La Sagrada Familia: The Unfinished Project

Η Sagrada Familia αποτελεί έναν ναό της ρωμαϊοκαθολικής εκκλησίας στην Βαρκελώνη γοτθικού ρυθμού με αρκετά στοιχεία Μοντερνισμού. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1882 αλλά η ανάληψη του έργου από τον διάσημο αρχιτέκτονα Αντόνι Γκαουδί το 1883 άλλαξε εντελώς την μορφή της. Ο Καταλανός αρχιτέκτονας δεν πρόλαβε να την ολοκληρώσει καθώς όταν απεβίωσε το 1926 είχε ολοκληρωθεί ένα ποσοστό κοντά στο 20%. Πολλοί εκτιμούν πως έχει μπει στο τελευταίο στάδιο της περάτωσης, άλλοι εκτιμούν πως θα είναι έτοιμη το 2026, 100 χρόνια μετά τον θάνατο του Γκαουδί αλλά αρκετές είναι οι φωνές που λένε πως ίσως να μην ολοκληρθωεί και ποτέ. Ο Παναθηναϊκός έφτασε κοντά στο Final 4 αλλά στο κρίσημο σημείο της σεζόν κάτι του έλειπε. Η δουλειά όμως δεν πρέπει να μείνει στάσιμη αλλά οφείλει να συνεχιστεί. Ο John Constantine ελέγχει το μυαλό του Καταλανού tactician, παρουσιάζει τις δικές του κινήσεις στο καλοκαιρινό παζάρι για την ομάδα του Τριφυλλιού και ξεχωρίζει κάποια plays του κόουτς από την σειρά των Προημιτελικών. 



Καλησπέρα σε όλους,

Ο Παναθηναϊκός κλείνει την σεζόν μ' ένα αμφίσημο μάλλον πρόσημο. Η ομάδα μπορεί να μην προκρίθηκε στον Τελικό Κυπέλλου, χάνοντας απελπιστικά άσχημα από την ΑΕΚ στους Ημιτελικούς αλλά διατήρησε τα σκήπτρα του Πρωταθλητή . Στην Ευρώπη όμως, η ομάδα δεν έκανε το μεγάλο βήμα και αποκλείστηκε στους 8 από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ρεαλ Μαδρίτης, παρά το ότι είχε το πλεονέκτημα έδρας για 2η συνεχόμενη χρονιά.

Ο κόουτς Πασκουάλ ήταν ένα βήμα πιο αργός στις αντιδράσεις του και με εξαίρεση το 1ο παιχνίδι, ο κόουτς Λάσο είχε πραγματικά το πάνω χέρι σε όλες τις καταστάσεις στο παρκέ. Ο Καταλανός δεν είναι άσχημος κόουτς και με τις συγκυρίες που είχαν διαμορφωθεί, ήταν το καλύτερο όνομα που υπήρχε διαθέσιμο εκείνη την περίοδο. Οι άνθρωποι του Τριφυλλιού (και κυρίως οι φίλαθλοι που αυτοί -ανεξαιρέτου χρώματος- είναι οι ανικανοποίητοι) πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που στην άκρη του πάγκου βρίσκεται ένας προπονητής τέτοιου διαμετρήματος. Επειδή ζούμε στην Ελλάδα, πολλά πράγματα που συμβαίνουν εντός των τειχών τα μικρό-ποιούμε ενώ όσα συμβαίνουν εκτός τα μεγαλοποιούμε και τους δίνουμε το χαρακτήρα του σπουδαίου. Επειδή έχω ζήσει και εξωτερικό, αρκούμαι να σας πω για τον θαυμασμό που αποπνέουν οι ελληνικές ομάδες στο μπασκετικό κοινό και για τα πρόσωπα που έχουν στις άκρες του πάγκου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που μιλούσα με ντόπιο για την πορεία των ομάδων μας τότε και μου είχε πει κατά λέξη <<για να προπονεί αυτός (σ.σ ήταν η πρώτη χρονιά του Σφαιρόπουλου στον πάγκο του Ολυμπιακού) ένα τέτοιο club, θα πρέπει να είναι καλός, έτσι;>>.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού ήταν το "μπορεί η ομάδα χωρίς τον Καλάθη"; Η απάντηση σε αυτό ήταν "ναι μεν, αλλά...". Με τον Καλάθη εκτός 12άδας λόγω τραυματισμού σε 3 παιχνίδια, οι Πράσινοι ήταν καταιγιστικοί στο πρώτο (89-76 την Μακάμπι), επαγγελματικοί στο δεύτερο (69-63 τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι) και κακοί στο τρίτο (ήττα με 63-67 μέσα στην Βαλένθια). Στα παιχνίδια δε, που ο Καλάθης είχε 4+ λάθη, είχαν ρεκόρ 2-4. Ο Λεκάβιτσιους είναι ένα πρότζεκτ - στοίχημα για τον Τσάβι Πασκουάλ. Στην πρώτη του χρονιά μακριά από την Λιθουανία είχε ασταθής απόδοση με 13 από τα 31 παιχνίδια να έχει μονοψήφιο αριθμό λεπτών. Βέβαια, θα πούμε πιο πολλά στην συνέχεια του κειμένου. Μην κάνω από τώρα spoilers. 

Δίχως καθυστέρηση λοιπόν, πάμε στις δικές μου προσθήκες και τις σχολιάζουμε παρέα. 

ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ

Ο Παναθηναϊκός στους χειριστές έχει τα περισσότερα ανοιχτά μέτωπα όσον αφορά τις ανανεώσεις. Λούκας Λεκάβιτσιους και Μάρκους Ντένμον έχουν team option στο συμβόλαιο τους ενώ Μάικ Τζέιμς, Νίκος Παππάς και Νικ Καλάθης μένουν δίχως συμβόλαιο και μπορούν να διαπραγματευτούν ελεύθερα τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους. 

Ο Λιθουανός έδειξε κάποια δείγματα του potential του την περασμένη χρονιά. Γρήγορος, καλός slasher,  αν και όχι ο πιο ασφαλής δημιουργός (1.65 η αναλογία ασίστ - λάθους). Εγώ θα τον κρατούσα, μιας και θα ήθελα να δω την εξέλιξη του. . Τα 400,000 € που αμοίβεται φέτος είναι ένα "μικρό" συμβόλαιο με τα δεδομένα της σημερινής αγοράς, οπότε αξίζει και το ρίσκο που θες να πάρεις ως club επενδύοντας σε ένα τέτοιο παιδί. Συμφωνώ και καταλαβαίνω την λογική πίσω από την κίνηση της Διοίκησης που κινήθηκε για την ανανέωση του βραχύσωμου Λεκάβιτσιους

Η περίπτωση του Ντέντμον με διχάζει. Μου άρεσε πολύ η νοοτροπία του φέτος. Δεν παραπονέθηκε ποτέ για τον ρόλο του, έβγαζε θέληση στην άμυνα και όποτε χρειάστηκε (βλ. παιχνίδι με Χίμκι στο ΟΑΚΑ και Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι) ήταν εκεί. Τέτοιους παίκτες - στρατιώτες, τους γουστάρω πολύ. Δυστυχώς όμως, πιάνει θέση ξένου και σε μία Λίγκα όπου τα κουκιά είναι μετρημένα, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Είναι και δύσκολο για ένα παίκτη των χαρακτηριστικών του να βρεί αγωνιστικό ρυθμό με ένα ματς την εβδομάδα. Με βαριά την καρδιά, θα τον άφηνα να φύγει.

Για τους Μάικ Τζέιμς, Νικ Καλάθη τα πράγματα είναι τουλάχιστον πιο ξεκάθαρα. Ο Νικ εννοείται θα τον κρατούσα υπό οποιοδήποτε κόστος. Έχει παίξει το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του την περασμένη χρονιά και του δίνεις μια λευκή επιταγή να υπογράψει. Ουδείς αναντικατάστατος σίγουρα αλλά το κενό του δεν αναπληρώνεται εύκολα. Θα πρέπει να αλλάξει η δομή της περιφερειακής γραμμής των Πρασίνων, για να "ρεφάρει" την απώλεια. 

Ο Μάικ Τζέιμς σίγουρα έχει ένα δυνατο status στην αγορά και η αποστολή των Πρασίνων να τον κρατήσουν είναι δύσκολη. Με τις Μακάμπι και Μιλάνο να γλυκο-κοιτάζουν την περίπτωση του, θα πρέπει να "μιλήσει" η καρδιά του παίκτη. Από την εικόνα που βγάζει προς τα έξω, δείχνει πως θα βγει στην αγορά κοιτάζοντας την καλύτερη δυνατή συμφωνία. Τα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών είναι αμφιλεγόμενα. Άλλα λένε ότι μένει αν μείνει και ο Καλάθης, άλλα λένε πως απομακρύνεται. Κακός χαμός εν ολίγοις. Για την οικονομία του άρθρου, ας δεχθούμε πως φεύγει για κάποια άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας που θα τον υπερπληρώσει.

Άφησα τελευταίο τον Νίκο Παππά επίτηδες επειδή θέλω να πω δύο πράγματα παραπάνω. Ο Έλληνας SG φέτος πήρε παιχνίδια πάνω του (5ος τελικός και ματς με την Φενέρ στο ΟΑΚΑ, ενδεικτικά) αλλά η έλευση του Τζέιμς, τον "πάρκαρε" έξω από το ροτέισον. Από εκεί δηλαδή που έπαιζε 19:13 λεπτά ανά βράδυ στην Ευρωλίγκα, πλέον έπαιζε 13.58, έχοντας και 2 παιχνίδια που δεν ήταν καν στην 12άδα (με Ρεάλ και Μάλαγα). Η θέση του σίγουρα είναι πολύτιμη μιας και λογίζεται ως γηγενής παίκτης. Για μένα, θα ήταν καθαρά ζήτημα της απόφασης του προπονητή. Εκείνος τον βλέπει στις προπονήσεις, εκείνος ξέρει αν αξίζει να μείνει πραγματικά ή όχι. 

Αν έπρεπε προσωπικά να πάρω μια απόφαση, θα άλλαζα τελείως την δομή της περιφέρειας κατά τα δικά μου γούστα και πρότυπα, που θα έδιναν στον κόουτς Πασκουάλ μια δυνατότητα άπλωσης της fluid επίθεσης στην οποία αρέσκεται. Τί εννοώ; Δεν θα δεχόμουν την οψιόν του Λιθουανού, θα έφερνα έναν combo G όπως ο Κόπονεν (αν και λίγο τσουχτερός ο Φινλανδός, νομίζω αξίζει η υπέρβαση όταν στοχεύεις το F4) για να έρχεται από τον πάγκο (σε 56 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα με τους blaugrana, ο άλλοτε παίκτης της Χίμκι, βρέθηκε στο αρχικό σχήμα μόλις στα 12 εξ αυτών), ο Παππάς ως slashing SG στο "2" και θα έκλεινα την γραμμή των χειριστών με τον Αντώνη Κόνιαρη σε ρόλο 4ου χεριστή - 5ου γκαρντ. Σε μία σεζόν που δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ από τραυματισμούς, έδειξε πως μπορεί να είναι μέλος του ροτέισον για 10-15' και να έχει ουσιαστικό χρόνο σε παιχνίδια της Α1. Πριν αποφάσιζα βέβαια μια τέτοια κίνηση, θα έκανα μια διερευνητική πρόταση στον ΠΑΟΚ για να δω αν η πρόταση αυτή με συμφέρει αγωνιστικά και οικονομικά. Θυμίζω, ο Κόνιαρης δεν έχει EuroLeague Out οπότε κάθε ενδιαφερόμενος πρέπει να τα βρει με τον Μπάνε. 

Διαφορετικά, αν έπρεπε να διατηρήσω την υπάρχουσα υφή του ρόστερ,  θα μου άρεσε να αναπληρώσω τα κενά των Τζέιμς - Ντέντμον με τον Τζάρεντ Κάνινγχαμ. Ο παίκτης της Μπάγερν Μονάχου έκανε πολύ καλή σεζόν υπό τις οδηγίες του Σάλε (12.7 πόντοι, 1.9 τελικές, 48.4 % 2π) είναι ένας δυναμικός αθλητικός SG που δεν φοβάται να φτάσει ως το αντίπαλο καλάθι. Εκρηκτικό πρώτο βήμα, θα βρει τρόπο να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής κερδίζοντας και φάουλ (5ος στο EuroCup σε προσπάθειες από την γραμμή της φιλανθρωπίας). Καλός αμυντικός με ένστικτο να παίξει στις γραμμές πάσας και συμπαθητικό wingspan (197 εκ.) που του επιτρέπει να μαρκάρει και τις δύο θέσεις των γκαρντ. Από την αναζήτηση που έκανα, βρήκα άρθρα που επανιούν τον χαρακτήρα του, οπότε μπορούμε να θεωρήσουμε πως θα βοηθήσει και στα αποδυτήρια. Στα αρνητικά του έγκειται το ότι δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ και ότι καμιά φορά είναι λίγο επιπόλαιος με την μπάλα. 

Εναλλακτική περίπτωση: Έρικ Γκριν (Βαλένθια)

ΠΛΑΓΙΟΙ

Ελπίζω να το παρατηρήσατε. Δεν έγραψα επίτηδες για τον Κέι Σι Ρίβερς. Γιατί; Μα γιατί δεν θεωρώ ότι ανήκει σε αυτή τη θέση. "Χειριστής" είναι αυτός που έχει την μπάλα στα χέρια και δημιουργεί είτε για τον εαυτό του, είτε για άλλους. Εκ των πραγμάτων, ένας παίκτης που ζει στην weakside και με τις πάσες των συμπαικτών του, δεν μπορεί να θεωρηθεί χειριστής. Ο Ματ Λοτζέσκι θεωρητικά είναι πλάγιος και αυτός καθώς το παιχνίδι του με την μπάλα στα χέρια ήταν για περιορισμένο χρόνο. Αμφότερα τα συμβόλαια λήγουν και εγώ προσωπικά δεν θα τα ανανέωνα. Ο Ρίβερς έκανε κακό κλείσιμο στην σεζόν, έχανε σουτ που παραδοσιακά έβαζε ενώ τον είδαμε να κάνει ακόμα και... airball σε φάσεις που ήταν παραδοσιακά ψωμοτύρι του. Όταν είσαι σουτέρ, τέτοιες καταστάσεις επηρεάζουν την ψυχολογία σου και δεν ξέρει κανείς πως αυτό το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα θα μεταφραστεί από την νέα σεζόν. Μπορεί να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Μπόρει και όχι. Δεν θες να το ρισκάρεις. Ο Λοτζέσκι από την άλλη, είχε σκαμπανεβάσματα στην σεζόν, δεν έκανε το breakout παιχνίδι που ίσως κανείς θα περίμενε στην Ευρωλίγκα και είδε τα νούμερα του να κάνουν μεγάλη βουτιά σε σχέση με πέρσι. Χρειάζεται, επομένως, νομίζω ένα φρεσκάρισμα στις θέσεις των G-F με έναν νέο 3&D πλάγιο και έναν playmaking wing.

Οι προτάσεις απλές και συγκεκριμένες. Για την θέση του άλλοτε γκαρντ - φόργουορντ της Μπάγερν και της Ρεαλ Μαδρίτης, ο Αξέλ Τουπάν της Ζαλγκίρις. Ένα σύγχρονο 3&D που στα χέρια του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έγινε ένας ικανότατος ball stopper και αξιόλογος σουτέρ τριων πόντων. Για όσους έχουν ξεχάσει, αρχική επιλογή του Λιθουανού ήταν ο Ρόις Ο' Νιλ, τον οποίο είδε το έξυπνο μάτι των ανθρώπων της Τζαζ και τον έβγαλε από εκεί. Όχι ότι ο Γάλλος είναι κακός παίκτης αλλά τουλάχιστον περνάει τα σημεία που θες από έναν παίκτη για να αντικαταστήσει τον Αμερικανό sharpshooter. Wingspan στα 210 εκ., καλός αμυντικός, καλός σουτέρ απόστασης και παίκτης ομάδας. Στο Κάουνας με τον Μιλάκνις και τον Ουλάνοβας μπροστά του, δεν είχε πολύ ρόλο αλλά μου αρέσει το potential του σε ένα σύνολο με αρχές και διακριτούς ρόλους. Έχει συμβόλαιο και για του χρόνου (250,000 €), ακούγεται πως η Ζαλγκίρις δεν θα κάνει την χρήση της οψιόν, επομένως νομίζω είναι καλή περίπτωση για να μετακινηθεί νοτιότερα.

Εναλλακτική Περίπτωση: Κρις Μπαμπ (Λοκομοτίβ Κουμπάν)

Στην θέση του Λοτζέσκι, δεν χρειάζεται να αλλάξουμε πολλά από την φιλοσοφία πίσω από την απόκτηση του Αμερικανοβέλγου. Έναν πλάγιο που θα μπορεί να σουτάρει το τρίποντο και να λειτουργεί ως δευτερεύον χειριστής. Στο πλαίσιο αυτό, θα κινούμουν για την απόκτηση του Λαμάρ Πάτερσον της Τορίνο. Καλός σουτέρ τριών πόντων κυρίως σε καταστάσεις που θα λειτουργεί ως spot shooter (υπάρχουν τέτοια plays στην συνέχεια), εξαιρετικό IQ και καλό μέγεθος να παίξει είτε στο "2" είτε στο "3". Δεν είναι γρήγορος ή εκρηκτικός αλλά είναι δουλευταράς και το παλεύει στην άμυνα. Εν ολίγοις, ότι ακριβώς είναι ο Λοτζέσκι σε νεαρότερη ηλικία (θα γίνει 27 χρονών σε λίγες ημέρες) και με καλύτερα "πόδια", κάτι που μάλλον στοίχισε στην σειρά με την Ρεαλ Μαδρίτης.

Εναλλακτική περίπτωση: Ντι Τζέι Κέννεντι (Πινάρ Καρσίγιακα)

ΨΗΛΟΙ

Ένα άλλο δύσκολο -αγωνιστικά- κενό που καλείται να αναπληρώσει ο Παναθηναϊκός στην off-season εκτός της περίπτωσης Νικ Καλάθη είναι αυτό του Κρις Σίγκλετον. Ο άλλοτε παίκτης της Κουμπάν έδεσε με τον Γκιστ καθώς προσέφερε μακρινό σουτ και αμυντικό versatility. Με την στάση του μετά το πέρας των Τελικών, έδειξε πως η υπόθεση ανανέωσης του, θα είναι όχι απλώς δύσκολη αλλά ακατόρθωτη. Γι' αυτό περιμένω να δω την κίνηση που θα κάνει στην αγορά το Τριφύλλι. Για τους Κένι Γκάμπριελ (κακώς ανανέωσε, σας το έλεγα) και Άντρειαν Πέιν νομίζω δεν τίθεται λόγος να πω περαιτέρω.

Ο Ζακ Ογκάστ για μένα είναι μια "ειδική" περίπτωση. Πιστεύω και αδικήθηκε και ίσως δημιουργήθηκαν μεγαλύτερες προσδοκίες από ότι έπρεπε. Το τι φέρνει στο αγωνιστικό του προφίλ σας το είχα πει πέρσι τέτοια εποχή. Το θέμα είναι ότι αφενός του δόθηκε μεγάλο συμβόλαιο με βραχύβια διάρκεια (ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο με οψιόν για NBA Out και μικρότερες απολαβές, ίσως ήταν προτιμότερο) . Ο Ογκάστ για μένα έπρεπε να λειτουργήσει ως πρότζεκτ. Επιθετικά, είναι αρκετά καλός (μόνο μελανό σημείο οι βολές του) αλλά αμυντικά θέλει φροντιστήριο. Ήλπιζα πως σε ένα περιβάλλον όπως του Παναθηναϊκού, ένας έμπειρος ψηλός (στην προκειμένη περίπτωση ο Ιαν) θα μπορούσε να αποτελέσει τον μέντορα του. Ξέρετε πολύ καλά πως άμυνα δεν μαθαίνεται σε έναν χρόνο, πόσο μάλλον σε ένα παιδί που έπαιζε τον δεύτερο επαγγελματικό του χρόνο και σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον από αυτό στην Ουσάκ. Όταν ο κόουτς Πασκουάλ τον είχε ως επιθετικό όπλο, ο Ελληνοαμερικάνος C ήταν αρκετά αποδοτικός. Στους Τελικούς όμως, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έπρεπε να κάνει switch στον Σπανούλη. Υποτίθεται πως ως προπονητής ξέρεις το προσωπικό σου. Αδιανόητη κίνηση που αχρήστεψε εντελώς τον παίκτη. Εγώ -σε μια κίνηση που ίσως ξαφνιάσει- θα τον κρατούσα μαζί με τον Ιαν (σε περίπτωση που δεν έχω θέση ξένου) γιατί πιστεύω στο potential του ως P/R mobile ψηλός.

Στην θέση του Σίγκλετον, θα μου άρεσε ο Τζατζουάν Τζόνσον της Κυπελλούχου Ευρώπης, Νταρουσάφακα. Η μηχανική του είναι σπασμένη αλλά μπορεί να σουτάρει από απόσταση (το 30% των πόντων του είναι από τα 4.5 μέτρα και πίσω). Ο Τζόνσον ήταν ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας του Μπλατ. Μπορεί να αλλάξει στα σκριν, να έρθει από την αδύνατη πλευρά και να κάνει το κόψιμο.  Στα αρνητικά του, το ότι στην άμυνα έχει κενά στην απόδοση του καθώς δεν είναι ιδιαίτερα physical παίκτης που να χαρακτηρίζεται από toughness στο παιχνίδι του. Πάντως μου τον πρόλαβε η Λοκομοτίβ Κουμπάν του Σάσα Ομπράντοβιτς και τον έδεσε με διετές συμβόλαιο ύψους 2 εκατομμυρίων $, κάνοντας τον παίκτη με τις υψηλότερες αποδοχές στην Ευρώπη εκτός ομάδων EuroLeague.

Εναλλακτική περίπτωση: Κάντι Λαλέιν (Μπεσίκτας)

Σε περίπτωση που διατηρούσα τον Ογκάστ στο ρόστερ ως πρότζεκτ (και στο πλαίσιο ότι θα είχα κερδίσει και μια θέση ξένου με την απομάκρυνση Λεκαβίτσιους), θα έπρεπε να έρθει ένας καλός post player στην θέση του Βουγιούκα, στο υποθετικό πλαίσιο που δεν θα επέλεγα την οψιόν του αρχηγού για την επόμενη σεζόν.  Εκεί θα έφερνα τον Κέβιν Τζόουνς που πέρασε για ένα δίμηνο από την Μπασκόνια φέτος, πριν κλείσει την σεζόν στην Ναντέρ.

Διαφορετικά, και με τον Βουγιούκα στο ρόστερ, ένας αμυντικογενής γκαρντ - φόργουορντ όπως ο Κέι Τζέι ΜακΝτάνιελς θα ήταν χρήσιμος σε αμυντικογενείς καταστάσεις και θα έδινε άλλη διάσταση στην all-switch άμυνα της ομάδας. Επιθετικά, θα ήθελα να τον δω σε καταστάσεις όπως ο Θανάσης. Δύο αθλητικά φόργουορντ δίχως shoot είναι ρίσκο στην επίθεση αλλά νομίζω με τα συνήθη προβλήματα του Έλληνα διεθνή με τα προσωπικά φάουλ (χαχα) νομίζω θα είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής. Σίγουρα, είναι ρίσκο λόγω της μη προηγούμενης Ευρωπαϊκής εμπειρίας του αλλά νομίζω μπορεί να έχει αντίστοιχη καριέρα όπως ο Τάϊλερ Χάνεϊκατ.

Για μένα, σε ένα ρόστερ, οι κινήσεις που πρέπει κανείς να κάνει όταν το χτίζει είναι να βλέπει τι κομμάτια έχει και πως αυτά θα συνυπάρξουν αρμονικά μεταξύ τους σε ένα συμπαγές σύνολο. Γι' αυτό και οι παραλλαγές με Κέβιν Τζόουνς και Κέι Τζέι ΜακΝτάνιελς. Δεν σημαίνει πως ασπάζομαι σώνει και καλά αυτές τις επιλογές, αλλά δίνω δύο και τρεις (ίσως...) διαφορετικές ιδέες στελέχωσης, ανάλογα με το τι πόρισμα θα είχα από τον προπονητή για τους παίκτες του ρόστερ και το τι κατευθυντήριες γραμμές θα μου έδινε όσον αφορά το recruiting. Πρέπει να είσαι με άλλα λόγια ευέλικτος, να μην μένεις σε μία σταθερή ιδέα αλλά να είσαι ανοικτός σε νέες, να δοκιμάζεις πράγματα και να βλέπεις μαζί με τον head coach, ποια είναι αυτή που είναι περισσότερο συμφέρουσα για την επίτευξη των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων του συλλόγου.

ΤΑΚΤΙΚΗ

Για την τακτική και εφόσον δεν έχουμε κάποιον νέο προπονητή που θα προσπαθήσει να εμφυσήσει μία νέα προσέγγιση αλλά θα ήθελα να μου επιτρέψετε να ξεκοκαλίσω κάποια πράγματα που μου άρεσαν και να δούμε τι αυτά στοχεύουν και πως εκτελέστηκαν στην σειρά με την Ρεαλ Μαδρίτης

• Pick and Roll sets

Διάγραμμα 1: Spread PnR

Η ιδέα του Spread PnR είναι πως οι σουτέρ της ομάδας ανοίγουν το γήπεδο και αφήνουν ελεύθερο το ζωγραφιστό για τον "1" για να σκοράρει ή σε περίπτωση που η άμυνα "μαζέψει", ο παίκτης να πασάρει σε κάποιον ελεύθερο. Η επίθεση μέσα από Spread PnR ήταν η θεμελιώδης αρχή της επίθεσης του Μπίλι Ντόνοβαν στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. Βέβαια να δώσουμε το credit στην άμυνα της Βασίλισσας καθώς σε όλες τις καταστάσεις προτίμησε να δώσει τον διάδρομο στον Τζέιμς παρά την πάσα. Σε τελική ανάλυση, ίσως αυτό ήταν το μη χείρον βέλτιστο για την πρωταθλήτρια Ευρώπης. 

Διάγραμμα 2: Flat Pick and Roll

To Flat PnR έχει την ίδια μεθοδολογία αλλά η επίθεση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί έναν εκρηκτικό παίκτη και ο sceener έχει την πλάτη του στο καλάθι καθώς θέλει να πιάσει τον αμυνόμενο στον ύπνο και να μην δώσει στην άμυνα την δυνατότητα να παίξει ΙCE.

Διάγραμμα 3: Zipper Screen

Στα zipper sets η ιδέα αλλάζει καθώς έχουμε ένα κλασσικό P/R το οποίο όμως βγαίνει όταν ο χειριστής θα πάρει την μπάλα μετά από down screen χαμηλά. Ενώ στο πρώτο clip, ο Ντένμον το εκτελεί ιδανικά και ο Πέιν αντιδράει σωστά, στο δεύτερο, η άμυνα της Ρεαλ είναι πολύ καλή, αν και πιστεύω η βασική ιδέα ήταν το τρίποντο του Σίγκλετον και όχι το drive του Παππά, το οποίο όμως ο Τόμπκινς έκανε πολύ καλή δουλειά να το "κρύψει". 

• Horns Sets

Δεν μου προκάλεσε καμία εντύπωση που κόουτς Πασκουάλ έχει καταστάσεις Horns στο παιχνίδι του. Ως "μαθητής" του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Η διάταξη Horns ή A-set (επειδή η διάταξη της ομάδας θυμίζει "Α") αποσκοπεί να δώσει πλουραλισμό στην επίθεση καθώς δημιουργεί όλα τα πλαίσια επίθεσης (ball screen, pick and roll, post, 1v1). Γενικά, όταν έχεις έναν εγκέφαλο όπως το Cyborg που ονομάζεται Νικ Καλάθης, τότε μπορείς να κάνεις αυτήν την επίθεση να μοιάζει με Λερναία Ύδρα.

Βρείτε τις διαφορές... Κλασσικό σύστημα Πασκουάλ το οποίο το ξεπατίκωσε από το τεφτέρι του Tom Izzo. Η ιδέα είναι να βγάλει τον σουτέρ από την weakside μέσα από ένα pindown σκριν. Νομίζω το βίντεο είναι παραπάνω από επεξηγηματικό. Στο clip του πρώτου βίντεο που παραθέτω, το σύστημα ενώ βγήκε εξαιρετικά, ο Λοτζέσκι ήταν άστοχος. Μου αρέσει όμως η ιδέα και έτσι πρέπει να κρίνεις μια επίθεση. Όχι αν η μπάλα κατέληξε στο καλάθι, αλλά αν το σουτ που πήρε ο παίκτης ήταν μέσα στο πλαίσιο της επιθετικής λειτουργίας του συνόλου.

Διάγραμμα 4: Horns Fist Miami

Από τα αγαπημένα μου sets ήταν αυτό με τα δύο flare screen το οποίο ονομάζεται στο βίντεο ως Horns Fist Miami. Εκπληκτικά σχεδιασμένο, δίνει δυνατότητα στην επίθεση να "επιλέξει" σουτέρ και πιάνει στον ύπνο την άμυνα καθώς δεν ξέρει πού ακριβώς θα πάει η μπάλα. Θυμίζει λίγο το Hammer των Spurs έτσι; To επόμενο που ονομάζεται "Horns Away" είναι πάνω - κάτω στην ίδια φιλοσοφία αλλά με ένα μόνο flare screen όπως και το "Flip Flare" το οποίο όμως έχει διαφορετικά movements.

• Motion Offense

Ο κόουτς όπως έχουμε υπερθεματίσει του αρέσει η motion offense. Αυτή η επίθεση δεν έχει κάποια σταθερή δομή και ροή. Η απαρχή της ίσως ήταν του Χένρι Άιμπα, στο Οκλαχόμα Στέιτ, στα τέλη του 1930 αλλά κάποιοι δίνουν credit σε μια ομάδα Αφροαμερικανών, την Ρενς (Αναγέννηση Νέας Υόρκης, αγγλιστί Rennaisance New York ή Rens) η οποία κέρδισε το πρώτο τουρνουά αμερικανικού μπάσκετ παίζοντας motion offense. Αυτά σαν εισαγωγικά - ιστορικά πριν δούμε λίγο από την motion offense του Καταλανού.

Διάγραμμα 5: Motion Weak Double των Spurs

Από αυτά που παρατίθενται ξεχώρισα το Motion Weak Double το οποίο μοιάζει με αυτό των Spurs αλλά έχει κάποια διαφορετικά στοιχεία. Το περίγραμμα της ιδέας του είναι να βγάλει τον σουτέρ στην αδύνατη πλευρά με double screen.

Διάγραμμα 6: Veer

Άλλο ένα που μου κέντρισε την περιέργεια και με εξέπληξε ευχάριστα ήταν το περίφημο Veer. Veer σημαίνει στα ελληνικά "στρίβω απότομα". Αν δείτε δηλαδή την κίνηση που κάνει ο Γκιστ, είναι ακριβώς μια απότομη στροφή. Δεν δίνει σκριν στον χειριστή αλλά το στήνει στην αδύνατη πλευρά, στον Λοτζέσκι. Για τους ενδιαφερόμενους, το play υπάρχει και στο τεφτέρι του κόουτς Μπαρτζώκα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Νομίζω πως ο Παναθηναϊκός σε σχέση με πέρσι έκανε ένα μικρό βήμα προόδου. Στην τελευταία χρονιά συμβολαίου του Πασκουάλ, οφείλει να γίνει η οικονομική υπέρβαση για να μπορεί η ομάδα να βρεθεί στο Final 4. 7 χρόνια χωρίς F4 είναι πολλά για ένα μέγεθος όπως ο Παναθηναϊκός και οι Πράσινοι πρέπει να βρουν τον τρόπο να φτάσουν εκεί. Η διαμάχη με τον Τζόρντι Μπερτομέου δεν ξέρω τι όφελος είχε καθώς το Τριφύλλι δείχνει να συνεχίζει στην Ευρωλίγκα και του χρόνου. Κίνηση για να απαιτήσει καλύτερη μεταχείριση ; Ίσως... Πάντως για την ώρα, δεν δείχνει να έχει κάποιο όφελος για την ομάδα. Ή μήπως έχουμε ανακωχή και στην πρώτη ευκαιρία να βγει ξανά το τσεκούρι του πολέμου;  Αν και δεν με αφορά πολύ, η συνέχεια θα δείξει. Το μόνο σίγουρο.

Στα του άρθρου, προσπάθησα να το προσαρμόσω όσο πιο κοντά γίνονταν σε εκείνο της ιδεατής στελέχωσης του Ολυμπιακού, μιας και εισέπραξα πλήθος θετικών σχολίων για αυτό. Τις τελευταίες ημέρες σκεφτόμουν κάτι και θα το μοιραστώ μαζί σας, όποτε βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

Y.Γ: Μάγος είμαι ρε φίλε; 

Jared Cunningham was offered to #PanathinaikosBC, while #BayernMunich has approached him in order to renew his contract. #euroleague

— Transfer Rumors EU (@trrumorseu) 1 Ιουλίου 2018

Υ.Γ 2: Εποχή Μπάνκι στην ΑΕΚ... Γουστάρω... Έχω κάνει ήδη μια προεργασία, δώστε μου μερικές ημέρες και θα ετοιμάσω κάτι αντίστοιχο. Για την συγγραφή τέτοιων άρθρων θέλω 2 και ίσως 3 μερόνυχτα για να τα ετοιμάσω. Μου αρέσει η διαδικασία αλλά μετά την ολοκλήρωση τους, σίγουρα χρειάζομαι ένα μικρό ρεπό για να αδειάσει το μυαλό. Ευχαριστώ για την κατανόηση.


Υ.Γ 3: Επί του πιεστηρίου...

Spanoulis likely to accept #Olympiacos offer for a new contract for two more years for 1.8m. euros (900+900) + 200.000 euros in bonuses. #euroleague

— Transfer Rumors EU (@trrumorseu) 1 Ιουλίου 2018