξίζει να προσθέσουμε και τον Pierre Oriola που αυτό το καλοκαίρι έφυγε για την Βαρκελώνη (με buyout στο 1 εκατομμύριο ευρώ) αλλά ήταν ένα παιδί της ίδιας φουρνιάς που οδήγησε την ομάδα στην κορυφή της Ισπανίας.

Πίσω από την επιτυχία της ομάδας, ίσως κανείς μπορεί να δει τον Jesus Pablo "Chechu" Mulero, τον αθλητικό διευθυντή του οργανισμού. Ο 48χρόνος έχει διατελέσει βοηθός προπονητή στον οργανισμό από το 2004 (είχε διετελέσει βοηθός προπονητής των Pablo Laso, Neven Spahia, Φώτη Κατσικάρη, Svetislav Pesic και Velimir Perasovic, μεταξύ άλλων) προτού το 2014 παρατήσει την προπονητική για να αναλάβει το συγκεκριμένο πόστο. Ο γεννημένος στο Βαγιαδολίδ φαίνεται ένας άνθρωπος με ξεχωριστή φιλοσοφία και διαφορετική οπτική στο στήσιμο της ομάδας. Η Valencia όχι μόνο κινείται πανέξυπνα στην εγχώρια αγορά (ο Joan Sastre προήλθε από την Zaragoza, o Oriolla από την Sevilla, ο San Emeterio είχε θεωρηθεί περιττός από την Baskonia) αλλά υπογράφει παίκτες που είτε γνωρίζουν το πρωτάθλημα (o Pleis έχει παίξει Barcelona, o Doornekamp έπαιζε πέρσι στην Gran Canaria, ο Damjan Rudez έχει παίξει στην Zaragoza πριν το NBA, ο Will Thomas έπαιζε για μια διετία στην Unicaja Malaga) είτε φέρνουν την απαιτούμενη εμπειρία που απαιτείται για το επόμενο επίπεδο (Latavious Williams από Uniks, ο γνωστός μας Erick Green).

Στον πάγκο, o Mulero αφού απομάκρυνε τον Velimir Perasovic (έπειτα από την ντροπιαστική ήττα από την Ploesti μέσα στην Βαλένθια) εμπιστεύτηκε αρχικά τον Pedro Martinez με τον Καταλανό τεχνικό να προέρχεται από μια μέτρια σεζόν στην Μανρέσα (16η θέση, οριακή σωτηρία χάρη σε νίκη κόντρα στην Ρεαλ Μαδρίτης). Πολλοί θεώρησαν πως ο νεόκοπος αθλητικός διευθυντής πήρε ένα μεγάλο ρίσκο. Ο 54χρόνος (τότε) τεχνικός είχε κάποιες επιτυχίες με την Baskonia (ένα Super Cup το 2005) αλλά ήταν ομολογουμένως πρόκληση ένας πάγκος όπως αυτός των Taronjas ( μτφ = Πορτοκαλί). Το δίδυμο Martinez - Mulero γρήγορα διέψευσε τους επικριτές του φτάνοντας στα ημιτελικά του Πρωταθλήματος, ξεκινώντας ένα τρομερό αήττητο 19 αγώνων στην ACB  (είχε 12-0 και στο EuroCup προτού ηττηθεί εντός έδρας από την Limoges του Vujosevic). Η ομάδα είχε ήδη προειδοποιήσει, τερματίζοντας με την 2η καλύτερη άμυνα στο Πρωτάθλημα και ζορίζοντας στα 3 από τα 4 παιχνίδια των ημιτελικών την μετέπειτα Πρωταθλήτρια, Ρεαλ Μαδρίτης που πήρε ένα σχετικά εύκολο πρωτάθλημα απέναντι στην αιώνια αντίπαλο.

Η επόμενη σεζόν είναι γνωστή σε όλους. Η ομάδα φτάνει στον Τελικό Κυπέλλου και σε αυτόν του EuroCup όμως χάνει από την Ρεαλ Μαδρίτης και την Unicaja αντίστοιχα. Στην ACB, η Valencia τερματίζει 3η στην κανονική περίοδο. Με όπλο την άμυνα της (2η σε όλη την λίγκα) θρυματίζει την Μπαρτσελόνα με 3-0 στα προημιτελικά και οδηγεί τον κόουτς Μπαρτζώκα σε απόλυση. Στους ημιτελικούς, προσπερνάει το εμπόδιο της Baskonia και στον Τελικό με την Ρεαλ, κρατάει χαμηλά τους Πρωταθλητές (74.5 πόντους ενεργητικό όταν είχαν 87.6 στην κανονική περίοδο) και κατακτάει το πρώτο πρωτάθλημα της Ιστορίας της. Ο Chechu χαμογελάει καθώς η σεζόν έχει κλείσει με θετικό πρόσημο παρά την απώλεια δύο τίτλων από τους 3 που διεκδίκησε. Η ομάδα είχε κερδίσει το απίστευτο 74% των αγώνων που έδωσε. Το καλοκαίρι εξέπνεε το συμβόλαιο του Μαρτίνεθ αλλά ο σύλλογος προτίμησε να μην το ανανεώσει. Αντ' αυτού προτίμησε να επενδύσει στον Txus Vidorretta, τον αρχιτέκτονα πίσω από την δουλειά της Τενερίφης.

Ο Βάσκος head coach φρόντισε με μερικές ανεπαίσθητες κινήσεις να αναβαθμίσει την ποιότητα του ρόστερ προκειμένου να αντεπεξέλθει σε EuroLeague και ACB, δίχως να ξεφεύγει από την αγωνιστική του φιλοσοφία. Αν και οι τραυματισμοί ήδη έχουν χτυπήσει την ομάδα (Latavious Williams, Joan Sastre, Fernando San Emeterio, Antoine Diot είναι ήδη στα pits) αυτό δεν έχει εμποδίσει τους Πρωταθλητές Ισπανίας να ξεκινήσουν δυναμικά την σεζόν και να μοιάζουν με εφτάψυχη γάτα. Ο κόουτς Vidorreta θεωρείται από τους "old-school" συναδέλφους του, προτιμάει τους ώριμους παίκτες και λατρεύει την πειθαρχεία. Όποιος είδε πέρσι την Τενερίφη, μπορεί να καταλάβει ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Η πρωταθλήτρια του Champions League ήταν μια ομάδα που πάσαρε συνεχώς θυσιάζοντας το καλό σουτ για το καλύτερο σουτ. Αυτό προϋποθέτει υψηλό μπασκετικό IQ αλλά και ωριμότητα. Λατρεύει να παίζει με pick & rolls και πόσο ευτυχισμένος μπορεί να νιώθει όταν έχει στην ομάδα παίκτες όπως ο Vives (4 τελικές ανά παιχνίδι), ο Diot (4.4 τελικές πέρσι στο EuroCup) και ο Van Rossom (3.5 τελικές) που είναι ικανότατοι σε αυτό το κομμάτι.

Παίκτης - κλειδί σε αυτό το στυλ μπάσκετ που παίζει η Valencia αναμένεται να έχει ο νεοαποκτηθείς, Damjan Rudez. Ο Txus Vidorreta αρέσκεται να παίζει πολλές φορές με 3 forward στο παρκέ προκειμένου να σουτάρουν ή να παίξουν στην close-out επίθεση. Ο Κροάτης είναι ένας elite sniper από μακρινή απόσταση (47.3% στην τελευταία του full season στην Ευρώπη), μπορεί να πασάρει (2 τελικές ανά αγώνα) και μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις των forwards. Πέρα από αυτά, μιλάμε για έναν εκπληκτικό spot shooter και για μια επίθεση που ταιριάζει ταμάμ σε αυτό το στυλ μπάσκετ. Πιο συγκεκριμένα, η Τενερίφη πέρσι είχε 23.7 πόντους από spot up καταστάσεις, έχοντας το απίστευτο 1.124 πόντους ανά κατοχή. Φανταστείτε μια τέτοια στημένη επίθεση με τον Rudez στα φτερά....

Αυτός που όμως έχει το ελεύθερο από τον Vidorreta είναι ο Erick Green. Ο απόφοιτος του Virginia State φέρνει την απαιτούμενη εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο σε ένα ταλαντούχο όμως άπειρο backcourt για αυτό το επίπεδο. Ο άλλοτε μπόμπερ του Ολυμπιακού είναι ο μόνος περιφερειακός που μπορεί να απειλήσει το αντίπαλο καλάθι με αξιώσεις και ο προπονητής του έχει δώσει το ελεύθερο να σκοράρει κατά το δοκούν. Σε μια ομάδα που βασίζεται στο disciplined basketball, η wildcard που λέγεται Erick Green δίνει μια άλλη δυναμική και ανεβάζει κατακόρυφα την παραγωγικότητα της ομάδας. Ο 51χρόνος τεχνικός ήθελε έναν παίκτη που να αποτελέσει τον go to guy παίκτη της ομάδας του στα δύσκολα και στο πρόσωπο του Αμερικάνου είδε τον σκόρερ που έλειπε από το κάδρο των Πρωταθλητών Ισπανίας.

Στην άμυνα, η αρμάδα του Βάσκου head coach είναι η 3η καλύτερη άμυνα στην ACB (76.6 πόντοι παθητικό), και η καλύτερη στην EuroLeague (65.5). Για μια ομάδα που δεν έχει τους πιο αθλητικούς παίκτες, το κατόρθωμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. H τακτική του στην Τενερίφη ήταν περίφημη run & jump defense. Τι εστί αυτή η άμυνα; Ο πλησιέστερος αμυντικός οφείλει να σταματήσει την μπάλα και τον on ball αμυντικό να καλύψει την weakside. Παράξενη άμυνα, ιδιαίτερη σίγουρα αλλά όταν δεν έχεις την πιο αθλητική ομάδα στα χέρια σου κάπως πρέπει να βγάλεις άμυνα. Φέτος στην Βαλένθια έχει καλύτερους αμυντικούς (Vives, Will Thomas, Abalde, Williams, Pleis) με αποτέλεσμα να έχει ανοίξει σημαντικά το αμυντικό playbook του. Στο παιχνίδι με την Khimki είδαμε μια διαφορετική αμυντική προσέγγιση η οποία φαίνεται ταιριάζει περισσότερο στο ρόστερ που έχει στα χέρια του ο Txus Vidorreta.

 Όταν στις αρχές της σεζόν μιλήσαμε επιφανειακά για την Valencia είχαμε επισημάνει πως δύσκολα θα χτυπήσει 8άδα. Οι Πρωταθλητές Ισπανίας έχουν ξεκινήσει εξαιρετικά την σεζόν αλλά φοβάμαι πως οι τραυματισμοί αργά ή γρήγορα θα τους αποδιοργανώσουν. Δεν είναι ότι το ρόστερ τους στερείται ποιότητας αλλά υπάρχουν ομάδες πιο έμπειρες σε αυτό το επίπεδο οι οποίες μπορούν να τους κερδίσουν στα ματς των ειδικών καταστάσεων που θα διαμορφωθούν από τα μέσα - τέλη Νοέμβρη στην EuroLeague.

Υστερόγραφα

Σε απευθείας αντικατάσταση του Kim Tillie προχώρησε ο Ολυμπιακός με την απόκτηση του Kyle Wiltjer, γιο του Greg Wiltjer που πέρασε και από τον Άρη. Ο Καναδός είναι ο ορισμός του stretch
"4", έχοντας 38.8 % στην G-League (10.1 σουτ) πέρσι και 35.7% σε 0.9 προσπάθειες ανά παιχνίδι στο NBA. Είναι καλός τόσο ως spot shooter όσο και μετά από ντρίπλα. Βέβαια, από άμυνα μην περιμένετε πάρα πολλά πράγματα, όπως και στα ριμπάουντ. Όμως συνολικά, είναι μια καλή κίνηση και με τους playmakers που έχει ο Ολυμπιακός, ο απόφοιτος του Gonzaga θα δώσει πολύτιμες λύσεις στην halfcourt επίθεση των Ερυθρολεύκων χάρη στην έφεση του στο μακρινό σουτ.

Ο Kevin Punter έχει ξεκινήσει καυτός στην Rosa Radom. Ο άλλοτε παίκτης του Λαυρίου που συζητάγαμε το καλοκαίρι  μετράει 20 πόντους με 43.9 % εντός παιδιάς (37.3 % από το τρίποντο) και 5 ελεύθερες βολές ανά παιχνίδι. Φανταστείτε πως στην Ελλάδα είχε μόλις 12.5 πόντους με 3.1 προσωπικές. Όταν σας έλεγα να κρατήσουμε το όνομα του, κάτι ήξερα...