Ο John Constantine γράφει γράμμα στον Άγιο Βασίλη για την κατάσταση που επικρατεί στην Μακάμπι αυτή τη στιγμή και προτείνει την δική του οπτική για την αλλαγή πλεύσης του οργανισμού. Ταυτόχρονα, σχολιάζει την προσθήκη του Τζεντίλε στον Παναθηναϊκό, κίνηση που αναμένεται να αλλάξει τις ισορροπίες σε Πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα με την έναρξη του νέου χρόνου ενώ ευελπιστεί πως ο Άγιος θα φέρει έναν γκαρντ-δώρο στο Λιμάνι.
Καλησπέρα παιδιά και Καλά Χριστούγεννα να έχουμε... Μόλις σήμερα βρήκα λίγο χρόνο να χαλαρώσω με το Πανεπιστήμιο και τις διάφορες δουλειές που έχω. Έχουμε πολλά να πούμε σήμερα και έρχονται κι άλλα τις επόμενες ημέρες. Φρέσκα άρθρα, γεμάτα κριτική και αναλύσεις. Περιμένω, φυσικά και τα δικά σας σχόλια καθώς δεν νομίζω να έχω πει ποτέ πως είμαι ο φωτεινός παντογνώστης. Η σελίδα προσπαθεί να προωθήσει τον διάλογο και την γόνιμη ανταλλαγή απόψεων καθώς αυτό βοηθάει και εμένα καθώς αναγκάζομαι να μπω στην διαδικασία να ψάξω, να δω και να επιχειρηματολογήσω.
Για αρχή, ας πάμε στο Ισραήλ και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα Τελ-Αβίβ, εκεί όπου βρίσκεται η πανίσχυρη Μακάμπι. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με την αποχώρηση του Ντείβιντ Μπλάτ, φαίνεται πως αρμενίζει στραβά. 5 προπονητές (Γκούντες, Τάμπακ, Εντελσταΐν, Χαντάρ και πρόσφατα ο Λούμπιν) σε αυτό το διάστημα και απώλειες τίτλων από την Χάποελ Ιερουσαλήμ και Μακάμπι Ρισόν. Οι απορίες είναι πολλές και δικαιολογημένες. Μήπως ο Σιμόν Μιζράχι κουράστηκε; Ποίος και Τι φταίει για το περσινό χάλι και την φετινή κατάντια των 6 φορές Πρωταθλητών Ευρώπης; Μπορεί κάτι να αλλάξει; Σε πρώτη ανάγνωση, μοιάζουν με ερωτήσεις διαγωνίσματος Κβαντικής Φυσικής και ανωτέρων Μαθηματικών. Θα επιχειρήσω όμως να τις απαντήσω με βάση αυτά που βλέπω και αυτά που έχω διαβάσει.
Το 2014-15, ο Μιζράχι προσπάθησε να παντρέψει ανεπιτυχώς τον συνδυασμό του ιταλικού με το ελληνικό μοντέλο προπονητικής. Στην γείτονα χώρα, είναι αρκετά σύνηθες, ειδικά στην Μοντεπάσκι Σιένα επί Φερντινάντο Μινούτσι, μετά την απομάκρυνση του πρώτου προπονητή, να αναλαμβάνει ως head coach, ο βοηθός. Το 2006 όταν ο Κάρλο Ρεκαλκάτι αποφάσισε να αφιερωθεί στην Εθνική Ιταλίας, ο βοηθός του, Σιμόνε Πιανιτζιάνι ορίστηκε πρώτος προπονητής. Έξι χρόνια μετά, ο τότε βοηθός του νυν προπονητή της Χάποελ Ιερουσαλήμ, Λούκα Μπάνκι, πήρε το χρίσμα. Έτσι, η Μακάμπι αντί να προβεί στην απόκτηση ενός πρωτοκλασάτου προπονητή το καλοκαίρι του 2014, η διοίκηση των (τότε) Πρωταθλητών Ευρώπης, έδωσε τα κλειδιά στον Γκαΐ Γκούντες. Στην πρώτη του σεζόν, η Μακάμπι προκρίθηκε στην νοκ-άουτ φάση της Ευρωλίγκας αλλά "σκουπίστηκε" με συνοπτικές διαδικασίες από την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Εντός των συνόρων υπέστη οδυνηρό αποκλεισμό από την Χάποελ Ελιάτ και έμενε εκτός Τελικών για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια! Η επόμενη σεζόν δεν μπορούσε να είναι χειρότερη... Και όμως...
Να μην τα πολυλογώ, ξέρετε την συνέχεια. Ξεκίνημα με 1-3 στην Ευρωλίγκα και 3-2 στο Πρωτάθλημα, έφεραν την γρήγορη αλλαγή του Γκούντες και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ζαν Τάμπακ. Τι να προλάβει να σώσει ο Κροάτης; Εν τέλει, ήρθε ο διαφαινόμενος αποκλεισμός από την regular season της Ευρωλίγκας στο παιχνίδι-παρωδία με την Νταρουσσάφακα (όσοι δεν το θυμάστε, οι παίκτες της Μακάμπι αστοχούσαν επίτηδες στις βολές στο τελευταίο λεπτό για να στείλουν το ματς στην παράταση προκειμένου να παίξουν για την διαφορά των 11 πόντων). Ανάλογη εμφάνιση και στους Last 32 του Eurocup με ρεκόρ 2-4 και... Άντε γεια! Μόνος τίτλος το Κύπελλο Ισραήλ σε μία χρονιά που όλοι θα θέλανε να ξεχάσουν.
Ο Ζαν Τάμπακ έφυγε το καλοκαίρι και με φρέσκα δολάρια στο τραπέζι ο Μιζράχι ονειρεύονταν την κούπα. Η ομάδα είχε ήδη συμφωνήσει με τον Σόνι Ουΐμς και με τους Μάικ Τσίρμπες, Κουίνσι Μίλλερ πριν καλά καλά αρχίσει η σεζόν. Προπονητή όμως δεν είχε. Τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν για πιθανό "γάμο" του Γιώργου Μπαρτζώκα με την Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί συνέχισαν να στελεχώνουν την ομάδα τους δίχως κάποιον προπονητή. Η αγωνία να χτυπάει κόκκινο... Το κινητό του Μπαρτζώκα χτύπησε αλλά ο συνομιλητής του άκουγε την καμπάνα της Σαγράδα Φαμίλια. Δεν ήθελε πολλά ο κόουτς και συμφώνησε με την Μπαρτσελόνα. Η Μακάμπι ακόμα... Εν τέλει ανακοινώθηκε το όνομα. Ερέζ Εντελσταΐν, ο ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής ομάδας του Ισραήλ. Ξενέρωσα...
Δεν έμεινε πολύ ο Εντελσταΐν στον πάγκο. 22 Οκτωβρίου με τους Πρωταθλητές Ευρώπης του 2014 να έχουν ξεκινήσει την σεζόν με 0-2 στην Ευρωλίγκα και παρά το 3-0 στο εγχώριο πρωτάθλημα δεν έβγαζαν μάτια με την απόδοση της. Οι κακές γλώσσες λέγανε πως ο κόουτς δεν έδινε τόση σημασία στην προπόνηση στην άμυνα ενώ πολλοί παίκτες δεν τον είδαν ποτέ με καλό μάτι. Ο Ουΐμς δεν δίστασε να πει πως δεν είχε σχέδιο στην επίθεση. Ο Ραμί Χαντάρ, πρώτος βοηθός του Εντελσταΐν, κλήθηκε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δεν μπόρεσε. Μετά την ντροπιαστική ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα (83-58 με 0/0 βολές) παραιτήθηκε με τον βοηθό του, Λιορ Λούμπιν, να αναλαμβάνει μέχρι νεωτέρας. 5ος προπονητής μέσα σε 1.5 χρόνο. Κακοδαιμονία ή κάτι άλλο;
Ο GM της ομάδας, Ντάνι Φέντερμαν, μετά την αποχώρηση του Ντείβιντ Μπλάτ, ήθελε να εφαρμόσει το ελληνικό μοντέλο, της επιλογής ντόπιων προπονητών. Είχε το σκεπτικό πως αφού λειτούργησε με τον Πίνι Γκέρσον και με τον Ντέιβιντ Μπλάτ στο παρελθόν, θα λειτουργούσε και με τον Γκούντες και με τον Εντελσταΐν. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τελευταίος ξένος προπονητής της Μακάμπι πριν τον Ζαν Τάμπακ ήταν ο Νέβεν Σπάχια το 2006-07) Το θέμα ήταν πως και στις δύο περιπτώσεις, το στήσιμο της ομάδας το ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο Φέντερμαν με τραγελαφικά αποτελέσματα. Εκ πρώτης όψεως, το ρόστερ της Ομάδας του Λαού είναι μάζωξη ατομικών ταλέντων σε ένα σακούλι που όμως στερείται role players που θα επιτρέψουν στους superstars του ρόστερ να κάνουν το παιχνίδι τους. Επίσης, η διοίκηση του οργανισμού πέφτει στην ίδια λούπα κάθε χρόνο με το να βάζει δύο dominant ball handlers στην περιφέρεια όπου ο ένας καλύπτει τον άλλον. Το 2015-16 ήταν ο Φάρμαρ και ο Ροτσέστι, ενώ φέτος, το 2016-17:έχουμε το δίδυμο των Γκάουντλοκ - Ουΐμς.
Δεν υπάρχει επομένως κακοδαιμονία στην Μακάμπι αλλά άνθρωποι που δεν έχουν γνώση από μπάσκετ και παίζουν με την τύχη της. Αυτό που χρειάζεται η ομάδα του Λαού είναι έναν προπονητή που να έχει το πάνω χέρι στις αποφάσεις για το ρόστερ και όχι να χτίζει την ομάδα ένας μέτοχος όπως ο Φέντερμαν. Αν ήμουν ο Σιμόν Μιζράχι, θα έγραφα καλού-κακού ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη και μαζί με υγεία θα του ζήταγα έναν προπονητή που μπορεί να οδηγήσει την ομάδα στο σωστό δρόμο (σ.σ: Σαρούνας Γιασικεβίτσιους) και άλλους 11 Οχαγιόν. Γιατί κακά τα ψέμματα, από το υπάρχον ρόστερ μόνο ο Οχαγιόν είναι φιλότιμος και προσπαθεί.
O Σάρας, φέτος δείχνει τα διαπιστευτήρια του ως πρώτος προπονητής, και όπως σας είχα πει μετά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, ο Γιασικεβίτσιους έχει φάτσα προπονητή. Φαίνεται καλά διαβασμένος και προετοιμασμένος στα περισσότερα κομμάτια του παιχνιδιού. Είναι ακόμα νωρίς να τον χαρακτηρίσουμε για το πως κινείται στο μεταγραφικό παζάρι αλλά κάτι μου λέει πως επειδή ήταν από τα πιο εγκεφαλικά playmaker που έχει δει το άθλημα θα είναι τουλάχιστον above the average. Τουλάχιστον, από αυτά που έχουμε δει για την ώρα, οι επιλογές του Βέστερμαν και Λίμα του έχουν βγει. Ο Πάνγκος έχει θέμα στο σουτ στο επίπεδο Ευρωλίγκας αλλά στα χαρτιά ήταν σωστή κίνηση.
Πάμε και στα δικά μας χωράφια. Ο Παναθηναϊκός έκανε το μεγάλο μπαμ και έλαβε πρόωρο δώρο από τον Άγιο Βασίλη, τον Αλεσάντρο Τζεντίλε... μια κίνηση που ανεβάζει την δυναμική της ομάδας κατακόρυφα. Όπως είχα σχολιάσει και μέσω της σελίδας, όταν βγήκε η είδηση ότι ο Ιταλός γκαρντ-φόργουορντ ταιριάζει περισσότερο στον Παναθηναϊκό. Γιατί; Γιατί με την έλευση του, ο Κέι Σι Ρίβερς παγιώνεται στο "2" και ο Νίκολς στο "4", θέσεις που αμφότεροι οι Αμερικάνοι του Παναθηναϊκού φαίνεται πως τους πηγαίνουν καλύτερα. Ο πρώην παίκτης της Μιλάνο είναι ένας παίκτης που μπορεί να παίξει από το 1 έως και το 4, ανάλογα την διάθεση του. Είναι ικανός δημιουργός και καλός αμυντικός, όταν το θέλει, αλλά εκεί που ειδικεύεται είναι στην διείσδυση, πράγμα που λείπει πολύ από την επίθεση του μισού γηπέδου του κόουτς Πασκουάλ. Ο Καταλανός τεχνικός έχει βάλει plays όπου Φελντίν, Καλάθης και Ρίβερς κάνουν cuts προς το αντίπαλο καλάθι αλλά κανένας εξ αυτών δεν είναι slasher. Ο μόνος είναι ο Νίκος Παππάς, ο οποίος το τελευταίο διάστημα είναι εντελώς εκτός φόρμας και με την έλευση του Τζεντίλε, αναμένεται να χάσει κι άλλο χρόνο συμμετοχής. Το μόνο αρνητικό του Ιταλού είναι ο εκκεντρικός χαρακτήρας του, κάτι που έχει αναλυθεί τόσο πολύ από τα media και δεν χρειάζεται να μπω κι εγώ σε αυτή την κουβέντα.
Παράλληλα, με την ολοκλήρωση του ένα μήνα από την προσθήκη του Γκάμπριελ, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να μπορώ να προβώ σε μία άτυπη πρώτη κριτική του πρώην παίκτη της Λοκομοτίβ Κουμπάν, o οποίος έχει αγωνιστεί ήδη σε 4 αγώνες με το Τριφύλλι. Ο Γκάμπριελ ο οποίος σιγά-σιγά καθιερώνεται ως βασικός, δείχνει πως θα είναι ένας χρήσιμος ρολίστας για τον Παναθηναϊκό, χάρη στο above the rim επιθετικό του παιχνίδι και με το μακρινό του σουτ. Ειδικά το πρώτο, θα χρειαστεί αρκετές φορές καθώς πέραν του Σίγκλετον οι Πράσινοι δεν έχουν κάποιο ψηλό ο οποίος να βάλει σε μπελάδες τις αντίπαλες άμυνες όταν έχουν βαριά κορμιά στο παρκέ. Ο απόφοιτος του Auburn δεν έχει το intensity του Τζείμς Γκιστ στην άμυνα ούτε την δυνατότητα να κατέβει στο "5" και ίσως γι' αυτό φημολογείται πως ο κόουτς Πασκουάλ σκανάρει την αγορά για διαθέσιμο ψηλό. Λογικά, όταν γνωρίζουμε περαιτέρω, θα σχολιάσω εκτενέστερα επ' αυτού.
Στον Ολυμπιακό, πήγαν στην Κόλαση και ξαναγύρισαν μέχρι να βγει το πόρισμα της μαγνητικής του Γιώργου Πρίντεζη. Ευτυχώς, θα χάσει μόνο 2 εβδομάδες αλλά τα παιχνίδια που ακολουθούν (Ερυθρός Αστέρας - Μπάμπεργκ) είναι απέναντι σε ομάδες οι οποίες έχουν εξαιρετικούς ψηλούς. Η λογική λέει πως θα "ενεργοποιηθεί" ο Αγραβάνης ο οποίος έχει μείνει στην κατάψυξη εδώ και καιρό από τον κόουτς Σφαιρόπουλο. Είναι δεδομένο πως θα είναι δύσκολα τα επόμενα ματς και ο Αγραβάνης καλείται να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, προκειμένου να επιστρέψει στο ερυθρόλευκο rotation. Αν δεν, πολύ φοβάμαι πως ο Ολυμπιακός πρέπει να στραφεί σε κάποιο "4" άμεσα γιατί μπορεί την επόμενη φορά να μην είναι τόσο τυχερή η ομάδα.
Τέλος η σεζόν για τον Ντάνιελ Άκετ και ο Ολυμπιακός, ως γνωστόν, είναι σε αναζήτηση γκαρντ για το υπόλοιπο της χρονιάς. Όταν έγραψα τις προτάσεις μου μέσα στην εβδομάδα, στο μυαλό μου είχα την εικόνα της επίθεσης του Ολυμπιακού. Ο Μάντζαρης κατεβάζει την μπάλα, δίνει στον Σπανούλη, δεν βγαίνει το πικ εν ρολ με τον ψηλό και με 3 δευτερόλεπτα στο ρολόι αναγκάζεται να σουτάρει τρίποντο. Οι Ερυθρόλευκοι είναι η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης όσον αφορά την ευστοχία από την γραμμή των 6.75 μ, καθώς ευστοχούν στο 34.3% των προσπαθειών τους. Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να πάει με το σκεπτικό ότι του λείπει ένας γκαρντ με έφεση στο τρίποντο. Αντιθέτως, πρέπει να πάει σε έναν παίκτη ο οποίος κάνει και αυτό που έκανε ο Ντάνιελ Άκετ, τι δηλαδή; Να παίζει άμυνα και να μπορεί να δώσει αυτό που λείπει στην επίθεση των Πρωταθλητών Ελλάδος. Τι; Διείσδυση. Ο Ολυμπιακός πλην των early drives του Σπανούλη δεν έχει παίκτη που μπορεί να "επιτεθεί" στο καλάθι. Οι Κέρτις Τζέρελς και Γκάρι Νίλ είναι εξαιρετικές περιπτώσεις αλλά μιλάμε για παίκτες με σαφείς επιθετικές αρετές και ελάχιστη αμυντική προσήλωση. Ο Γιόβιτς που επίσης ειπώθηκε, είναι κοντά σε αυτό που ψάχνει ο Ολυμπιακός αλλά είναι πανομοιότυπος παίκτης με τον Μάντζαρη.
Οι προτάσεις μου ήταν συγκεκριμένες με τον Μίτσιτς και τον Σίβα. Επειδή, ο Σίβα δύσκολα θα απασχολήσει τον Ολυμπιακό λόγω... ύψους (Οι Ερυθρόλευκοι προτιμούν τα τελευταία χρόνια τα ψηλά γκαρντ), πέραν του Μίτσιτς, υπάρχει μια πολύ προσιτή οικονομική περίπτωση, ο Αμερικάνος, Τζούλιαν Στόουν που παίζει για τους Fort Wayne Mad Ants της Αναπτυξιακής Λίγκας. Ψηλό γκαρντ (1.98 μ) με άνοιγμα χεριών στα 208 εκατοστά, μπορεί να παίξει από το 1 μέχρι και το 3. Επιθετικά, διαθέτει εκρηκτικό πρώτο βήμα, είναι πρόθυμος πασέρ και σπάνια κάνει λάθος. Αμυντικά, μπορεί επίσης να μαρκάρει από το 1 έως και το 3 αποτελώντας τον τέλειο ελβετικό σουγιά στα χέρια του Σφαιρόπουλου. Στα μειονεκτήματα του, είναι η αδυναμία του να σουτάρει την μπάλα, κάτι που τον κάνει εύκολα προβλέψιμο επιθετικά. Έχει δείξει βελτίωση στις προσωπικές βολές ενώ έχει Ευρωπαϊκή εμπειρία καθώς την σεζόν 2014-15 αγωνίστηκε στην Βενέτσια και την επόμενη στην Γκαζιανέπ του Γιούρι Ζντόβτς. Καλύτερο δώρο μπορούσε να ζητήσει ο Σφαιρόπουλος; Δεν νομίζω.
Για άλλη μια φορά, σας εύχομαι Καλές Γιορτές και Καλά Χριστούγεννα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου