Στην κλασσική ταινία "Ληστεία αλά Ιταλικά", μία συμμορία κάνει μια μεγαλειώδη ληστεία στην Βενετία αλλά προδίδεται την τελευταία στιγμή από ένα μέλος της. Για εκδίκηση, ο επικεφαλής της συμμορίας θα επιχειρήσει το ίδιο κόλπο εναντίον του προδότη, αυτή την φορά όμως το σκηνικό εκτυλίσσεται στους δρόμους του Λος Άντζελες Το Fifty Shades of Basetball παρουσιάζει τον νέο τεχνικό της ΑΕΚ και χτίζει την Κυπελλούχο Ελλάδας στα πρότυπα του μπάσκετ που θέλει να παίξει ο Ιταλός head coach.
Καλησπέρα...
Και το όνομα αυτού; Λούκα Μπάνκι... Η ΑΕΚ κατάφερε και έφερε το μεγάλο όνομα που επιθυμούσε για την άκρη του πάγκου (μετά τις αρνήσεις των Ναβάρρο, Πρίφτη) και πλέον καλείται να χτίσει τις βάσεις για το μέλλον. Η περσινή χρονιά ήταν κάτι παραπάνω από πετυχημένη και να επαναληφθεί το ίδιο και την νέα σεζόν θα είναι κατόρθωμα. Πόσο καλύτερα να πάει δηλαδή; Να διεκδικήσει πρωτάθλημα ; Μακάρι αλλά δύσκολο έως απίθανο...
Η περσινή σεζόν της Ένωσης ήταν μακράν η πιο πετυχημένη στην ιστορία της αλλά ταυτόχρονα είχε κάτι λίγο από Depeche Mode. Τί εννοώ; Το τραγούδι της βρετανικής ηλεκτρό-ποπ μπάντας που ονομάζεται "Strangelove" μιλάει για μια "παράξενη αγάπη" που έχει <<παράξενα ζενίθ και παράξενα ναδίρ>>. Σκεφτείτε λίγο την πορεία της ΑΕΚ. Κατάκτηση Κυπέλλου και Τσάμπιονς Λίγκ, μειονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ και ήττα με 2-0 από τον ΠΑΟΚ με μια ομάδα δίχως ενέργεια, ψυχολογία, διάθεση. Μεγάλες νίκες απέναντι σε ΠΑΟ, Ολυμπιακό αλλά στον επόμενο ακριβώς αγώνα παρουσίαζε κενά στην απόδοση της. Με απλά λόγια, μιλάμε για μία ομάδα ασταθή η οποία στα μεγάλα παιχνίδια ήταν παρούσα αλλά στα μικρότερα έμοιαζε εντελώς διαφορετική και ίσως αδιάφορη.
Το μπάσκετ της ΑΕΚ τουλάχιστον στο επιθετικό σκέλος βασίστηκε σε μεγάλο του κομμάτι στο παιχνίδι στην ατομική ενέργεια και ειδικότερα στο παιχνίδι της απομόνωσης. Αυτό μπορεί να ήταν αποδοτικό απέναντι σε ομάδες οι οποίες δεν είχαν τα πόδια να σταθούν μπροστά στους φοβερούς ISO scorers της Ένωσης. Απέναντι σε ομάδες που όμως είχαν την δυνατότητα να το ελέγξουν και να μπλοκάρουν τους παίκτες της με ικανότατους ball-stoppers τα πράγματα ήταν δύσκολα. Πλέον η ΑΕΚ οφείλει να γυρίσει σε κάτι πιο ορθολογικό και το οποίο θα της δώσει άλλη διάσταση. Για μένα, η Διοίκηση δεν πρέπει να κρίνει τον νέο προπονητή με βάση το τι πέτυχε πέρσι η ομάδα αλλά με το αν μπορεί να περάσει την φιλοσοφία του και να αφήσει έργο, να δείξει δουλειά.
Ο Λούκα Μπάνκι σίγουρα ήταν η καλύτερη περίπτωση που μπορούσε να πέσει στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Ο γεννημένος στο Γκροσέτο κόουτς, ίσως ήταν ο λόγος πίσω από το θαύμα της Μοντεπάσκι Σιένα (μπορεί κανείς να το δει από το πόσο διαφορετικά έχτισε τις ομάδες του ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι σε Φενέρμπαχτσε, Χάποελ Ιερουσαλήμ και Αρμάνι Μιλάνο) αλλά έχει παρουσιάσει και εκείνος σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του. Έχει παρουσιάσει δουλειές με έμφαση στο Pick and Roll (Μοντεπάσκι Σιένα), στην σκληροτράχηλη άμυνα (1ος χρόνος Αρμάνι) και... στον αχταρμά (2ος χρόνος Αμάνι). Στην περσινή σεζόν, σίγουρα αδικήθηκε. Η οικογένεια Φόρνι δεν τον συμπάθησε ποτέ, του έδωσε ελάχιστο χρόνο να παρουσιάσει την δουλειά του. Και όμως η Τορίνο είχε ξεκινήσει με 9-5 στο Ιταλικό Πρωτάθλημα και βρίσκεται στο Top 16 του EuroCup σε όμιλο με Ρίτας, Μπάγερν και Ζενίτ. Με την ομάδα να αντιμετωπίζει την Βαρέζε εκτός έδρας, o αντιπρόεδρος της ομάδας, Φραντσέσκο Φόρνι, κατεβαίνει στα αποδυτήρια και μιλάει στους παίκτες και απαγορεύει στους προπονητές να τον διακόψουν. Με την ομάδα στο ημίχρονο να βρίσκεται πίσω με 11, στα αποδυτήρια επικρατούν φωνές. Οι φιλοξενούμενοι θα γυρίσουν το παιχνίδι τούμπα και θα πανηγυρίσουν την νίκη. Αλλά όχι για πολύ. Νέες φωνές στα αποδυτήρια, βαριές εκφράσεις μεταξύ αντιπροέδρου και προπονητή, με τον τελευταίο να αποφασίζει πως δεν μπορεί να δουλέψει υπό αυτές τις συνθήκες και να φεύγει.
Η Τορίνο με τον Ρεκαλκάτι στον πάγκο κατέρρευσε. Μπορεί μεν να πήρε το Κύπελλο Ιταλίας (το Κύπελλο βέβαια πιστώθηκε στον υπερησιακό Γκαλμπιάτι) αλλά με τον πολύπειρο τεχνικό έκλεισε την σεζόν με σερί 9 ηττών και βρέθηκε εκτός πλέι-οφ ενώ μέσα στην σεζόν μέτρησε άλλο ένα σερί με 5 ήττες με τις 3 να έρχονται στο EuroCup και να τις στερούν την δυνατότητα για κάτι καλύτερο. Ο Μπάνκι βρέθηκε στο Μπάμπεργκ και δίχως την δυνατότητα ελιγμών κλήθηκε να βγάλει την ομάδα από την φετινή μετριότητα στην οποία ήταν με τον Αντρέα Τρινκιέρι. Ο Ιταλός προσπάθησε να δώσει περισσότερη ροή στην επίθεση των Βαυαρών και εστίασε στο spacing (βασική του αρχή) με τον Ντορέλ Ράιτ επί παραδείγματι, να ανεβάζει τα ποσοστά του και τον Ρούμπιτ να ακουμπάει μπάλα στο low-post. Βέβαια, έτσι όπως είχε χτιστεί το ρόστερ τους, τι παραπάνω να έκανε ο 52χρονος τεχνικός; Τα έχουμε πει για την Μπάμπεργκ, μην τα ξανάλεμε...
Οδηγός για αυτό το άρθρο, θα είναι η Μιλάνο του 2013-14. Η ομάδα που κέρδισε δις τον Ολυμπιακό και έχασε την είσοδο της στο F4 από την χαμένη βολή του Κιθ Λάνγκφορντ κόντρα στην Μακάμπι του Ντέιβιτ Μπλατ. Μια ομάδα που σου έδινε την αίσθηση της μπασκετικής αλητείας, κάτι underground που βαθιά μέσα μου το γούσταρα πολύ. Μου προκαλούσε μπασκετικό οργασμό να βλέπω μια ομάδα να πετάει τα συκώτια του αντιπάλου έξω και να τα χτυπάει με δύναμη στο πάτωμα. Ένα σύνολο που βασίστηκε πολύ στην αμυντική ικανότητα των Άκετ - Μος - Λαουάλ και τον επιθετικό οίστρο του Λάνγκφορντ.
Πάμε μία γρήγορα να ξε-κοκαλίσουμε τα βασικά κομμάτια του ροτέισον εκείνης της ομάδας και ακολούθως να δούμε τι θα πρέπει να ψάξει η ΑΕΚ στο θερινό μεταγραφικό παζάρι:
ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ
Ο Ντάνιελ Άκετ ήταν ο κύριος δημιουργός δίπλα στον Κιθ Λάνγκφορντ και έδινε την αμυντική σκληράδα στο κεφάλι της άμυνας. Ξέρουμε και από την θητεία του στον Ολυμπιακό άλλωστε, το τι μπορεί να δώσει. Ο Μπάνκι θέλει να βλέπει τους περιφερειακούς του να ποστάρουν για να ανοίγουν το γήπεδο για τους σουτέρ του και ο Ιταλο-αμερικάνος έβλεπε πολλά post touches στις μέρες του στο Μιλάνο.
Ο Κιθ Λάνγκφορντ ήταν ο κύριος επιθετικός πυλώνας της ομάδας. Από τους μεγαλύτερους σκόρερ που είδαν τα ευρωπαϊκά παρκέ έδεσε δίπλα στον defensive minded Άκετ και τον Κέρτις Τζέρελς. Με ικανότητα στο παιχνίδι 1v1 και ικανοποιητικός δημιουργός μέσα από το P/R, ο Λάνγκφορντ μπορούσε να παίξει με σχεδόν όλη την περιφέρεια των Ιταλών, όντας ο απόλυτος σταρ.
O Τζέρελς είχε ξεκινήσει την σεζόν δίπλα στον Λάνγκφορντ αλλά η απομάκρυνση του Μαρκίζ Χείνζ και η απόκτηση του Ντάνιελ Άκετ στην πρεμιέρα του Top-16, τον μετακίνησε στον πάγκο ως sparkplug. Ο παίκτης του Μπέιλορ έφερνε μακρινό σουτ μετά από ντρίπλα (αρέσουν τέτοιοι γκαρντ στον Ιταλό) προερχόμενος από την 2nd Unit και δημιουργία μέσα από drive & kick καταστάσεις. Δίνοντας έτσι παράλληλα και μια αίσθηση slashing στην περιφέρεια.
Ο Σάντρο Τζεντίλε ήταν τότε ο ανερχόμενος αστέρας του Ιταλικού μπάσκετ. Ένας έξτρα δημιουργός στο παρκέ που μπορούσε να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να εκτελέσει, έδινε άλλη διάσταση στο παιχνίδι των Πρωταθλητών Ιταλίας στην break-out σεζόν του G-F από την Περιφέρεια της Καζέρτα.
ΠΛΑΓΙΟΙ
Όσοι την θυμάστε αυτήν την ομάδα, τώρα κλάψτε μαζί μου. Ο Ντείβιντ Μος ενσάρκωσε τον underground χαρακτήρα αυτής της ομάδας όντας εκ των πρώτων 3&D περιφερειακών που είδαμε στην Ευρωλίγκα. Σκληρός, φουλ αθλητικός και με φοβερά intangibles. Φέτος ήταν στην Μπρέσια στα 35 του χρόνια, παρακαλώ !
Ο Κριστιάν Κανγκούρ ήταν από τους παίκτες που έφερε μαζί του από την καστρούπολη της Σιένα ο Λούκα Μπάνκι. Καλός περιφερειακός αμυντικός, αν και όχι πολύ αθλητικός και αξιόπιστος σουτέρ μακρινής απόστασης, βοηθούσε ως floor spacer με τόσους ball dominant G τριγύρω του.
ΓΡΑΜΜΗ ΨΗΛΩΝ
Ο Νίκολο Μέλλι δεν ήταν ο ίδιος παίκτης που είναι τώρα. Κατ' αρχάς, δεν είχε μούσι... Χαχα... Πέρα από την πλάκα, ο Λούκα Μπάνκι δεν μπόρεσε ποτέ να ξεδιπλώσει τις δημιουργικές αρετές του F/C από το Ρέτζιο Εμίλια. Οι ασίστ του εκείνη την σεζον 2013-14 στην βάση των 36 λεπτών ήταν όσες είχε συνολικά στην πρώτη του σεζόν στο Μπάμπεργκ. Πως τον χρησιμοποιούσε ο Μπάνκι; Κυρίως ως σουτέρ, άντε και λίγο ως cutter ...
Σημαντικό ρόλο και στο σκληροτράχηλο σύνολο του Μπάνκι είχε ο Τζάντσον Ουάλας, ένας παίκτης που είχε φέρει στο προσκήνιο ο Τσάβι Πασκουάλ απ΄την Γκράν Κανάρια. Στο Μιλάνο ξεκίνησε την σεζόν ως παρτενέρ του Σάμουελς, όμως δεν έκανε καλή σεζόν (στην πραγματικότητα, ήταν απλά κακός) και υποβιβάστηκε στον πάγκο, αν και ήρθε με σκοπό να δώσει καλό τρίποντο, σκληράδα και ριμπάουντ. Μετά την Μιλάνο βρέθηκε στην Γαλλία (Σαλόν και Λε Μανς) πριν καταλήξει στο Πουέρτο Ρίκο για 3 παιχνίδια και αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Ο Σαμάρντο Σάμουελς ήταν ένας παίκτης που χρησίμευε ως roll man και post threat (αν και πολύ undersized για παραδοσιακός ψηλός) στο μισό γήπεδο. Εξαργύρωσε τα δύο του πολύ παραγωγικά χρόνια στο Μιλάνο με μια μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα αλλά μετά τον τραυματισμό του στο χέρι δεν βρήκε χρόνο και το old-school παιχνίδι του τον οδήγησε εκτός Ευρωλίγκας. Ολοκλήρωσε την περσινή σεζόν στην Λιμόζ μετά από το ... περίεργο πέρασμα του στην Παρτιζάν.
Ο Γκάνι Λαουάλ ήταν ένας από τους πολλούς ευκίνητους, αθλητικούς ημίψηλους που άρχισαν να έρχονται στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο. Motor στον Θεό, ήρθε ως συμπλήρωμα στην μέση της RS (αφού τον έκοψαν οι Σίξερς) λόγω της κακής απόδοσης του Ουάλας. Συμπλήρωνε ιδανικά τον Σάμουελς ως καλύτερος αμυντικός και ριμπάουντερ. Αρκετά ιδιαίτερος χαρακτήρας, δεν κατάφερε ποτέ να καθιερωθεί στο τοπ επίπεδο. Θα τον θυμάστε που ήρθε και από τα μέρη μας για χάρη του Παναθηναϊκού του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Την σεζόν που μας πέρασε βρέθηκε από την Β' Τουρκίας, στο Ιράν και από εκεί στην Αργεντινή, πριν τον διώξουν κακήν κακώς τον Απρίλιο. Δεν είναι ούτε 30 χρονών...
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ
Στην ΑΕΚ, ο κόουτς Μπάνκι βρίσκει Έλληνες που μπορούν να τον βοηθήσουν στο spacing χάρη στην ικανότητα τους να ανοίγουν το γήπεδο (Γιαννόπουλος, Σάκοτα, Βασιλόπουλος) και στην καλή άμυνα χάρη στα defensive instincts τους (Ξανθόπουλος, Λαρεντζάκης). Πλέον, με τους ξένους της Ένωσης να έχουν ανεβάσει το status τους και να έχουν δημιουργήσει υπεραξία, δύσκολα βλέπω πως η ομάδα θα καταφέρει να τους κρατήσει. Ο νέος τεχνικός της Κυπελλούχου Ελλάδας φημίζεται για τις επιλογές του στους ξένους (άσχετα που στην 2η σεζόν στην Μιλάνο δεν του βγήκαν τα πράγματα) και αρέσκεται να φέρνει παίκτες από την εγχώρια αγορά. Θυμηθείτε πως οι Άκετ, Μος και Κανγκούρ ήρθαν πακέτο μαζί του από την Σιένα, ο Γκάνι Λαουάλ είχε τελειώσει την σεζόν 2012-13 στην Βίρτους Ρόμα, ο Λάνγκφορντ πριν την Χίμκι και την Μακάμπι, είχε παίξει στην Μπολόνια, ο Τζάντσον Ουάλας είχε περάσει από την Μπενετόν και την Ορλαντίνα (οδηγώντας την μάλιστα στην υψηλότερη της θέση ως τώρα στο Ιταλικό Πρωτάθλημα). Στην Σιένα, είχε φέρει τον Ματ Τζάνινγκ από το Καζάλε, τον Μπέντζαμιν Όρτνερ από την Μπενετόν, τον Σανικίτζε από την Βίρτους Μπολόνια και τον Κριστιάν Κανγκούρ από το Βαρέζε.
Όπως είναι αντιληπτό, η ΑΕΚ πρέπει να αλλάξει μεταγραφική πολιτική εκμεταλλευόμενη την θέση της. Δηλαδή, πρέπει να χρησιμοποιεί την ελληνική αγορά και τους ξένους που αγωνίζονται σε αυτή. Μπορεί να έρχονται με τον τρόπο που έρχονται οι ξένοι αθλητές αλλά δεν σημαίνει πως κάποιοι από αυτούς έχουν αποδειχθεί σπουδαίοι παίκτες. Το club οφείλει να κινείται για αυτούς και να τους <<τσιμπάει>> πριν τις ομάδες του εξωτερικού ή τους δύο μεγάλους του Πρωταθλήματος. Το status της Ένωσης έχει ανέβει μετά την ονειρεμένη περσινή σεζόν και πρέπει να το εκμεταλλευτεί και στην αγορά παικτών.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό του γεννημένου στην Τοσκάνη head coach είναι πως του αρέσει οι παίκτες του να βάζουν την μπάλα στο πάτωμα, να εκτελούν μετά από ντρίπλα και να είναι καλο ISO scorers. Ο Μπάνκι πήρε πολλά από την τριάδα Λάνγκφορντ - Τζέρελς - Τζεντίλε χάρη σε αυτή τους την ικανότητα τους να μπορούν να παράγουν μέσα από καταστάσεις 1 v 1. Παράλληλα, αυτό που αξίζει να προσέξει κανείς στις στελεχώσεις του κόουτς, είναι πως δεν υπάρχουν 7 footers, παίκτες δηλαδή άνω των 2.11 μ. Αυτόματα, η ΑΕΚ θα "κατέβει" σε ύψος και θα γίνει πιο ευέλικτη. Πριν περάσουμε σε κάποια βασικά κομμάτια της τακτικής προσέγγισης του νέου προπονητή, ας δούμε μερικά από το ονόματα που θα προσπαθούσα να φέρω εγώ στην Ένωση αν είχα την θέση του General Manager.
GUARDS
Στην ΑΕΚ, αυτό που δεν θα βρει ο κόουτς Μπάνκι είναι ένας αμυντικογενής γκαρντ που θα βάλει την μπάλα στο καλάθι με κάθετο παιχνίδι όπως ο Ντάνιελ Άκετ. Ο Ξανθόπουλος είναι σημαντικός στην οργάνωση και για την άμυνα αλλά είναι ήδη 34 χρονών. Μια καλή λύση θα ήταν ο νεαρότερος Κατσίβελης αλλά τον πρόλαβε ο Προμηθέας ή ο Γκίκας ο οποίος όμως έχει ακόμα συμβόλαιο με την ομάδα της Πάτρας. Προσιτή λύση θα ήταν και ο Kόνιαρης του ΠΑΟΚ ή ο προβιβασμός του Δημήτρη Μωραΐτη στον ρόλο του τρίτου πλέι-μέικερ.
Στα των μεταγραφών, θα μου άρεσε πάρα πολύ να δω στο ελληνικό πρωτάθλημα έναν defensive minded PG όπως ο Αηζέα Μπρίσκο της Κάλεβ-Κράμο από την Εσθονία. Ο παίκτης του Καλιπάρι ενθουσίασε τους ανθρώπους της Ορλάντο Μάτζικ και τον έδεσαν με συμβόλαιο για το προπονητικό camp, όμως δεν σημαίνει πως η περίπτωση του θα πρέπει να σβηστεί από την shortlist.
Μιλάμε για έναν leading guard ύψους 1.90 μέτρων αλλά με άνοιγμα φτερών στα 206 εκατοστά και πολύ δυνατό κορμό που του επιτρέπει να τελειώσει εύκολα κοντά στο καλάθι, απορροφώντας την επαφή και με δυνατότητα να ποστάρει πιο κοντά γκαρντ (σε αυτό αρέσκεται και ο Γιαννούλης Λαρετζάκης). Εξαιρετικός αμυντικός όταν είναι συγκεντρωμένος , εκπληκτικός δημιουργός με υψηλή αίσθηση του παιχνιδιού, ιδίως σε PnR και Drive & kick καταστάσεις. Όσον αφορά τα μειονεκτήματα του; Δεν είναι σπουδαίος σουτέρ, του λείπει η εκρηκτικότητα για να θεωρηθεί slasher, είναι λίγο επιπόλαιος με την μπάλα και θα πρέπει να βελτιώσει την αμυντική του συνέπεια. Ο θρυλικός Τζον Καλιπάρι τον έχει χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο σκληροτράχηλους και τον πιο ανταγωνιστικό παίκτη που έχει προπονήσει ποτέ, επομένως φαντάζομαι θα ταίριαζε ιδανικά στην φιλοσοφία του Μπάνκι.
Αντίστοιχη περίπτωση: Μπριάντε Ουέμπερ (ελεύθερος)
Δυνητικά, ο Μάνι Χάρις είναι εξαιρετικό fit δίπλα στον Αηζέα Μπρίσκο μιας και διαθέτει την στόφα του σκόρερ περισσότερο από τον παίκτη του Κεντάκι. Η σεζόν του Michigan Mamba ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική με πολύτιμη συνεισφορά στα μεγάλα παιχνίδια. Δύσκολα θα συνεχίσει στην ΑΕΚ και γι αυτό πρέπει να βρούμε τον παίκτη που θα έχει τον ρόλο του Κιθ Λάνγκφορντ.
Ψηλά στην λίστα μου θα ήταν ο Ρασάντ Βον, ο οποίος δεν έχει την πιο πετυχημένη καριέρα στον μαγικό κόσμο του NBA παρά το ότι επιλέχθηκε στο #17 από τους Μπακς. Ο λόγος; Τα βασικά του μειονεκτήματα μετά από την μοναδική του χρονιά στο UNLV. Η κακή άμυνα του και η ανικανότητα του να δημιουργήσει. Ο Βον δεν είναι κακός παίκτης, είναι ένας ικανότατος σκόρερ και σουτέρ που μπορεί να εξελιχθεί σε φοβερό κανόνι αλλά ώρες - ώρες το μυαλό του κολλάει. Ο 22χρόνος combo G κοιτάζει περισσότερο το σκορ και όχι την πάσα και αδυνατεί να ματσάρει με πιο δυνατούς αντιπάλους κοντά στο καλάθι. Αν μπορεί να βελτιώσει τα τελειώματα του στο ζωγραφιστό, θα είναι μια πολύ καλή περίπτωση για το ρόστερ της ΑΕΚ.
Αντίστοιχη περίπτωση: Τάιλερ Χάρβι (Αντίμπς)
Τελειώνοντας την περιφέρεια, θα πρέπει να βρούμε τον παίκτη που θα λειτουργήσει όπως ο Τζέρελς στην Μιλάνο. Δηλαδή ένας σκόρερ που θα ζήσει χωρίς την μπάλα στα χέρια αλλά θα μπορεί να παίξει και με αυτή, θα μπορεί να δημιουργήσει στην ντρίπλα και να σουτάρει ικανοποιητικά από απόσταση. Ξέρετε πόσο μου αρέσει να βρίσκω ψαγμένες περιπτώσεις και αυτή την φορά σας παρουσιάζω τον Τι Τζέι Ούλιαμς.
O Tι Τζέι Ουίλιαμς βρέθηκε στο προσκήνιο την τελευταία του χρονιά στο NorthEastern καθώς πέρασε στην θέση του PG και πραγματικά... εξεράγη σαν απασφαλισμένη βόμβα. Combo Guard στα 1.90 μ. μέτρων ο οποίος μπορεί χάρη στην δύναμη στο πάνω μέρος του σώματος του και το εξαιρετικό ball handling του να βρεθεί στο καλάθι (αν και δεν τα πάει καλά με επαφή). Εξαιρετικός σουτέρ μέσης απόστασης με πάρα πολύ όμορφο μηχανισμό απελευθέρωσης που μπορεί να σουτάρει μετά από ντρίπλα και σταδιακά να επεκτείνει το πεδίο δράσης του. Βελτίωσε σταδιακά το playmaking του (για την ώρα είναι καλός πασέρ σε P/R) αλλά ακόμα πρέπει να δουλέψει σε αυτά ενώ όπως είναι φυσιολογικό, μην περιμένετε κάτι εντυπωσιακό στην άμυνα. Προ μερικών ημερών, υπέγραψε στην Οστάνδη. Για κρατήστε το όνομα του... Χαχα!
Αντίστοιχη περίπτωση: Άνθονι "Κατ" Μπάρμπερ (Ιρόνι Ναχαράγια)
FORWARDS
Στην θέση των forwards, ο Ιταλός κόουτς βρίσκει 2 ικανότατους floor spacers (Σάκοτα, Γιαννόπουλος) και 1 έναν συμπαθητικό 3&D πλάγιο (Βασιλόπουλος) που θα μπορεί να παίξει τον ρόλο του Ντέιβιντ Μος που είχε στην Σιένα και στο Μιλάνο. Πλέον, θα πρέπει να βρούμε έναν εξαιρετικό ISO scorer με killer instict αλά Τζεντίλε και έναν μαχητή στο "4" για να δώσει αυτά που έψαχνε από τον Τζάντσον Ουάλας στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας.
Όπως είπα και πιο πάνω, η ΑΕΚ πρέπει να ξεψαχνίζει την εσωτερική αγορά για παίκτες. Η αγορά μας έχει φθηνούς ξένους οι οποίοι μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα σε μία ομάδα όπως η κάτοχος του BCL. Γι' αυτό προτείνω και τον Μακένζι Μουρ. Αν και ιδιαίτερος χαρακτήρας (γιατί ο Τζεντίλε δεν ήταν; θα μου πείτε...) ο Μουρ είναι απλά εξαιρετικός σε καταστάσεις Pick and Roll χάρη στο εξαιρετικό ball handling και στο να δημιουργεί ρήγματα πατώντας ζωγραφιστό. Θα τον χαρακτηρίζα underrated αμυντικό πάντως, για όσους έχετε την απορία. Δεν είναι ο εξαιρετικός σουτέρ και το ιστορικό τραυματισμών του ίσως προκαλέσουν ερωτηματικά. Όμως, ακόμα και έτσι, είναι μια αξιόλογη περίπτωση την οποία ενδεχομένως να κοίταζα
Αντίστοιχη περίπτωση: Ντεζ Ουέλς (Αβελίνο), Τζαμέλ Άρτις (σε 2-way συμβόλαιο με την Ορλάντο Μάτζικ)
Δίπλα στον Σάκοτα, πρέπει να βάλουμε έναν ψηλό που θα φέρει ενέργεια και ριμπάουντ. Ότι δηλαδή ο Ντελρόι Τζέιμς. Ο απόφοιτος του Ρόουντ Άιλαντ έδεσε εξαιρετικά χάρη στην πλευρική του ταχύτητα να αμυνθεί στις αλλαγές και το μαχητικό του πνεύμα. Θα τον ήθελα και του χρόνου στην ομάδα, αν όχι θα πρέπει να ξεψαχνίσεις την αγορά για αντικαταστάτη του.
Και τι καλύτερο από έναν γνώστη των ελληνικών παρκέ όπως ο Ρόσκο Σμιθ; Ναι, καλά θυμάστε. Έχει παίξει την σεζόν 2015-16 με την φανέλα της ΑΕ Νέας Κηφισιάς. Ο πρωταθλητής του κολεγιακού πρωταθλήματος με το Κονέκτικατ το 2011 (με τα ιστορικά κατορθώματα του Κέμπα) και συμπαίκτης του Άντρε Ντράμοντ το 2012 είναι ένας δεινός ριμπάουντερ και παίζει με φοβερή ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ. Πολύ καλή πλευρική ταχύτητα και αρκετά καλό wingspan (217 εκ.) θα βοηθήσει τόσο στο ποστ όσο και στην άμυνα με αλλαγές. Δεν ήταν εξαιρετικός σουτέρ απόστασης όταν ήρθε στην χώρα μας (επιχείρησε μόλις 1 τρίποντο) αλλά σταδιακά επέκτεινε το πεδίο δράσης του με τον παίκτη να έχει δοκιμάσει 51 σουτ φέτος στην Αναπτυξιακή Λίγκα. Το μόνο ερωτηματικό του είναι το μπασκετικό IQ του (έχει σουτάρει σουτ πίσω από το κέντρο με κάμποσα δευτερόλεπτα να απομένουν στο ρολόι) και ότι δεν είναι τόσο αξιόπιστος με πλάτη στο καλάθι.
Αντίστοιχη περίπτωση: Τζέιμς Ουέμπ ΙΙΙ (σε 2-way συμβόλαιο με τους Μπρούκλιν Νετς)
FRONTCOURT
Μια ιδιαιτερότητα που τονίστηκε πιο πάνω, είναι η απουσία κλασσικού 7 footer στα ρόστερ του κόουτς Μπάνκι. Επομένως, ο ρόλος του 2ου ψηλού που είχε ο Μαυροειδής νομίζω θα περάσει στον πιο νεαρό Βασίλη Καββαδά. Πιο σκληροτράχηλος, όχι τόσο τεχνίτης με την μπάλα στα χέρια, ο γεννημένος στην Νίκαια Center των Κιτρινόμαυρων θα πάρει τα post touches του και θα έχει το ελεύθερο να δώσει και να πάρει "μπασκετικό ξύλο" απέναντι στους διάφορους old school ψηλούς που υπάρχουν ακόμα στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Όσον αφορά την θέση του undersized rim runner "5", εγώ θα ακολουθούσα την λογική της μεταγραφής Μουρ και θα έφερνα στο ΟΑΚΑ τον Οκτάβιους Έλις του Προμηθέα. Ο Έλις αποφοίτησε από ένα πανεπιστήμιο που φημίζεται για την παραγωγή σκληροτράχηλων αμυντικών. (Θυμηθείτε μονάχα μερικά ονόματα: Λανς Στίβενσον, Τζέισον Μαξίελ, Κένιον Μάρτιν, Πιτ Μάικλ. Το πιάσατε το concept, έτσι;) Ο Οκτάβιους Έλις είναι ένας εξαιρετικός ριμπάουντερ και rim protector που θα μπορούσε να βοηθήσει τα μέγιστα την ΑΕΚ σε έναν ρόλο όπως ο Βινς Χάντερ. Ο ξάδλεφος του Μόντα Έλις έχει το wingspan να στείλει κάθε σουτ από εκεί που ήρθε και να πάρει ριμπάουντ από το πουθενά. Βέβαια, τα fundamentals θέλουν πολύ δουλειά καθώς φέτος στην Πάτρα είχε τον εξωφενικό αριθμό των 5.68 προσωπικών φάουλ στην κλίμακα των 36 λεπτών και του 21% Turnover Ratio. Σύμφωνοι, μπορεί να ανανέωσε με τον Προμηθέα πριν από κανά μήνα αλλά σας έχω πει ποία είναι η λογική μου. Τέτοιους παίκτες τους έχεις "σταμπάρει" από πριν και εφόσον έχεις πάρει το "οκ, τους κλειδώνεις. Ξεφεύγω τώρα αλλά ας όψεται...
Αντίστοιχη περίπτωση: Τζέικομπ Γούιλι (MHP Riesen Ludwigsburg)
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Πιστεύω πως θα ήταν λάθος αν ο κόουτς Μπάνκι κριθεί με το τι πέτυχε ο Σάκοτα σε αυτόν τον μισό χρόνο που ανέλαβε την δουλειά από τον Μανωλόπουλο. Η ΑΕΚ πρέπει να εφαρμόσει ένα πρότζεκτ, να δει μπροστά στο μέλλον και να χαράξει μια πολιτική προς αυτό. Έχει μαζέψει ήδη αρκετούς παιδο-έφηβους στο ρόστερ της και συνεχίζει να κάνει δουλειά σε αυτό. Αν θέλει κάπως να χτυπήσει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό είναι με το να προλάβει ανερχόμενους Έλληνες πριν αυτοί κάνουν το ξεπέταγμα. Η Ένωση οφείλει να δει το potential αυτών των παιδιών, να δουλέψει με αυτά και να παράξει την επόμενη φουρνιά του ελληνικού μπάσκετ. Εκεί θα έχει καταφέρει όντως να σπάσει το δίπολο. Το θέμα είναι το εξής: Έχει υπομονή η Διοίκηση της για κάτι τέτοιο ή θα απαιτήσει άμεσα την υπέρβαση; Εκεί θα φανεί το πόσο πολύ πιστεύει ο κ. Μάκης Αγγελόπουλος και εν γένει οι υπεύθυνοι σχεδιασμού της ομάδας στην επόμενη μέρα.
Γιατί σας το έχω πει πολλές φορές μέσα από την σελίδα με διαφορετικές εκφράσεις. Το να διευθύνεις μια ομάδα/ έναν οργανισμό είναι σαν να παίζεις έναν αγώνα σκάκι. Δεν έχει σημασία να "φας" τα περισσότερα πιόνια του άλλου αλλά να είσαι πρώτος σε θέση για ρουά-ματ. Και αν η ΑΕΚ κάνει αυτό που λέω, θα βρεθεί πολύ σύντομα σε θέση βολής...
Καλό καλοκαίρι...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
Υ.Γ 1: Αντί της συνηθισμένης τακτικής παρουσίασης στο τελευταίο μέρος του άρθρου, είπα να το κλείσω κάπως διαφορετικά. Σας έχω εξομολογηθεί πολλάκις πως μου αρέσει πολύ η δυνατότητα να δουλέψω ως General Manager. Γι' αυτό είπα να γράψω ένα άρθρο στελέχωσης δίχως το τακτικό κομμάτι. Ναι, η προπονητική μου αρέσει και θα είχε φάση αν έκανα τον προπονητή σε ένα τουρνουά 3 on 3 ή 5 on 5 με το να σχεδιάζω συστήματα και να βγάζω λαγούς από το καπέλο μου αλλά επαγγελματικά, δεν με γεμίζει. Κάτι μέσα μου νιώθει άδειο με το να πρέπει να είμαι στην άκρη ενός πάγκου και να πρέπει να πάρω αποφάσεις εν κινήσει. Είμαι άνθρωπος που θέλει τον χρόνο του για να προετοιμάσει κάτι, να το δει 2-3 φορές, να το προβάρει και μετά να το εφαρμόσει. Μου αρέσει η αναζήτηση, το ταξίδι προς την γνώση, να κολλάω κομμάτια και στο τέλος να φτιάχνω ένα όμορφο αποτέλεσμα. Ένας λόγος που οι εργασίες μου στο Πανεπιστήμιο ήταν ως επί το πλείστον άριστες ήταν αυτός. Γιατί είχα την ευκαιρία να γίνω ένας άλλος εξερευνητής και να ανακαλύψω αυτό που ψάχνω. Το να είσαι προπονητής είναι άλλος κόσμος και δεν νομίζω να είμαι ικανός για αυτό πέρα από ένα πολύ βασικό επίπεδο. Όπως σας είπα. Για την πλάκα και σε φιλικό επίπεδο. Όχι σε επαγγελματικό. Δεν θα μου άρεσε...
Υ.Γ 2: Από την Παρασκευή 13/7 ως Τρίτη 17/7, η σελίδα θα ανανεώνεται αραιά λόγω προσωπικού ταξιδιού. Τίποτα σοβαρό ή επαγγελματικό. Απλά θα κάνω μια μικρή εκδρομή και η πρόσβαση μου στο Διαδίκτυο θα είναι περιορισμένη.
Υ.Γ 3:
Φτιάχτηκα άσχημα τώρα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου